Integracja gospodarcza jako strategiczny atut: Euroazjatycka Unia Gospodarcza i Unia Europejska

Abstrakt

Autor w artykule analizuje proces integracji w przestrzeni poradzieckiej zwłaszcza w formule Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EEU). Przedmiotem analizy jest sposób w jaki nowoutworzona struktura integracyjna zamierza określić swoje powiązania z najważniejszą organizacją świata zachodniego – Unią Europejską. Kwestia znalezienia wspólnej płaszczyzny porozumienia i współpracy jest niezmiernie istotna ponieważ to Rosja jako główny komponent EUU jest jednym z najważniejszych partnerów Unii Europejskiej zarówno pod względem gospodarczym jak i politycznym. Nie sprzyjają tej kooperacji geopolityczne napięcia, zwłaszcza te związane z konfliktem na Ukrainie. Istnieje duży potencjał współpracy pomiędzy tymi dwoma organizacjami, ale rozpoczęcie dialogu uzależnione jest od rozwiązania przez obie strony nie tylko problemów gospodarczych (instytucjonalizacja relacji, harmonizacji handlu), ale również od przygotowania odpowiedniej agendy politycznej. Wzajemne powiązania pomiędzy UE i EEU mogą ewoluować w scenariuszu współistnienia, który zakłada istnienie przede wszystkim obecnego status quo przy braku instytucjonalnych powiązań. Aby to zmienić i odpowiednio ukształtować wzajemne relacje w przyszłości, UE musi wziąć pod uwagę wiele czynników, kładąc nacisk na szczególną rolę Rosji w tym ugrupowaniu i udowodnieniu przez EUU celowości swojej egzystencji jako struktury integracyjnej.