Abstrakt
Powszechną jest opinia, ze urzędującemu kandydatowi jest łatwiej wygrać wybory. Ma on już jakieś osiągnięcia, elektorat go zna. Ma także aparat urzędniczy i media, których może użyć w kampanii. W artykule przedstawiono wyniki analizy zawartości stron internetowych małych gmin w trakcie kampanii wyborczej 2014 roku. Próbowano odpowiedzieć na pytanie: Czy strony internetowe samorządów promują gminę, czy może są traktowane instrumentalnie przez urzędujących wójtów i służą ich autopromocji?Bibliografia
Bartkowski J. (2007), Mechanizmy kształtowania się wyboru politycznego na szczeblu lokalnym, w: Marketing polityczny – szanse czy zagrożenie dla współczesnej demokracji?, red. P. Pawełczyk, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań.
Brady R., Forrest E., Mizerski R. (2002), Marketing w Internecie, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
Butkiewicz M. (2006), Internet w instytucjach publicznych. Zagadnienia prawne, Difin, Warszawa.
Cwalina W., Falkowski A. (2005), Marketing polityczny. Perspektywa psychologiczna, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
Czarnecka A. (2012), Wizerunek jako czynnik wzrostu konkurencyjności gminy, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług”, nr 724.
Dobek-Ostrowska B. (2011), Komunikowanie polityczne i publiczne. Podręcznik akademicki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Duczkowska-Piasecka M. (2013), Marketing terytorialny. Jak podejść do rozwoju z korzyścią dla wszystkich, Difin, Warszawa.
Duda A. (2010), Istota i rola public relations, w: Public relations miast i regionów, red. A. Duda, Difin, Warszawa.
Ferenc-Szydełko E. (2013), Prawo prasowe. Komentarz, LEX, Warszawa.
Folga R. (2014), Perspektywy i wyzwania marketingu w administracji publicznej w Polsce, w: Perspektywy rozwoju marketingu, red. K. Śliwińska, seria: „Zeszyty Naukowe Wydziałowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Studia Ekonomiczne”, z. 194, Katowice.
Gajowniczek T. (2013), Demokracja elektroniczna na przykładzie gmin powiatu olsztyńskiego, w: Demokracja elektroniczna. Kontrowersje i dylematy, red. M. Marczewska-Rytko, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Cure-Skłodowskiej, Lublin.
Goban-Klas T., Sienkiewicz P. (1999), Społeczeństwo informacyjne: Szanse, zagrożenia, wyzwania, Wydawnictwo Fundacji Postępu Telekomunikacji, Kraków.
Grzybowski M. (2005), Administracja publiczna a ład konstytucyjny, w: Administracja publiczna, red. J. Hausner, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kaczmarek-Śliwińska M. (2013), Public relations w przestrzeni mediów społecznościowych. Działania organizacji i jej pracowników, Wydawnictwo Politechniki Koszalińskiej, Koszalin.
Kaznowski D. (2010), Definicja social media, 17.04.2010, Networked Digital Age, http://networkeddigital.com/2010/04/17/definicja-social-media/.
Kaznowski D. (2013), Social media – społeczny wymiar Internetu, w: E-marketing. Współczesne trendy. Pakiet startowy, red. J. Królewski, P. Sala, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Knecht Z. (2006), Public relations w administracji publicznej. Teoria, praktyka, badania, C.H. Beck, Warszawa.
Kolbus B. M. (2013), Podstawy marketingowego zarządzania miastem. Teoria i przykłady, w: Public relations. Nowe trendy, red. K. Stasiuk-Krajewska, Z. Chmielewski,
D. Tworzydło, Newsline.pl, Rzeszów. Komorowska M., Kubiak K. (2013), Społeczna recepcja interactive public relations, w: Public relations. Nowe trendy, red. K. Stasiuk-Krajewska, Z. Chmielewski, D. Tworzydło, Newsline.pl, Rzeszów.
Konieczka L. (2012), Narzędzia służące do prowadzenia działań public relations na stronach internetowych administracji publicznej, w: Public relations w sferze publicznej. Wizerunek i komunikacja, red. M. Tabernacka, A. Szadok-Bratuń, LEX, Warszawa.
