Starość demograficzna miast województwa wielkopolskiego w latach 1995–2018
pdf

Słowa kluczowe

demografia
starzejące się społeczeństwo
miasta
województwo wielkopolskie

Jak cytować

Józefowicz, K. (2019). Starość demograficzna miast województwa wielkopolskiego w latach 1995–2018. Rozwój Regionalny I Polityka Regionalna, (48), 41–54. https://doi.org/10.14746/rrpr.2019.48.04

Abstrakt

Celem artykułu jest określenie skali zaawansowania procesu starzenia się ludności miast województwa wielkopolskiego. Wykorzystano do tego podział zaproponowany przez Prochownikową, w którym wyodrębniono siedem stopni starości. Zakres przestrzenny obejmował 108 miast województwa wielkopolskiego. W celu zaobserwowania zmian w czasie badania dotyczyły lat 1995, 2000, 2005, 2010, 2015 oraz 2018. Dynamiczne ujęcie pozwoliło zobrazować skalę i ewaluację problemu starości demograficznej Wielkopolskich miast. Na podstawie wyodrębnionych typów stwierdzono, że do 2010 r. w miastach obserwowano początkowy stan starości. Do 2018 r. odsetek osób starszych przekroczył we wszystkich ośrodkach miejskich 15% (zaawansowany stan starości), a w przypadku Kalisza i Konina 25%, czyli skalę anormalnie wysokiego poziomu starości mieszkańców.

https://doi.org/10.14746/rrpr.2019.48.04
pdf

Bibliografia

Abramowska-Kmon A. 2011. O nowych miarach zaawansowania procesu starzenia się ludności. Studia Demograficzne, 1: 3–22.

Ageing in Cities. Policy highlights. 2015. OECD, Paryż.

Ageing in the Twenty-First Century: A Celebration and A Challenge. Executive Summary. 2012. United Nations Population Fund (UNFPA), New York.

Antczak E., Lewandowska-Gwarda K. 2018. Dynamika procesu starzenia się ludności w Polsce. Ocena z wykorzystaniem metod strukturalno-geograficznych. Studia Regionalne i Lokalne, 4: 89–110.

BDL, GUS (https://bdl.stat.gov.pl/BDL/start; dostęp: 24.01.2020).

Bloom D., Luca D. 2016. The Global Demography of Aging: Facts, Explanations, Future. IZA Discussion Paper, 10163, The Institute for the Study of Labor. Bonn.

Czekanowski P. 2012. Społeczne aspekty starzenia się ludności w Polsce. Perspektywa socjologii starości. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.

d’Albis H., Collard F. 2013. Age groups and the measure of population aging. Demographic Research, 29: 617–640.

Długosz Z., Biały S. 2013. Starzenie się ludności Polski na tle Europy w perspektywie 2030 i 2050 r. w świetle wybranych parametrów. [W:] P. Raźniak (red.), Społeczno-ekonomiczne przemiany regionów. Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne sp. z o.o. – Oficyna Wydawnicza AFM, Kraków, s. 9–20.

Długosz Z., Rachwał T. 2000. Starzenie się ludności w dużych miastach Polski na tle pozostałych ośrodków i obszarów wiejskich. Prace Geograficzne, 209: 29–37.

Domański B., Noworól A. (red.) 2010. Badanie funkcji, potencjału oraz trendów rozwojowych miast w województwie małopolskim. Uniwersytet Jagielloński, Kraków.

Filas-Przybył S. 2017. Wpływ migracji na rozmieszczenie w przestrzeni miejskiej obszarów (klastrów) o wysokim poziomie starości demograficznej na przykładzie m. Poznania. [W:] J. Hrynkiewicz, A. Potrykowska (red.), Sytuacja demograficzna Wielkopolski jako wyzwanie dla polityki społecznej i gospodarczej. Rządowa Rada Ludnościowa, Warszawa, s. 89–102.

Global age-friendly cities: a guide. 2007. World Health Organization, Genewa.

Głoskowska K. 2015. Rola gminy wobec problemu starzenia się społeczeństwa polskiego. Prace Naukowe WWSZIP, 3: 105–115.

