Słowa kluczowe
organizacja
rozwój osobisty
Jak cytować
Abstrakt
Dość powszechnie przyjmuje się, że coaching to specyficzna forma relacji, oparta na procesach uczenia się, motywacji, dialogu i wsparcia, która sprzyja rozwojowi organizacji. Problemy adaptacyjne współczesnych organizacji leżą nie tylko w zmiennych warunkach zewnątrzorganizacyjnych, ale także (a może przede wszystkim) w podejściu samych menadżerów. Do skutecznego funkcjonowania i radzenia sobie z nieprzewidywalnymi sytuacjami konieczne są nowe umiejętności. Potrzeba podejścia ogólnosystemowego, klimatu wzajemnego zaufania będącego efektem rozwoju osobistego, zwiększania świadomości, rozwijania własnego potencjału i wyzbycia się lęku na rzecz wiary w ludzi. Między innymi ta kwestia stanowi przedmiot niniejszego artykułu.Bibliografia
Blanchard S., Homan M. (2004), Coaching. Poznaj tajniki sukcesu, Gliwice.
Czarkowska L. D. (red.) (2011), Coaching katalizator rozwoju organizacji, Warszawa.
Dilts R. (2006), Od Przewodnika do Inspiratora, Warszawa.
Drucker P. (1995), Managing in a Time of Great Change, New York.
Drucker P. (1998), Peter Drucker on the Profession of Management, Boston.
Drucker P. (1999), Management Challengers for 21st Century, New York.
Drucker P. (2004), The Daily Drucker, New York.
Garvin D. A. (1993), Building a learning organization, „Harvard Business Review”, lipiec–sierpień.
Hargrove R. (2006), Mistrzowski Coaching, Kraków.
Kossowska M., Sołtysińska I. (2002), Szkolenie pracowników a rozwój organizacji, Kraków.
Maslow A. (2004), W stronę psychologii istnienia, Poznań.
Maslow A. (2013), Motywacja i osobowość, Warszawa.
Mikuła B. (2001), Elementy nowoczesnego zarządzania. W kierunku organizacji inteligentnych, Kraków.
Mikuła B. (2006), Organizacje oparte na wiedzy, Kraków.
O’Neill M. B. (2000), Coaching dla kadry menedżerskiej, Poznań.
Passmore J. (red.) (2012), Coaching doskonały. Przewodnik profesjonalny, Warszawa.
Perls F. S. (1974), Gestalt Therapy Verbatim, New York.
Piasecka B. (red.) (2011), O rozwoju mimo ograniczeń. Procesy wspierania jednostki i rodziny: wychowanie, edukacja, coaching, psychoterapia, Kraków.
Rogers C. R. (1980), A Way of Being, Boston.
Rogers J. (2010), Coaching, Gdańsk.
Schutz W. (1984), The truth option, Berkeley.
Senge P. M. (2012), Piąta dyscyplina. Teoria i praktyka organizacji uczących się, Warszawa.
Sidor-Rządkowska M. (red.) (2009), Coaching. Teoria, praktyka, studia przypadków, Kraków.
Słownik języka polskiego (2005), Warszawa.
Starr J. (2005), Coaching: procesy, zasady, umiejętności, Warszawa.
Stayer R. (1990), How I Learned to Let My Workers Lead, „Harvard Business Review”, nr 11–12.
Tissot P. (2004), Terminology of vocational training policy. A multilingual glossary for an enlarged Europe, Office for Official Publications of the European Communites, Luxembourg.
Whitmore J. (2011), Coaching trening efektywności. Rozwój ludzkiego potencjału w oparciu o model GROW, zasady oraz praktyka coachingu i przywództwa, Poznań–Warszawa.
Licencja
Copyright
© 2016, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Nauk Politycznych i Dziennikarstwa
OPEN ACCESS