Słowa kluczowe
autorytet naukowy
program metodologiczny geografii
Jak cytować
Abstrakt
Celem artykułu jest prezentacja roli prof. Zbyszka Chojnickiego w kształtowaniu programu metodologicznego polskiej geografii społeczno-ekonomicznej i próba oceny ewolucji jego autorytetu naukowego w okresie paradygmatycznym i postparadygmatycznym rozwoju dyscypliny.Bibliografia
Bauman Z. 1991. Socjologiczna teoria postmoderny. [W:] A. Zeidler-Janiszewska (red.), Postmodernizm w perspektywie filozoficzno-kulturoznawczej. Instytut Kultury, Warszawa, s. 7–25.
Benda J. 2014. Zdrada klerków. Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa.
Bocheński J. 1993. Co to jest autorytet? [W:] Logika i filozofia. Wybór pism. WN PWN, Warszawa, s. 187–324.
Burt 2005. General/particular. [W:] N. Castries, A. Rogers, D. Sherman (red.), Questioning geography. Fundamental Debates. Blackwell Publishing, Malden–Oxford, s. 117–130.
Chojnicki Z. 1957. Ocena dorobku geografii transportu. Przegląd Geograficzny, 29: 317–321.
Chojnicki Z. 1961. Metody matematyczno-statystyczne w geografii ekonomicznej. Przegląd Geograficzny, 33: 616–629.
Chojnicki Z. 1970. Podstawowe tendencje metodologiczne współczesnej geografii ekonomicznej. Przegląd Geograficzny, 42(2): 199–212.
Chojnicki Z. 1973. Założenia i perspektywy rozwoju geografii ekonomicznej. Przegląd Geograficzny, 45: 3–27.
Chojnicki Z., Czyż T. 1978. Analiza systemowa w geografii. Czasopismo Geograficzne, 49: 265–286.
Chojnicki Z. 1985. Orientacje filozoficzno-metodologiczne geografii – ich koncepcje i modele. Przegląd Geograficzny, 57: 255–281.
Chojnicki Z. 2000. Filozofia nauki, orientacje, koncepcje, krytyki. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań.
Chojnicki Z. 2001. Dualizm metodologiczny w geografii społeczno-ekonomicznej. [W:] H. Rogacki (red.), Koncepcje teoretyczne i metody badań geografii społeczno-ekonomicznej i gospodarki przestrzennej. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań, s. 17–25.
Chojnicki Z. 2002. Wyjaśnienie geografii społeczno-ekonomicznej w ujęciu relacjonistycznym. [W:] H. Rogacki (red.), Możliwości i ograniczenia zastosowań metod badawczych w geografii społeczno-ekonomicznej i gospodarce przestrzennej. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 11–23.
Chojnicki Z. 2004, Podstawy filozoficzne geografii – jakiej filozofii potrzebuje geografia. [W:] Z. Chojnicki (red.). Geografia wobec problemów teraźniejszości i przyszłości. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 191–207.
Chojnicki Z. 2009. Nauka jako system społeczno-poznawczy. [W:] R. Maciołek, W. Maik, K. Sikora (red.), Problemy nauki i szkolnictwa wyższego. WSG, Bydgoszcz, s. 17–39.
Chojnicki Z. 2010. Model empiryczno-naukowy geografii. [W:] Koncepcje i studia metodologiczne i teoretyczne w geografii. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 81–103.
Chojnicki Z., Wróbel A. 1967. Rola i charakter badań teoretycznych w geografii ekonomicznej. Przegląd Geograficzny, 39: 103–113.
Chojnicki Z., Wróbel A. 1977. Geografia jako nauka w dobie rewolucji naukowo-technicznej. Przegląd Geograficzny, 49: 239–246.
Dembiński M. 2011. O „autorytecie wsobnym” kreowanym przez „strażnika braku”: przemyślenia na marginesie książki L. Witkowskiego „Wyzwania autorytetu w praktyce i kulturze symbolicznej”. Studia z Teorii Wychowania, 2/1: 36–52.
Fayerabend P.K. 1996. Przeciw metodzie. Siedmioróg, Wrocław.
Goćkowski J. 1984. Autorytety świata uczonych. PIW, Warszawa.
Goćkowski J. 1996. Ethos nauki i role uczonych. Secesja, Kraków.
Grzeszczak J. 2011. Osieczna i krajobraz po Osiecznej (w związku z konferencją w sprawie geografii ekonomicznej 28 XI–1 XII 1955 r.). Przegląd Geograficzny, 83: 557–564.
Harvey D. 1969. Explanation in geography. Edward Arnold, London.