Górecka S., Kozieł R. 2004. Procesy demograficzne w największych miastach Polski w okresie transformacji. [W:] J. Słodczyk, D. Rajchel (red.), Przemiany demograficzne i jakość życia ludności miast. Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole, s. 27–40.

Janiszewska A., Dmochowska-Dudek K. 2017. Przestrzenne zróżnicowanie starzenia się ludności w Łodzi. Space–Society–Economy, 20: 9–22.

Kaplan M., Inguanzo M. 2017. The social, economic, and public health consequences of global population aging: implications for social work practice. Journal of Social Work in the Global Community, 1: 1–12

Kowaleski J.T. 2003. Kwestie metodologiczne w badaniu procesu starzenia się ludności. [W:] Z. Strzelecki (red.), Procesy demograficzne u progu XXI wieku. Polska a Europa. Warszawa, s. 306–312.

Kowaleski J.T., Majdzińska A. 2012. Starzenie się populacji krajów Unii Europejskiej – nieodległa przeszłość i prognoza. Studia Demograficzne, 1: 57–80.

Kurek S. 2008. Typologia starzenia się ludności Polski w ujęciu przestrzennym. Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków.

Labus A. 2013. Odnowa miast a starzejące się społeczeństwa europejskie na wybranych przykładach. Problemy Rozwoju Miast, 2: 11–27.

Lechowska E. 2018. Piesza dostępność wybranych przestrzeni miasta w dobie starzejącego się społeczeństwa na przykładzie Poznania. Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, 43: 83–108.

Miszczak E. 2015. Starość i starzenie się społeczeństw – przyczyny, uwarunkowania oraz prognozy na przyszłość. Edukacja Etyczna, 9: 5–16.

Podogrodzka M. 2016. Wybrane miary starości demograficznej i ich implikacja dla oceny przestrzennego zróżnicowania tego zjawiska w Polsce. Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, 289: 98–108.

Prochownikowa A. 1983. Problem starzenia się ludności wsi (na przykładzie województwa miejskiego krakowskiego). Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław.

Richert-Kaźmierska A. 2016. Demograficzne starzenie się populacji jako wyzwanie dla samorządu gminnego – doświadczenia gmin województwa pomorskiego. Polityka i Społeczeństwo, 3: 114– 128.

Rosset E. 1967. Ludzie starzy. Studium demograficzne. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.

Rowland D. 2009. Global Population Aging: History and Prospects. [W:] P. Uhlenberg (red.), International Handbooks of Population, Springer, s. 37–65.

Sanderson W., Scherbov S., Gerland P. 2018. The end of population aging in high-income countries. Vienna Yearbook of Population Research, 16: 163–175.

Sauvy A. 1948. La population: ses lois, ses équilibres. Presses Universitaires de France. Paryż.

Sytuacja demograficzna osób starszych i konsekwencje starzenia się ludności Polski w świetle prognozy na lata 2014–2050. 2014. Główny Urząd Statystyczny, Warszawa.

Sytuacja osób starszych w Polsce w 2018 r. 2020. Główny Urząd Statystyczny, Warszawa.

Trzpiot G., Ojrzyńska A. 2014. Analiza ryzyka starzenia demograficznego wybranych miast w Polsce. Studia Ekonomiczne, 178, 14: 235–249.

Urbaniak A. 2017. Procesy starzenia się w środowisku wielkomiejskim w Polsce na początku XXI wieku. Wymiar demograficzny i społeczny. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, 3: 103–122.

van Hoof J., Kazak J.K., Perek-Białas J.M., Peek S. 2018. The challenges of urban ageing: making cities age-friendly in Europe. International Journal of Environmental Research and Public Health, 15(11).

Vaupel J., Kistowski K. 2008. Living longer in an ageing Europe: a challenge for individuals and societies. European View, 7: 255–263.

World Population Prospects 2019. 2019. United Nations, New York.

World Population Prospects. The 2010 Revision. Vol. I. Comprehensive Tables. 2011. United Nations, New York.

Żołędowski C. 2012. Starzenie się ludności – Polska na tle Unii Europejskiej. Problemy Polityki Społecznej. Studia i Dyskusje, 17: 29–43.