Tryb rozkazujący w służbie ‘wszechpolityki’, czyli o Powszechnym Prawie Istnienia i Gematonie Behawioralnym Człowieka: krótkie studium rozpoznawcze
Okładka czasopisma Scripta Neophilologica Posnaniensia, tom 23, rok 2023
PDF

Słowa kluczowe

tryb rozkazujący
biologia
biologiczny tryb rozkazujący
językowy tryb rozkazujący
komórka
kultura
gematon behawioralny człowieka

Jak cytować

Puppel, S. (2023). Tryb rozkazujący w służbie ‘wszechpolityki’, czyli o Powszechnym Prawie Istnienia i Gematonie Behawioralnym Człowieka: krótkie studium rozpoznawcze. Scripta Neophilologica Posnaniensia, 23, 69–76. https://doi.org/10.14746/snp.2023.23.05

Abstrakt

Tryb rozkazujący nie był bohaterem zbyt wielu badań językoznawczych, podczas gdy jego znaczenie w codziennej komunikacji jest niekwestionowane. Argumentuje się tutaj, że tryb rozkazujący ma dwa rozszerzenia, naturalną manifestację biologiczną: „biologiczny tryb rozkazujący” i rozszerzenie językowe: „językowy tryb rozkazujący”. Oba rozszerzenia współpracują ze sobą, wyrażając „Gematon Behawioralny Człowieka”. Ten ostatni jest odpowiedzialny za całość następujących operacji: postrzeganie, działanie, czynienie, wykonywanie, wyrażanie, komunikowanie i trwanie, a wszystko to w ramach „kondycji ludzkiej” (conditio humana). Zawarta w nim argumentacja koncentruje się na przejściu od komórki biologicznej (natury, biologii) do kultury jako ostatecznym wyniku synergicznego współistnienia dwóch rozszerzeń trybu rozkazujacego w ludzkim świecie

https://doi.org/10.14746/snp.2023.23.05
PDF

Bibliografia

Aikhenvald, A.Y. (2010). Imperatives and commands. Oxford: Oxford University Press.

Bejan, A. (2000). Shape and structure, from engineering to nature. Cambridge: Cambridge University Press.

Bejan, A. i J.P. Zane. (2012). Design in nature: how the constructal law governs evolution in biology, physics, technology and social organization. New York: Doubleday. DOI: https://doi.org/10.1063/1.4798429

Blaustein, M.P., J.P.Y. Kao i D.R. Matteson. (2004/2012). Cellular physiology and neurophysiology. Philadelphia, PA: Elsevier.

Campbell biology. (2008/2016). London: Pearson.

Campbell, G.L. i G. King. (1995/2011). The concise compendium of the world’s languages. London/New York: Routledge. DOI: https://doi.org/10.4324/9780203159064

Davies, E. (1986). The English imperative. Beckenham: Croom Helm.

Dryer, M.S. i M. Haspelmath. (red.). (2011). The world atlas of language structures online. München: Max Planck Digital Library.

Fantin, J.D. (2010). The Greek imperative mood in the New Testament: a cognitive and communicative approach. Frankfurt am Main: Peter Lang. DOI: https://doi.org/10.3726/978-1-4539-0049-9

Hőlldobler, B. i E.O. Wilson. (2009). The superorganism: the beauty, elegance, and strangeness of insect societies. New York: W.W. Norton.

Keener, J. i J. Sneyd. (2009). „Cellular homeostasis”. W: Keener, J. i J. Sneyd. (red.). Mathematical physiology. Interdisciplinary Applied Mathematics 8.1. 49-119. Berlin/New York: Springer Verlag. DOI: https://doi.org/10.1007/978-0-387-75847-3_2

Konieczny, L., I. Rotermani i P. Spólnik. (2017). Biologia systemów. Strategia działania organizmu żywego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Xrakovski, V.S. (red.). (2001). Typology of imperative constructions. München: Lincom Europa.

Lackie, J.M. (red.). (2007). The dictionary of cell and molecular biology. San Diego: Academic Press.

Nuyts, J. i J. Van der Auwera. (red.). (2016). The Oxford handbook of modality and mood. Oxford: Oxford University Press. DOI: https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780199591435.013.4

O’Connor, C.M. i J.U. Adams. (2010). Essentials of cell biology. Cambridge, Mass.: NPG Education.

Palmer, R.L. (2001). Mood and modality. Cambridge: Cambridge University Press. DOI: https://doi.org/10.1017/CBO9781139167178

Puppel, J. (2022). „Gestural minds unfolding: on becoming fully equipped and fully licensed gestural signers”. Scripta Neophilologica Posnaniensia XXII, 153-156. DOI: https://doi.org/10.14746/snp2022.22.08

Puppel, S. (2022). „O zjawisku uścisku imperatywnego i życiu człowieka w dwóch ‚domach’ i dwóch podwójnych helisach w kontekście ‚języka panstwowego’”. Scripta Neophilologica Posnaniensia XXII, 157-168. DOI: https://doi.org/10.14746/snp2022.22.09

Ruyer, R. (2018). „The philosophy of morphogenesis”. Parrhesia 29, 1-25. Sperelakis, N. (red.). (2012). Cell physiology sourcebook. San Diego: Academic Press.

Thompson D’Arcy. (1917). On growth and form. Cambridge: Cambridge University Press. Turing, A.M. (1952). „The chemical basis of morphogenesis”. Philosophical Transactions of the Royal Society of London Series B 237, 37-72. DOI: https://doi.org/10.1098/rstb.1952.0012

Wilson, E.O. (2012). The social conquest of the earth. New York: W.W. Norton.

Zhang, Shi. (1990). The status of imperatives in theories of grammar. Unpublished doctoral dissertation. Tucson: The University of Arizona.