Abstract
Pandemia COVID-19 to niezaprzeczalna tragedia dla wielu ludzi i globalny dramat rozgrywający się na wielu poziomach i w wielu skalach, zarówno przestrzennych, jak i czasowych. Trudno sobie wyobrazić sferę życia, która nie została w ten czy inny sposób dotknięta zmianami. Dotyczy to również świata nauki, przed którym stoją liczne wyzwania w sferach prywatności, mobilności, dydaktyki i prowadzenia badań. Wysyłając zaproszenie do składania tekstów do numeru specjalnego poświęconego czasowi pandemii, zdawałem sobie sprawę, że codzienna negocjacja nowych warunków przestrzennych jest dla każdego z nas zajęciem pochłaniającym ogromne ilości czasu i wysiłku. Jednocześnie jest to czas bez precedensu, w którym istnieje niecodzienna możliwość obserwacji zjawisk społeczno-przestrzennych modyfikowanych zaistniałą sytuacją – także tych wcześniej nieznanych, powstających na skutek obecności technologii cyfrowych w naszym codziennym życiu.