Kowalczyk M. (2009), E-urząd w komunikacji z obywatelem, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
Krawczyk A. (2014), Internet w komunikowaniu publicznym gmin województwa śląskiego, Uniwersytet Śląski, Katowice, mps pr. dr.
Lakomy M. (2013), Demokracja 2.0. Interakcja polityczna w nowych mediach. Dyskurs politologiczny, Akademia Ignatianum – Wydawnictwo WAM, Kraków.
Langer W. (2008), Kreowanie wizerunku jednostki terytorialnej. Studia przypadków, w: Public relations w czasach MP3 i Internetu, red. D. Tworzydło, Z. Chmielewski, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania, Rzeszów.
Marcinkowski K. (2008), Samorządowe public relations w gminach powiatu poznańskiego – doniesienie z badań, w: Public relations w czasach MP3 i Internetu, red. D. Tworzydło, Z. Chmielewski, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania, Rzeszów.
Marjak H. (2008), Metody oceny i walidacji stron internetowych, w: Innowacje i innowacyjność w sektorze agrobiznesu, red. M. Adamowicz, seria: „Prace Naukowe SGGW” nr 45, Warszawa.
Myers B. (2012), Wykorzystanie mediów społecznościowych do działań public relations na stronach internetowych jednostek samorządów lokalnych – przyszłość komunikacji z obywatelem?, w: Public relations w sferze publicznej. Wizerunek i komunikacja, red. M. Tabernacka, A. Szadok-Bratuń, LEX, Warszawa.
Nowina Konopka M. (2011), Wykorzystanie Internetu do realizacji zadań PR w administracji publicznej, w: Nowe media w systemie komunikowania: polityka, red. M. Jeziński, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
Piasecki A. K. (2009), Samorząd terytorialny i wspólnoty lokalne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Piasecki A. K. (2007), Czy wójtowi potrzebny jest marketing polityczny? Teoria i praktyka zastosowania marketingu przez liderów lokalnych wspólnot, w: Marketing polityczny – szanse czy zagrożenie dla współczesnej demokracji?, red. P. Pawełczyk, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań.
Piechota G. (2013), Zmiana paradygmatu w komunikowaniu lokalnym? Propaganda versus technologia, w: Lokalne komunikowanie polityczne, red. W. Furman, P. Kuca, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów.
Piontek D. (2003), Imagistyka społeczna, czyli marketing polityczny, w: Media masowe w systemach demokratycznych. Teoretyczne problemy i praktyczny wymiar komunikowania politycznego, red. B. Dobek-Ostrowska, Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Wrocław 2003.
Przech R., Public relations w administracji publicznej w Polsce. Wyniki badań i perspektywy rozwoju, 11.12.2007, PRoto.pl, http://www.proto.pl/artykuly/public-relationsw-administracji-publicznej-w-polsce-wyniki-badan-i-perspektywy-rozwoju.
Przepióra S. (2013), Rola wybranych narzędzi PR w kształtowaniu wizerunku miast. Subiektywny przegląd najciekawszych kampanii promocyjnych polskich miast, w: Public relations – nie tylko Facebook, red. K. Stasiuk-Krajewska, D. Tworzydło, Z. Chmielewski, Newsline.pl, Rzeszów.
Szostok P., Ratajczyk R. (2013), Komunikowanie lokalne w Polsce. O instrumentach polityki komunikacyjnej samorządów, Wydawnictwo Gnome, Katowice.
Szymańska A. (2006), Zintegrowane komunikowanie marketingowe, w: Public relations. Znaczenie społeczne i kierunki rozwoju, red. J. Olędzki, D. Tworzydło, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Tabernacka M. (2013), Narzędzia komunikacyjne public relations w administracji publicznej, w: Public relations w sferze publicznej. Wizerunek i komunikacja, red. M. Tabernacka, A. Szadok-Bratuń, LEX, Warszawa.
UDIP – Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, Dz. U. 2014, poz. 782.
Zieliński J. (2013), Marketing polityczny w Internecie, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
Licencja