Jednostki krajobrazowe miasta Poznania
PDF

Słowa kluczowe

krajobraz
struktura krajobrazu
cechy charakterystyczne
wyróżniki krajobrazu

Jak cytować

Bródka, S., Macias, A., & Płaczek, P. (2018). Jednostki krajobrazowe miasta Poznania. Rozwój Regionalny I Polityka Regionalna, (38), 143–170. Pobrano z https://pressto.amu.edu.pl/index.php/rrpr/article/view/12446

Abstrakt

Cel główny opracowania koncentruje się na zagadnieniach dotyczących delimitacji oraz inwentaryzacji jednostek krajobrazowych występujących na terenie Poznania. Identyfikacja jednostek krajobrazowych została przeprowadzona na podstawie analizy cech charakterystycznych oraz wyróżników krajobrazu. Uznano, że cechy charakterystyczne krajobrazu odnoszą się do kryteriów klasyfikacyjnych związanych z ukształtowaniem powierzchni terenu oraz z pokryciem terenu, czyli z tzw. tłem krajobrazowym. Z kolei wyróżniki krajobrazu dotyczą konkretnych obiektów, ich zespołów lub mikropłatów pokrycia terenu o szczególnie wyrazistych atrybutach, które odróżniają te obiekty lub zespoły od ich otoczenia (tła krajobrazowego). Przyjęte założenia umożliwiły wyznaczenie 19 różnych typów jednostek krajobrazowych. Dla każdej z jednostek zostały zidentyfikowane walory krajobrazu odnoszące się do cech przyrodniczych, kulturowych oraz fizjonomicznych. Ponadto opracowano zestaw wskaźników (metryk krajobrazowych) dotyczących struktury form pokrycia terenu, których zróżnicowanie i wzajemna konfiguracja ma decydujący wpływ na walory fizjonomiczne krajobrazu.
PDF

Bibliografia

Bogdanowski J. 1976. Kompozycja i planowanie w architekturze krajobrazu. Wyd. PAN Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk.

Bródka S., Macias A. 2015. Przyrodnicze (abiotyczne i biotyczne) cechy i obiekty – wyróżniki tożsamości krajobrazu. Problemy Ekologii Krajobrazu, 40: 187–198.

Chmielewski T.J. 2012. Systemy krajobrazowe. Struktura, funkcjonowanie, planowanie. Wyd. PWN, Warszawa.

Chmielewski T.J., Sowińska-Świerkosz B., Kułak A., Chmielewski S. 2014. Krajobrazy Roztocza: dziedzictwo natury i kultury. Wyd. Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie i AWR Magic, Lublin.

Kondracki J., Richling A. 1983. Próba uporządkowania terminologii w zakresie kompleksowej geografii fizycznej. Przegląd Geograficzny, 55, 1: 201–217.

Macias A., Piniarski W., Bródka S., Markuszewska I. 2016. Krajobrazy Parku Narodowego „Bory Tucholskie”. [W:] A. Choiński, M. Kochanowska, W. Marszlewski (red.), Przyroda abiotyczna Parku Narodowego „Bory Tucholskie”. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, s. 53–88.

Myga-Piątek U. 2001. Spór o pojęcie krajobrazu w geografii i dziedzinach pokrewnych. Przegląd Geograficzny, 73, 1–2: 163–176.

Myga-Piątek U., Chmielewski T., Solon J. 2015. Rola cech charakterystycznych, wyróżników i wyznaczników krajobrazów w klasyfikacji i audycie krajobrazów aktualnych. Problemy Ekologii Krajobrazu, 40: 177–186.

Ostaszewska K. 2005. Krajobraz–środowisko geograficzne–środowisko przyrodnicze. [W:] W. Maik, K. Rembowska, A. Suliborski (red.), Geografia jako nauka o przestrzeni, środowisku i krajobrazie. Podstawowe Idee i Koncepcje w Geografii, 1: 162–171.

Pietrzak M. 2010. Podstawy i zastosowania ekologii krajobrazu. Teoria i metodologia. Wyd. Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. J.A. Komeńskiego, Leszno.

Richling A., Solon J. 1996. Ekologia krajobrazu. Wyd. PWN, Warszawa.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania. 2014. Prezydent Miasta Poznania, Miejska Pracownia Urbanistyczna, Poznań.

Witczak Ł., Macias A. 2016. Wpływ człowieka na tereny biologicznie czynne w mieście na przykładzie klinów zieleni w Poznaniu. Badania Fizjograficzne, Seria A, Geografia Fizyczna, 7(A67): 269–286.