Słowa kluczowe
Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko 2014–2020
Jarocin
Jak cytować
Abstrakt
Celem artykułu jest przegląd wybranych kryteriów punktacji wniosków o dofinansowanie z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014–2020 na przykładzie projektu pod nazwą „Rozwój systemu zieleni w Jarocinie obejmujący parki, skwery i zieleń przyuliczną” oraz wytypowanie najczęstszych trudności formalnych w procedurze wnioskowania. Posłużono się analizą dostępnego piśmiennictwa i praktyki postępowań administracyjnych. W rezultacie przedstawiono główne problemy, powstałe na gruncie interpretacji kryteriów oceny wniosku.Bibliografia
Czerwieniec M., Lewińska J. 2000. Zieleń w mieście, Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, Kraków.
Cybulski M., Krawczyk E. 2010. Zdrowie człowieka a roślinność w mieście. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu, 4(25).
Dubel K. 2000. Uwarunkowania przyrodnicze w planowaniu przestrzennym. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok.
Grey G.W. 1996. The urban forest: comprehensive management. John Wiley & Sons, New York.
Haber Z. (red.) 1994. Miasto, przyroda, przyszłość: materiały Konferencji Naukowo-Technicznej „Przyroda, zieleń miejska i krajobraz”. Zarząd Poznańskiego Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Ogrodnictwa, Katedra Terenów Zieleni Akademii Rolniczej w Poznaniu, Poznań.
Kociński P., Kujawska M., Michalak D., Moskalik N., Witczak Ł. 2016. Program funkcjonalno-użytkowy. Rozwój systemu zieleni w Jarocinie obejmujący parki, skwery oraz zieleń przyuliczną. Materiały niepublikowane.
Kodeks dobrych praktyk „Ogrodnictwo wobec roślin inwazyjnych obcego pochodzenia”. 2014. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Warszawa.
Łukasiewicz A. 1982. Kryteria prawidłowego rozwoju terenów zieleni w aglomeracjach miejskich na przykładzie miasta Poznania. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań.
Łukasiewicz A., Łukasiewicz S. 2006. Rola i kształtowanie zieleni miejskiej. Wyd. UAM, Poznań.
Macias A., Bródka S. 2014. Przyrodnicze podstawy gospodarowania przestrzenią. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa
Matuszyńska I. 2001. Zmiany użytkowania terenu jako element transformacji środowiska przyrodniczego na obszarze wybranych zlewni Poznania i jego strefy podmiejskiej. Wydawnictwo PTPN, Poznań.
Mierzejewska L. 2001. Tereny zielone w strukturze przestrzennej Poznania. Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań.
Mierzejewska L., Parysek J. 1998. Tereny zielone oraz ich miejsce i funkcje w strukturze przestrzennej miasta. [W:] Domański R. (red.), Podstawy gospodarczej polityki miasta. Studium Poznania. Biuletyn KPZK, 181, PAN, Warszawa.
Nowak C. 1985. Zieleń w zakładzie pracy, domu, osiedlu mieszkaniowym, Instytut Wydawnictw Związków Zawodowych, Warszawa.
Orzeszek-Gajewska B. 1984. Kształtowanie terenów zieleni w miastach. Instytut Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Politechniki Warszawskiej, Warszawa.
Ratajczak T. 2012. Koncepcja systemu zieleni miejskiej w Jarocinie. Praca magisterska napisana w Zakładzie Planowania Przestrzennego pod kier. prof. UAM dr. hab. Lidii Mierzejewskiej. Materiały niepublikowane.
Strategiczny plan adaptacji dla sektorów i obszarów wrażliwych na zmiany klimatu do roku 2020 z perspektywą do roku 2030. 2013. Ministerstwo Środowiska, Warszawa.
Witczak Ł., Macias A. 2016. Wpływ człowieka na tereny biologicznie czynne w mieście na przykładzie klinów zieleni w Poznaniu. Badania Fizjograficzne, 67.
Wójcicka I. 1971. Uciążliwości klimatu miast i możliwości jego poprawy za pomocą roślinności. Centralny Ośrodek Informacji Budownictwa, Warszawa.
Zimny H. 1978. Ochrona i kształtowanie zieleni w aglomeracjach miejskich. Liga Ochrony Przyrody, Warszawa.