Abstrakt
Mentoring is regarded as a method of comprehensive development of a protégé’s potential, which required a steady approach, regular contact and collaboration with the mentor. A non-directive interaction between the master and protégé, mentoring is a relation that involves inspiration, stimulation and leadership. At its foundation lies a belief that it is possible to have impact on other individuals in their zones of proximal development (Vygotsky) based on the skill (art) of bringing out protégé’s strong assets (Seligman) within joint involvement episodes (Schaffer). A mentor is expected to motivate and encourage her protégé to be active as well as to develop an honest, open and friendly collaboration environment that is based on mutual respect. As a work and joint involvement method, mentoring is endorsed in education, labour market institutions, learning organisations (Senge). The concept of a mentor is linked to those of a master, authority, important person, example to follow, leader, and to some extent those of a teacher. To what extent this mentor - protégé relation can be formalised? Is it, as claimed by critical pedagogy, a component of pastoral power where the protégé is required to give herself up and surrender her development to the hands of the leader, i.e. a pastor, mentor (Foucault)? Is a teacher (occasionally) a mentor? These selected dilemmas, questions and doubts about the mentoring concept are raised in this text.
Bibliografia
Clutterbuck D., KaŜdy potrzebuje mentora. Jak kierować talentami, Wydawnictwo PETIT, Warszawa 2002.
Collegium Wratislaviense (2016), niepublikowane materiały ze szkolenia „Przywództwo i mentoring w edukacji”
George B., Mayer D., McLean A.N., Sims P., Przywództwo oparte na autentyczności, Harvard Business Review Polska (HBRP), 2007, 58, pdf
Giddens A., Nowoczesność i toŜsamość: ”ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Kaczmarek M., Tutoring, coaching, mentoring w pracy akademickiej, Folia Pomeranae Universitatis Technologiae Stietinensis – seria Oeconomica, 2013, 303(72); pdf
Kaplan R.S., Jak w stu procentach zrealizować swój potencjał, Harvard Business Review Polska (HBRP), 2008, 65-66, pdf
Karwala S., Model mentoringu we współczesnej szkole wyŜszej, WyŜsza Szkoła Biznesu – National Louis University, Nowy Sącz 2007.
Kruszelnicki M., Tutoring, mentoring, coaching – troskliwe oblicze władzy (ćwiczenia z krytyki Foucaultiańskiej), Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 2015, 18, 1(69).
Marzec I., Wronka M., Mentoring jako czynnik organizacyjnego uczenia się, Zeszyty WyŜszej Szkoły Bankowej we Wrocławiu, 2012, 30, pdf
Megginson D., Clutterbuck D., Garvey B., Stokes P., Garrett-Harris R., Mentoring w działaniu. Przewodnik praktyczny, Wydawnictwo REBIS, Poznań 2008.
Mentoring w praktyce polskich przedsiębiorstw. Analiza danych i dokumentów zastanych (deskresearch), Polskie Stowarzyszenie Mentoringu (2013) pdf.
Mróz J., Coaching i mentoring wobec współczesnych wyzwań w rozwoju pracowników, Nauki o Zarządzaniu (Management Sciences) 2013, 3(16), pdf
Nowak A., Praszkier R., Przedsiębiorczość społeczna. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2012.
Parsloe E., Wray M., Trener i mentor, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2002.
Schaffer H.R., Epizody wspólnego zaangaŜowania jako kontekst rozwoju poznawczego [w:] Dziecko w świecie ludzi i przedmiotów, red. A. Brzezińska, G. Lutomski, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 1994.
Seligman M., Optymizmu moŜna się nauczyć, Media Rodzina, Poznań 1991.
Senge P., Piąta dyscyplina, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2003.
Sidor-Rządkowska M. (red.) Mentoring. Teoria, praktyka, studia przypadków, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2014.
Smorczewska B., Społeczny kontekst rozwoju. UŜyteczność wybranych koncepcji psychologii rozwojowej dla relacji coachingu i mentoringu, Forum Oświatowe, 2013, 2(49), pdf
Sujak E., RozwaŜania o ludzkim rozwoju, Wydawnictwo Znak, Kraków 1992.
Wygotski L.S., Wybrane prace psychologiczne, PWN, Warszawa 1971.