Słowa kluczowe
miasto
wycena dóbr nierynkowych
Jak cytować
Abstrakt
Zamierzeniem artykułu jest ogólne scharakteryzowanie miejskich przestrzeni publicznych, ukazanie ich wartości, a także przedstawienie potencjalnych metod ich wyceny. Artykuł w pierwszych czterech częściach ma w głównej mierze charakter teoretyczny bazujący na studiach literaturowych. Dotyczą one przede wszystkim miejskich przestrzeni publicznych oraz metod wyceny dóbr nierynkowych. Ostatnia część ma charakter badawczy. Zawiera ona przykład orientacyjnej oraz bardzo uproszczonej wyceny przestrzeni publicznej w postaci skweru. Artykuł kończą wnioski odnoszące się do przestrzeni publicznych oraz metodyki wyceny warunkowej wykorzystanej do określenia wartości wybranego terenu zieleni.
Bibliografia
Action Programme – Agenda 2 1992.
Bajerowski T. 2007. Ocena i wycena krajobrazu. Wybrane problemy rynkowej oceny i wyceny krajobrazu wiejskiego, miejskiego i stref przejściowych, Educaterra, Olsztyn.
Becla A., Czaja S., Zielińska A. 1012. Analiza kosztów – korzyści w wycenie środowiska przyrodniczego. Difin, Warszawa.
Bierwiaczonek K. 2016. Społeczne znaczenie miejskich przestrzeni publicznych. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Bierwiaczonek K., Lewicka B., Nawrocki T. 2012. Rynki, malle i cmentarze. Wydawnictwo Nomos, Kraków.
Carson T.R. 2011. Contingent Valuation: A Comprehensive Bibliography and History. Edward Elgar, Cheltenham, UK.
Drobniak A. 2005. Ocena projektów publicznych. Wyd. Akademii Ekonomicznej w Katowicach, Katowice.
Drobniak A. 2003. Zastosowanie analizy kosztów i korzyści w ocenie projektów publicznych. Wyd. Akademii Ekonomicznej w Katowicach, Katowice.
Dymnicka M. 2013. Przestrzeń publiczna a przemiany miasta. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
Garrod G., Willis K.G. 1999. Economic Valuation of Environment Methods and Case Studies. Edward Elgar, Cheltenham, Northampton.
Ghel J. 1971. Life Between Buildings: Using Public Space.
Habdas M. 2012. Publiczna własność nieruchomości. LexisNevis, Warszawa.
Karta Przestrzeni Publicznej przyjęta przez III Kongres Urbanistyki Polskiego Towarzystwa Urbanistów Polskich i Związku Miast Polskich 2009.
Knetsch J.L., Sinden J.A. 1984. Willingness to pay and compension demanded experimental evidence of an unexpected disparity In me asures of value. Quartely Journal of Economics, Oxford.
Kochanowski M. 2002. Wnioskowanie poznawcze i aplikacyjne. [W:] M. Kochanowski (red.), Przestrzeń publiczna miasta postindustrialnego. Wyd. Politechniki Gdańskiej, Gdańsk.
Kohn M. 2004. Brave New Neighborhoods: The Privatization of Public Space. Routledge, London–New York.
Lorens P., Martyniuk J. 2010. Pęczek. Problemy kształtowania przestrzeni publicznych, Wydawnictwo Urbanista, Gdańsk.
Oldenburg R. 2010. The Character of Third Places. [W:] A.M. Orum, Z.P. Neal (red.), Common Ground? Readings and Reflecions on Public Space. Routledge, New York–London.
Ossowicz T. 2009. Przestrzeń publiczna w sferze dyskusji. Biuro Rozwoju Regionalnego, Poznań.
Ritzer G. 2009. Magiczny świat konsumpcji. Przeł. L. Stawowy. Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa.
Polko A. 2012. Urban Public Spaces – from Economics to Management. Studia Regionalia, University of Economics in Katowice.
Population Facts 2018. United Nations Department of Economics and Social Affairs Population Division.
A Report by The Trust for Public Land’s Center for City Park Excellence for the Philadelphia Parks Alliance, How Much Value Does the City of Philadelphia. Receive from its Park and Recreation System? 2008.
Report of the World Commission on Environment and Development: Our Common Future 1987.
Rydz E., Szymańska W. 2007. Waloryzacja przestrzeni miejskiej pod względem atrakcyjności mieszkaniowej i poczucia bezpieczeństwa średnich miast Pomorza. [W:] M. Madurowicz (red.), Percepcja współczesnej przestrzeni miejskiej. Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW, Warszawa,.
Shechter M. 1996. Wycena środowiska. [W:] H. Folmer, L. Gabel, H. Opschoor (red.), Ekonomia środowiska i zasobów naturalnych. Wydawnictwo Krupski i S-ka, Warszawa.
Twardzik M. Śródmiejskie centrum handlowe jako quasi-publiczna przestrzeń miasta (na przykładzie Galerii Katowickiej). Studia Ekonomiczne, Zeszyty Naukowe, 250. Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach, Katowice.
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 maja 2016 r. (poz. 778, art. 2 §6).
Witruwiusz P. 2004. O architekturze ksiąg dziesięć. Pruszyński S-ka.
Wolf K. 2004. Public Value of Nature: Economics of Urban Trees, Park and Open Space. University of Washington.
Zuziak Z. 2002. Nowe przestrzenie podróży. Przestrzenie publiczne węzłów transportu. [W:] M. Kochanowski (red.), Przestrzeń publiczna miasta postindustrialnego. Wyd. Politechniki Gdańskiej, Gdańsk.
Żylicz A. 2008. Wycena dóbr nierynkowych. Czasopismo Aura. Warszawa.
Żylicz T. 2014. Cena przyrody. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok.