Słowa kluczowe
społeczne funkcjonowanie
zagospodarowanie przestrzenne
Kobylin
Jak cytować
Abstrakt
Celem artykułu jest zbadanie, w jaki sposób funkcjonują przestrzenie publiczne w mieście Kobylinie i czy mają one charakter dospołeczny czy odspołeczny. Materiał empiryczny został zebrany przy udziale dzieci w wieku 9–13 lat (za pomocą geoankiety) oraz dorosłych mieszkańców miasta (wywiad pogłębiony). Artykuł rozpoczynają rozważania teoretyczne na temat przestrzeni publicznych i ich społecznego charakteru. W części studialnej dokonuje się analizy kilku przestrzeni miasta Kobylina, które zostają wybrane i ocenione przez mieszkańców pod kątem ich społecznego funkcjonowania i przestrzennego zagospodarowania. Artykuł kończy zbiór cech przestrzeni dospołecznej i odspołecznej, zebrany w wyniku badań literaturowych i empirycznych.
Bibliografia
Babbie E. 2004. Badania społeczne w praktyce. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Baron M., Bartoszek A., Blazy R., Gasidło K., Janiszek M., Klasik A., Markowski T., Mazur-Belzyt K., Palmen L., Pancewicz A., Pięta-Kanurska M., Runge J., Twardoch A., Wrana K. 2019. Budowanie atrakcyjności przestrzeni miejskich. Studia KPZK PAN, 2/194.
Bąkowska-Waldmann E., Kaczmarek T., Mikuła Ł. 2017. Wykorzystanie geoankiety jako narzędzia konsultacji społecznych w procesie planowania przestrzennego aglomeracji poznańskiej (https://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bwmeta1.element.baztech-86bda447-dc79-416e-afbf-f2c43056716c; dostęp: 29.07.2024).
Bierwiaczonek K. 2016. Społeczne znaczenie miejskich przestrzeni publicznych. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Bierwiaczonek K. 2018. Miejskie przestrzenie publiczne i ich społeczne znaczenia – próba systematyzacji. Przegląd Socjologiczny, 1: 25-48. DOI: https://doi.org/10.26485/PS/2018/67.1/2
Bierwiaczonek K. 2021. Człowiek w przestrzeni publicznej miasta: społeczne znaczenia i zjawiska zagrażające przestrzeni publicznej. Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, 56: 45-60. DOI: https://doi.org/10.14746/rrpr.2021.56s.05
Gawryszewska B. 2004. Modernizować modernizm? Zielone dziedzińce Czerwonego Żoliborza w programie rewitalizacji przestrzeni społecznej osiedla WSM. Przyroda i Miasto, 6: 57-72.
Gehl J. 2014. Miasta dla ludzi. Przeł. S. Nogalski. Wydawnictwo RAM, Kraków.
Hall E.T. 1997. Ukryty wymiar. Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, Warszawa.
Kociuba D. 2020. Gra o przestrzeń publiczną miast. Studia Miejskie, 12: 95-105. DOI: https://doi.org/10.25167/sm.2379
Konior T. 2010. Kultura buduje miasto (wystąpienie plenarne z Kongresu Kultury Województwa Śląskiego w 2010 roku). Maszynopis.
Lakoff G. 1987. Cognitive models and prototype theory. [W:] U. Neisser (red.), Concepts and Conceptual Development: Ecological and Intellectual Factors in Categorization. Cambridge University Press, New York, s. 63-100.
Lisowski A. 2003. Koncepcje przestrzeni w geografii człowieka. Uniwersytet Warszawski, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Warszawa.
Lofland L.H. 2007. The Public Realm. Exploring the City’s Quintessential Social Territory. Aldine Transaction, a division of Transaction Publishers, London.
Lorens P., Martyniuk-Pęczek J. (red.) 2010. Problemy kształtowania przestrzeni miejskich. Wyd. „Urbanista”, Gdańsk.
Pszonak B. 2007. Cyberprzestrzeń – dynamiczne powiązania. Zeszyty Naukowe Politechniki Białostockiej. Architektura, 20: 71-78.
Relph E. 1976. Place and placelessness. London.
Rogowska M. 2016. Przestrzeń publiczna w mieście – zagadnienia wybrane. Studia KPZK, 170: 158-164.
Sagan A. 2013. Zmienne ukryte w badaniach marketingowych. Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków.
Szczepański M.S. 1990. Społeczne wytwarzanie przestrzeni miejskiej i generowanie znaczeń. [W:] J. Wódz (red.), Przestrzeń znacząca. Studia socjologiczne. Śląski Instytut Naukowy, Katowice, s. 154-179.
Tuan Yi-Fu 1987. Przestrzeń i miejsce. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
Zuziak Z.K. 2008. O tożsamości urbanistyki. Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Sylwia Staszewska
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.