Hołówka T. 1986. Myślenie potoczne. Heterogeniczność zdrowego rozsądku. PIW, Warszawa.
Johnston R.J. 1997. Geography & Geographers. Anglo-American Human Geography since 1945. Arnold, London.
Kleszcz R. 2013. Ajdukiewicz: nauki humanistyczne, antynaturalizm, metodologia rozumiejąca. Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria, R. 22(4): 489–512.
Kobylarek A. 2016. Uniwersytet wobec konieczności paradygmatycznej zmiany. AW ARGI SC, Wrocław.
Kuczyński J. 1990. Różnorodność i jedność nauk jako podstawa uniwersalizmu. [W:] W. Krajewski, W. Strawiński (red.), O uniwersalności i jedności nauki. Centrum Uniwersalizmu UW, Warszawa, s. 271–315.
Leszniewicz T. 2013. Autorytet w nauce a proces wytwarzania wiedzy. Przegląd Badań Edukacyjnych, 16: 53–64.
Lisowski A. 2016. Stan, perspektywy i strategia rozwoju geografii społeczno-ekonomicznej. [W:] A. Suliborski (red.), Stan, perspektywy i strategia rozwoju geografii społeczno-ekonomicznej w najbliższych latach (do 2030 r.). Dyskusja międzypokoleniowa. WUŁ, Łódź, s. 49–68.
Maik W. 2014. Refleksje dotyczące rozwoju polskiej geografii społeczno-ekonomicznej. Komentarz po trzydziestu latach od konferencji w Rydzynie. [W:] W. Maik, K. Rembowska, A. Suliborski (red.), Dorobek polskiej geografii po konferencji w Rydzynie. Ocena krytyczna. WUŁ, Łódź, s. 219–242.
Mikołejko A. 1991. Poza autorytetem? Polskie społeczeństwo w sytuacji anomii. KeyTex, Warszawa.
Motycka A. 1998. Twórcze i odtwórcze czynności w nauce. [W:] A. Motycka (red.), Wiedza a podmiotowość. Wyd. IFiS PAN, Warszawa, s. 143–153.
Perzanowski J. 1989. Logika a filozofia. [W:] J. Perzanowski (red.), Jak filozofować? Studia z metodologii filozofii. PWN, Warszawa, s. 229–261.
Planck M. 1970. Pozytywizm a realny świat zewnętrzny. [W:] Jedność fizycznego obrazu świata. Wybór pism filozoficznych. Książka i Wiedza, Warszawa, s. 143–162.
Ratajczak W. 2018. Wypowiedź w panelu dyskusyjnym pt. „Dziedzictwo naukowe Profesora Zbyszka Chojnickiego i jego rola w rozwoju polskiej geografii”, konferencja naukowa 11–12 czerwca 2018 r. dedykowana pamięci Profesora Zbyszka Chojnickiego, inspiratora i twórcy programu metodologicznego polskiej geografii. WNGiG UAM, Poznań.
Rorty R. 1982. Consequences of pragmatism. Harvester, New York.
Rykiel Z. 2010. Socjologia a teoria geografii. [W:] Z. Rykiel (red.), Tożsamość terytorialna w różnych skalach przestrzennych. Wyd. Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów, s. 199–203.
Rykiel Z. 2012. Rydzyna: the anatomy and symbolism of a scientific counter-revolution. Social Space 4(2): 135–153.
Sady W. 2000. Metodologia naukowych programów badawczych Imre Lakatosa. [W:] Spór o racjonalność naukową od Poincarégo do Laudana. Monografie FNP, Wrocław, s. 232–265.
Saltelli A., Funtowicz S. 2017. What is science crisis really about? Futures, 91: 5–11.
Sierotowicz T. 1997. Realizm w kontekście nauki. Filozofia Nauki, V(1): 27–38.
Szacki J. 1981. O szkołach naukowych (zarys problematyki). [W:] J. Gockowski, A. Siemianowski (red.), Szkoły w nauce, KN PAN, ZN im. Ossolińskich, Wrocław, s. 11–32.
Witkowski L. 2009. Wyzwania autorytetu w praktyce społecznej i kulturze symbolicznej (przechadzki krytyczne w poszukiwaniu dyskursu dla teorii). Impuls, Kraków.
Woleński J. 1985. Filozoficzna szkoła lwowsko-warszawska. PWN, Warszawa.
Woleński J. 2005. Lwowsko-warszawska szkoła. [W:] Powszechna encyklopedia filozofii. T. VI, s. 590–598.
Znaniecki F. 1984. Społeczne role uczonych. Pisma wybrane. PWN, Warszawa.