Słowa kluczowe
realistyczna konceptualizacja
kategorie i rodzaje wskaźników poznawczych
geografia społeczno-ekonomiczna
Jak cytować
Abstrakt
W niniejszym artykule głównym zadaniem badawczym jest przedstawienie roli wskaźników o charakterze poznawczym, stosowanych w geografii społeczno-ekonomicznej, w ramach realistycznej konceptualizacji rzeczywistości. Podstawą tej konceptualizacji jest ujmowanie nieobserwowalnych własności konceptualnych za pośrednictwem obserwowalnych własności realnych. W postępowaniu wskaźnikowym przeprowadza się analizę wskaźników poznawczych w podziale na kategorie i na rodzaje, wyróżnione ze względu na charakter własności (cech). Konstrukcję, interpretację i zasady doboru wskaźników prezentuje się na przykładzie wybranych wskaźników poznawczych, używanych w geografii społeczno-ekonomicznej.Bibliografia
Appenzeler D. 2011. Wielowymiarowa analiza porównawcza jako narzędzie opisu zjawisk złożonych. Warsztaty „Metody ilościowe w badaniach ekonomicznych”. Cz. II, Studium doktoranckie. Wydział Zarządzania UEP, Poznań.
Blakely E.J., Bradshaw T.K. 2002. Planning local economic development. Theory and practice. Sage Publication. London.
Bunge M. 1975. What is a quality of life indicator. Social Indicators Research, 2: 65–79.
Bunge M., 1981. Development indicators. Social Indicators Research, 9: 369–385.
Bunge M., 2006. Chasing reality: strife over realism. University of Toronto Press. Toronto.
Chojnicki Z. 1966. Zastosowanie modelu grawitacji i potencjału w badaniach przestrzenno-ekonomicznych. Studia KPZK PAN, 14, Warszawa.
Chojnicki Z. 1977. Dylematy kwantyfikacji geografii. [W:] Z. Chojnicki (red.), Metody ilościowe i modele w geografii. PWN, Warszawa, s. 9–15.
Chojnicki Z. 2000. Wykłady z metodologii geografii. Materiały niepublikowane. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań.
Chojnicki Z. 2010. Koncepcje i studia metodologiczne i teoretyczne w geografii. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 81–103.
Chojnicki Z., Czyż T. 2003. Polska na ścieżce rozwoju gospodarki opartej na wiedzy. Podejście regionalne. Przegląd Geograficzny, 75, 1: 23–39.
Czyż T. 1980. Analiza i ocena składnika metodologicznego. W: Z. Chojnicki (red.), Problematyka metodologiczna dorobku badawczego KPZK PAN. Biuletyn KPZK PAN, 107: 19–42.
Czyż T. 2002. Zastosowanie modelu potencjału w analizie zróżnicowania regionalnego Polski. Studia Regionalne i Lokalne, 2–3: 5–14.
Florence P. S. 1929. The statistical method in economics. Kegal Paul, London.
Florence P.S. 1948. Investment, location and size of plant. University Press, Cambridge, England.
Isard W. 1965. Metody analizy regionalnej. PWN, Warszawa.
Jerczyński M. 1973. Zagadnienia specjalizacji bazy ekonomicznej większych miast w Polsce. [W:] L. Chavez, M. Jerczyński, Z. Siemek (red.), Studia nad strukturą funkcjonalną miast. Instytut Geografii PAN, Prace Geograficzne, 97: 13–134.
Lange O., Banasiński A. 1968. Teoria statystyki. PWE, Warszawa.
Nowak L. 1977. Wstęp do idealizacyjnej teorii nauki. PWN, Warszawa.
Nowak S. 1985. Metodologia badań społecznych. PWN, Warszawa.
Malaga K. 2009. O niektórych dylematach teorii wzrostu gospodarczego i ekonomii. Zarząd Krajowy, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 1–23.
Pawłowski T. 1969. Metodologiczne zagadnienia humanistyki. Warszawa.
Perkal J. 1953. O wskaźnikach antropologicznych. Przegląd Antropologiczny, 19: 210–221.
Stryjakiewicz T. 2000. Adaptacja przestrzenna przemysłu w Polsce w warunkach transformacji. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
Stryjakiewicz T. 2003. Nowe interpretacje starych wskaźników w geografii społeczno-ekonomicznej. [W:] H. Rogacki (red.), Problemy interpretacji wyników metod badawczych stosowanych w geografii społeczno-ekonomicznej i gospodarce przestrzennej. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 135–142.
Tabin M. 1983. Wskaźniki społeczne. PAN Komitet Badań i Prognoz 2000, 1: 9–25.