Słowa kluczowe
autorytaryzm
Kreml
ruch protestacyjny
Jak cytować
Abstrakt
Według Juana Linza, autorytarni władcy dopuszczają ograniczony i bezsilny pluralizm polityczny i organizację wyborów, ale jasno pokazują, że zmiana władzy jest niemożliwa, a opozycja nie może przejąć władzy. Wybory w reżimach autorytarnych są częścią nominalnie demokratycznych instytucji i pomagają władzom legitymizować panujący reżim. Wybory nie są wolne ani uczciwe, a zatem nie stanowią szansy dla opozycji, aby wygrać i zmienić system polityczny w ich następstwie. Można zadać pytanie, jakiego rodzaju działania powinna podjąć opozycja w celu wzmocnienia swojej pozycji. Jest to obecnie główny problem niesystemowej opozycji w Federacji Rosyjskiej. Z jednej strony ma ona problem z uzyskaniem dostępu do wyborów, ale z drugiej strony wie, że nawet gdyby mogła wziąć w nich udział, nie byłyby to wybory demokratyczne. Artykuł stara się rzucić światło na strategie niesystemowej opozycji rosyjskiej i możliwości jej wpływu na rosyjskie społeczeństwo, w warunkach gdy rząd próbuje marginalizować, osłabiać i ostatecznie niszczyć niesystemową opozycję. Artykuł przedstawia krytyczną analizę literatury i dokumentów na ten temat.
Bibliografia
Bolshakov I. (2012), The Nonsystemic Opposition, Terminological “Error” or Political Reality?, “Russian Politics and Law”, vol. 50, no. 3.
Diamond L. (2002), Thinking about Hybrid Regimes, “Journal of Democracy” 13, no. 2 (April), pp. 21–35.
Echo.msk.ru (2012), Общество и власть в условиях политического кризиса, Доклад экспертов ЦСР Комитету гражданских инициатив май 2012 года, 13.05.2016, http://echo.msk.ru/doc/891815-echo.html.
Gelman V. (2005), Political Opposition in Russia: A Dying Species?, “Post-Soviet Affairs”, vol. 21/3.
Gelman V. (2014), The Troubled Rebirth of Political Opposition in Russia, “PONARS Eurasia Policy Memo”, no. 341, September, http://www.ponarseurasia.org/sites/default/files/policy-memos-pdf/Pepm341_Gel’man_September2014.pdf.
Gelman V. (2015), Political Opposition in Russia: A Troubled Transformation, “Europe-Asia Studies”, vol. 67, no. 2.
Greene K. F. (2007), Why Dominant Parties Lose, Cambridge University Press, Cambridge.
Greene S. A. (2014), Moscow in Movement. Power and Opposition in Putin’s Russia, Stanford.
Guliyev F. (2012), Measuring Hybrid Regimes: An Alternative Measurement Method and Classification of Post-Soviet Regime, working papaer from 2012, http://www.academia.edu/4968640/Measuring_Hybrid_Regimes.
Hartmann J. (2012), Russland: Einführung in das politische System und Vergleich mit den postsowjetischen Staaten, Häftad.
Hirschman A. O. (1970), Exit, Voice, and Loyalty: Response to Decline in Firms, Organizations, and States, Harvard University Press, Cambridge, MA.
Howard M. M., Roessler P. G. (2006), Liberalizing Electoral Outcomes in Competitive Authoritarian Regimes, “American Journal of Political Science”, vol. 50, no. 2.
Imrussia.com (2015), Marc Plattner: “If Russia Had Become Democratic, the World Would Look Very Different Now”, 11.10.2015, http://imrussia.org/en/analysis/politics/2220-marc-plattner-if-russia-had-become-democratic-the-worldwould-look-very different-now.
Кондратьев В. С. (2012), «Несистемная оппозиция» в России: основные подходы к рассмотрению политического феномена, “Pro Nunc. Современные политические процессы”, Выпуск № 1 (11).
Levitsky S., Way L. A. (2002), The Rise of Competitive Authoritarianism, “Journal of Democracy”, vol. 13(2).
Levitsky S., Way L. A. (2007), Competitive Authoritarianism: The Origins and Evolution of Hybrid Regimes in the Post-Cold War Era, Manuscript, Roessler and Howard 2009, “Post-Cold-War Political Regimes: When Do Elections Matter?”, in: Democratization by Elections: A New Mode of Transition?, ed. S. Lindberg, Johns Hopkins University Press, Baltimore.
Levitsky S., Way L. A. (2010), Competitive Authoritarianism: Hybrid Regimes After the Cold War, Cambridge University Press, New York.
Levada (2013), Несистемная оппозиция: отношение к митингам и лидерам, 14.05.2016, http://www.levada.ru/2013/06/13/nesistemnaya-oppozitsiya-otnoshenie-k-mitingam-i-lideram/.
Linz J. (1978), The Breakdown of Democratic Regimes: Crisis, Breakdown, and Reequilibration, Johns Hopkins University Press, Baltimore, MD. Навальный А. (2014), О выборах. Наша тактика, 11.09.2014, https://navalny.com/p/3803/.
Newsru.com (2016), Эксперты опасаются использования властями РФ Нацгвардии против граждан своей же страны, 13.05.2016, http://newsru.com/russia/06apr2016/nationalguard.html.
Przeworski A. (1991), Democracy and the Market: Political and Economic Reforms in Eastern Europe and Latin America, Cambridge University Press, Cambridge, UK.
Robertson G. B. (2010), The Politics of Protest in Hybrid Regimes: Managing Dissent in Post-Communist Russia, Cambridge.
Ross C., Gelman V. (eds.) (2010), The Politics of Subnational Authoritarianism in Russia, Farnham–Burlington.
Sakwa R. (2011), The Crisis of Russian Democracy: The Dual State, Factionalism and the he Medvedev Succession, Cambridge.
Schedler A. (2002), The Menu of Manipulation, „Journal of Democracy”, vol. 2.
Schedler A. (ed.) (2006), Electoral Authoritarianism: The Dynamics of Unfree Competition, Lynne Rienner, Boulder, Colo.
Schedler A. (2009), Sources of Competition under Electoral Authoritarianism, in: Democratization by Elections: A New Mode of Transition?, ed. S. Lindberg, Johns Hopkins University Press, Baltimore.
Shevtsova L. (2012), Putinism under Siege. Implosion, Atrophy or Revolution, “Journal of Democracy”, vol. 23/3.
Słowikowski M. (2010), Rozważania nad naturą reżimu politycznego współczesnej Rosji, in: Rosja. Refleksje o transformacji, eds. S. Bieleń, A. Skrzypek, Warsaw.
Stepan A. (1990), On the Tasks of Democratic Opposition, “Journal of Democracy”, vol. 1, 2.
Швец Д. (2015), Активистка защиты Химкинского леса Чирикова переехала в Эстонию, “Slon.ru”, 18.04.2015, https://slon.ru/posts/50637.
Zimmerman W. (2014), Ruling Russia:Authoritarianism from the Revolution to Putin, Princeton.
Licencja