Słowa kluczowe
Berlin
ludność pochodzenia polskiego i tureckiego
Jak cytować
Abstrakt
Berlin to największe miasto Niemiec i jedna z najważniejszych metropolii Europy, która przyciąga do siebie emigrantów z państw kontynentu, ale też innych regionów świata. Do dwóch najliczniejszych grup cudzoziemców w Berlinie należą obcokrajowcy z Turcji i Polski. Celem opracowania jest charakterystyka rozmieszczenia obcokrajowców w Berlinie, ze szczególnym zwróceniem uwagi na dwie najliczniejsze ich grupy: Turków i Polaków. Analizując rozmieszczenie tych dwóch grup w stolicy Niemiec, można zauważyć, że cechuje je znaczna selektywność terytorialna (silna i wspólna dla obu grup koncentracja w okręgach Wedding Zentrum, Osloer Straße oraz Neuköllner Mitte/Centrum), uwarunkowania historyczne początkowego osiedlania się oraz nieznaczna sukcesja do wschodniej części miasta.Bibliografia
Gałka J. 2009. Rozmieszczenie Polaków w Londynie. [W:] Z. Górka, A. Zborowski (red.), Człowiek i rolnictwo, s. 213–223.
Górny A., Kaczmarczyk P. 2003. Uwarunkowania i mechanizmy migracji zarobkowych w świetlne wybranych koncepcji teoretycznych. Prace Migracyjne, 49: 40–46.
Gyapay B. 2012. Die Veränderungen des etnischen Bildes Berlin. [W:] Zeitschrift für amtliche Statistik Berlin Brandenburg 3/2012. Amt für Statistik Berlin-Brandenburg, Potsdam, s. 46–55.
Halik T. 2011. Wietnamczycy w Warszawie – kontynuacja i zmiana. [W:] B. Jałowiecki, E.A. Sekuła (red.), Metropolie mniejszości, mniejszości w metropoliach. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 159–178.
Iglicka K., Weinar A. 2004. Cudzoziemscy specjaliści w aglomeracji warszawskiej. [W:] J. Grzelak, T. Zarycki (red.), Społeczna mapa Warszawy. Interdyscyplinarne studium warszawskiej metropolii. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 368–388.
Jagielski A. Geografia ludności. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Janik B. 2011. Imigranci i przestrzeń miejska, determinanty segregacji rezydencjalnej obcokrajowców w Barcelonie. Studia Regionalne i Lokalne, 4(46): 84–97.
Kepińska E., Okólski M. 2004. Zagraniczne migracje zarobkowe w Warszawie. [W:] J. Grzelak, T. Zarycki (red.), Społeczna mapa Warszawy. Interdyscyplinarne studium warszawskiej metropolii. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 426–454.
Lee E.S. 1972. Teoria migracji. Przegląd Zagranicznej Literatury Geograficznej, 3/4: 9–28 (tłum. z oryginału: A theory of migration. Demography, 1966, 3: 47–57).
Nalborczyk A.S. 2011. Birmingham – od centrum przemysłowego do miasta wielu religii. [W:] B. Jałowiecki, E.A. Sekuła (red.), Metropolie mniejszości, mniejszości w metropoliach. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 138–158.
Pütz R. 2004. Transkulturalität als Praxis. Unternehmer türkischer Herkunft in Berlin. Transcript, Bielefeld, s. 57–78.
Rykała A. 2010. Łódź na mapie skupisk żydowskich Polski (po 1945 r.). [W:] A. Lech, K. Radziszewska, A. Rykała (red.), Społeczność żydowska i niemiecka w Łodzi po 1945 roku. Wydawnictwo UŁ, Łódź, s. 267–332.
Rykała A., Barwiński M. 2010. Przemiany demograficzno-społeczne i działalność organizacyjna Niemców w łodzi na tle sytuacji mniejszości niemieckiej w Polsce po 1945 r. [W:] A. Lech, K. Radziszewska, A. Rykała (red.), Społeczność żydowska i niemiecka w Łodzi po 1945 roku. Wydawnictwo UŁ, Łódź, s. 267–333–376.
Sakson A. 2008. Migracje – fenomen XX i XXI wieku. Przegląd Zachodni, s. 11–19.
Stach A. 2002. Polski Berlin. Die Ausländerbeauftragte des Senats, Berlin, s. 9–45.
Switat M. 2011. Diaspora arabska w Warszawie. [W:] B. Jałowiecki, E.A. Sekuła (red.), Metropolie mniejszości, mniejszości w metropoliach. Warszawa, s. 179–189.
Szaniawska-Schwabe M. 2009. Polityka imigracyjna Republiki Federalnej Niemiec. Przegląd Zachodni, 4: 3–9.
Węcławowicz G. 1975. Struktura przestrzeni społeczno-gospodarczej Warszawy w latach 1931 i 1970 w świetle analizy czynnikowej. Prace Geograficzne IGiPZ PAN, 116.
Węcławowicz G. 2007. Geografia społeczna miast. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Ziółkowski J. 1960. Sosnowiec. Drogi i czynniki rozwoju miasta przemysłowego. Śląski Instytut Naukowy, Katowice.