Organizacyjna kultura coachingowa. W kierunku nowych wyzwań
Main Article Content
Abstrakt
Dość powszechnie przyjmuje się, że coaching to specyficzna forma relacji, oparta na procesach uczenia się, motywacji, dialogu i wsparcia, która sprzyja rozwojowi organizacji. Problemy adaptacyjne współczesnych organizacji leżą nie tylko w zmiennych warunkach zewnątrzorganizacyjnych, ale także (a może przede wszystkim) w podejściu samych menadżerów. Do skutecznego funkcjonowania i radzenia sobie z nieprzewidywalnymi sytuacjami konieczne są nowe umiejętności. Potrzeba podejścia ogólnosystemowego, klimatu wzajemnego zaufania będącego efektem rozwoju osobistego, zwiększania świadomości, rozwijania własnego potencjału i wyzbycia się lęku na rzecz wiary w ludzi. Między innymi ta kwestia stanowi przedmiot niniejszego artykułu.
Downloads
Download data is not yet available.
Article Details
Jak cytować
Szafran, J. (2019). Organizacyjna kultura coachingowa. W kierunku nowych wyzwań. Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, (3), 177-188. https://doi.org/10.14746/ssp.2016.3.8
Numer
Dział
Artykuły
Teksty opublikowane na łamach czasopisma "Środkowoeuropejskie Studia Polityczne" i udostępniane w formacie PDF objęte są licencją CC BY 4.0 (Creative Commons - Uznanie autorstwa). Kopiowanie i rozpowszechnianie dozwolone jest pod warunkiem uznania autorstwa.
Bibliografia
- Blanchard S., Homan M. (2004), Coaching. Poznaj tajniki sukcesu, Gliwice.
- Czarkowska L. D. (red.) (2011), Coaching katalizator rozwoju organizacji, Warszawa.
- Dilts R. (2006), Od Przewodnika do Inspiratora, Warszawa.
- Drucker P. (1995), Managing in a Time of Great Change, New York.
- Drucker P. (1998), Peter Drucker on the Profession of Management, Boston.
- Drucker P. (1999), Management Challengers for 21st Century, New York.
- Drucker P. (2004), The Daily Drucker, New York.
- Garvin D. A. (1993), Building a learning organization, „Harvard Business Review”, lipiec–sierpień.
- Hargrove R. (2006), Mistrzowski Coaching, Kraków.
- Kossowska M., Sołtysińska I. (2002), Szkolenie pracowników a rozwój organizacji, Kraków.
- Maslow A. (2004), W stronę psychologii istnienia, Poznań.
- Maslow A. (2013), Motywacja i osobowość, Warszawa.
- Mikuła B. (2001), Elementy nowoczesnego zarządzania. W kierunku organizacji inteligentnych, Kraków.
- Mikuła B. (2006), Organizacje oparte na wiedzy, Kraków.
- O’Neill M. B. (2000), Coaching dla kadry menedżerskiej, Poznań.
- Passmore J. (red.) (2012), Coaching doskonały. Przewodnik profesjonalny, Warszawa.
- Perls F. S. (1974), Gestalt Therapy Verbatim, New York.
- Piasecka B. (red.) (2011), O rozwoju mimo ograniczeń. Procesy wspierania jednostki i rodziny: wychowanie, edukacja, coaching, psychoterapia, Kraków.
- Rogers C. R. (1980), A Way of Being, Boston.
- Rogers J. (2010), Coaching, Gdańsk.
- Schutz W. (1984), The truth option, Berkeley.
- Senge P. M. (2012), Piąta dyscyplina. Teoria i praktyka organizacji uczących się, Warszawa.
- Sidor-Rządkowska M. (red.) (2009), Coaching. Teoria, praktyka, studia przypadków, Kraków.
- Słownik języka polskiego (2005), Warszawa.
- Starr J. (2005), Coaching: procesy, zasady, umiejętności, Warszawa.
- Stayer R. (1990), How I Learned to Let My Workers Lead, „Harvard Business Review”, nr 11–12.
- Tissot P. (2004), Terminology of vocational training policy. A multilingual glossary for an enlarged Europe, Office for Official Publications of the European Communites, Luxembourg.
- Whitmore J. (2011), Coaching trening efektywności. Rozwój ludzkiego potencjału w oparciu o model GROW, zasady oraz praktyka coachingu i przywództwa, Poznań–Warszawa.