Cyfrowa tożsamość i wirtualny wizerunek jako funkcjonalne interfejsy komunikacyjne w środowiskach cyfrowych
Okładka czasopisma Scripta Neophilologica Posnaniensia, tom 25, rok 2025
PDF

Słowa kluczowe

tożsamość cyfrowa
wirtualny wizerunek
interfejs komunikacyjny
wielośrodowiskowość cyfrowa
etyka cyfrowa

Jak cytować

Wobalis, M. (2025). Cyfrowa tożsamość i wirtualny wizerunek jako funkcjonalne interfejsy komunikacyjne w środowiskach cyfrowych. Scripta Neophilologica Posnaniensia, 25, 295–307. https://doi.org/10.14746/snp.2025.25.21

Abstrakt

Artykuł analizuje cyfrową tożsamość i wirtualny wizerunek jako interfejsy komunikacyjne w środowiskach cyfrowych. Cyfrowa tożsamość została ukazana jako proces performatywny, kształtowany przez codzienne praktyki medialne i logikę algorytmów. Wirtualny wizerunek opisano jako ekspresję medialną, która powstaje w wyniku negocjacji między użytkownikiem, odbiorcami i platformami. Szczególną uwagę poświęcono pojęciu wielośrodowiskowości cyfrowej, ilustrującemu równoległe funkcjonowanie jednostki w różnych przestrzeniach komunikacyjnych. Artykuł podkreśla znaczenie kompetencji medialnych, refleksji krytycznej oraz etyki cyfrowej w kształtowaniu współczesnej podmiotowości.

https://doi.org/10.14746/snp.2025.25.21
PDF

Bibliografia

Castells, M. (1996). The Rise of the Network Society. Malden, MA: Blackwell.

Foucault, M. (1988). Technologies of the Self. W: L.H. Martin, H. Gutman & P.H. Hutton (red.), Technologies of the Self: A Seminar with Michel Foucault. Amherst: University of Massachusetts Press, s. 16–49.

Giddens, A. (2001). Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności. Warszawa: PWN.

Goffman, E. (1959). The Presentation of Self in Everyday Life. New York: Anchor Books.

Jabłońska, M. (2023). Kompetencje medialne w kontekście współczesnej konwergencji mediów. Poznań: FNCE.

Jenkins, H. (2006). Convergence Culture. Where Old and New Media Collide. New York: New York University Press.

Kalinowska-Balcerzak, A. (2022). Cyfrowa tożsamość. Jak rozgryźć technologie, które na co dzień praktykujemy na sobie. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.

Kluszczyński, R.W. (2001). Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów. Kraków: Rabid.

Laurel, B. (1993). Computers as Theatre. Reading, MA: Addison-Wesley.

Levinson, P. (2009). New New Media. Boston: Allyn & Bacon / Pearson.

Rosenfeld-Kowalska, B. (2014). „Między analogowym Ja a cyfrowym Self”. W: J. Kowalski (red.), Tożsamość w epoce cyfrowej. Warszawa: Scholar, s. 223–236.

Siwak, W. (2001). „Tożsamość a media globalne – wirtualne tożsamości cyberprzestrzeni”. W: J. Nikitorowicz, J. Halicki i J. Muszyńska (red.), Kultury tradycyjne a kultura globalna. Konteksty edukacji międzykulturowej, t. 1. Białystok: Trans Humana, s. 238–257.

Szczęsna, E. (2007). Poetyka mediów. Polisemiotyczność, digitalizacja, reklama. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Tomczyk, Ł. (2024). „Kształtowanie kompetencji informacyjnych”. W: M. Wojtkowiak (red.), Młodzież w infosferze. Warszawa: IBE, s. 141–161.

Turkle, S. (1995). Life on the Screen. Identity in the Age of the Internet. New York: Simon & Schuster.

Wobalis, M. (2018). „Multimedia i edukacja 2.18”. Polonistyka. Innowacje, 8, s. 209–226. DOI: https://doi.org/10.14746/2018.8.15

Wojtkowiak, M. (red.) (2024). Młodzież w infosferze. Współczesne problemy wychowania. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.