Słowa kluczowe
media społecznościowe
kampania wyborcza
TikTok
X
analiza zawartości
Jak cytować
Abstrakt
Artykuł prezentuje wyniki analizy aktywności wybranych partii politycznych i ich liderów na platformach TikTok oraz Twitter (obecnie X) w ostatnich dwóch tygodniach kampanii parlamentarnej w Polsce w 2023 roku. Badanie miało charakter ilościowy i jakościowy – uwzględniono zarówno wskaźniki aktywności i efektywności komunikacji (liczba postów, interakcji, wyświetleń), jak i analizę stylów wypowiedzi w publikowanych treściach. Wyniki wskazują na wyraźną dominację stylu konfrontacyjnego we wszystkich badanych wpisach, niezależnie od platformy. Jednocześnie TikTok – mimo znacznie niższej liczby publikacji – okazał się znacznie bardziej efektywny pod względem zaangażowania odbiorców. Przeprowadzona analiza potwierdza hipotezy dotyczące emocjonalizacji i polaryzacji dyskursu politycznego w mediach społecznościowych, a także różnic w charakterze przekazu wynikających ze specyfiki poszczególnych platform. Badanie stanowi wkład w rozwój badań nad komunikowaniem politycznym w Polsce, wskazując na potrzebę dalszych pogłębionych analiz stylów i strategii komunikacyjnych w cyfrowym środowisku.
Bibliografia
Adamik-Szysiak M. (2014), Twitter in Communication Strategies of the Leaders of the Polish Political Parties, “e-politikon”, nr 9, ss. 109–131.
Annusewicz O. (2017), Twitter jako przestrzeń autoprezentacji politycznej. Zarządzanie wizerunkiem polityka w mediach społecznościowych, „Studia Politologiczne”, nr 45, ss. 91–112.
Barberá P., Jost J. T., Nagler J., Tucker J. A., Bonneau R. (2015), Tweeting From Left to Right: Is Online Political Communication More Than an Echo Chamber?, “Psychological Science”, 26(10), ss. 1531–1542. DOI: https://doi.org/10.1177/0956797615594620
Dobek-Ostrowska B. (2023), Rozwój badań nad komunikowaniem politycznym w Polsce w kontekście światowym, „Zeszyty Prasoznawcze”, t. 66, nr 3(255), ss. 11–34. DOI: https://doi.org/10.4467/22996362PZ.23.026.18132
Enli G. (2017), Twitter as arena for the authentic outsider: Exploring the social media campaigns of Trump and Clinton in the 2016 US presidential election, “European Journal of Communication”, 32(1), ss. 50–61. DOI: https://doi.org/10.1177/0267323116682802
Enli G., Rosenberg L. T. (2018), Trust in the Age of Social Media: Populist Politicians Seem More Authentic, “Social Media + Society”, 4(1). DOI: https://doi.org/10.1177/2056305118764430
Esser F., Pfetsch B. (2020), Comparing political communication: A 2020 update, w: Comparative Politics, red. D. Caramani, Oxford University Press, ss. 336–358. DOI: https://doi.org/10.1093/hepl/9780198820604.003.0019
Gackowski T. (2014), Top 10 Polish Politicians on Twitter – A Revolution in Political Communication. Reconnaissance research, “e-politikon”, nr 9, ss. 132–163.
IBIMS (2023), TikTok w polityce: Nowa arena dla polskich polityków w 2023 roku, https://ibims.pl/tiktok-w-polityce-nowa-arena-dla-polskich-politykow-w-2023-roku, 25.09.2025.
Kalinowska-Żeleźnik A. (2020), Wykorzystanie Twittera w kampanii wyborczej Donalda Trumpa, „Media Biznes Kultura”, nr 2(9), ss. 59–71. DOI: https://doi.org/10.4467/25442554.MBK.20.017.13181
Kemp S. (2025), Digital 2025: Global Overview Report, https://datareportal.com/reports/digital-2025-global-overview-report, 29.09.2025.
Lakomy M. (2014), Tweety na szczycie. Polityka responsywna, „Studia Medioznawcze”, nr 2(57), ss. 153–164.
Machnik B. (2014), The Place of Twitter in the Process of Political Communication, “e-politikon”, nr 9, ss. 86–108.
McClain C., Anderson M., Gelles-Watnick R. (2024), How Americans Navigate Politics on TikTok, X, Facbook and Instagram, https://www.pewresearch.org/internet/2024/06/12/how-americans-navigate-politics-on-tiktok-x-facebook-and-instagram, 29.09.2025.
Miao W., Huang D., Huang Y. (2021), More than business: The de-politicisation and re-politicisation of TikTok in the media doscourses of China, America and India (2017–2020), “Media International Australia”, nr 186(3). DOI: https://doi.org/10.1177/1329878X211013919
Olczyk T. (2009), Politorozrywka i popperswazja. Reklama telewizyjna w polskich kampaniach wyborczych w XXI w., Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
Olczyk T. (2013), Celebrytyzacja polityki – politycy i ich rodziny w „Twoim Stylu i Vivie”, „Media – Kultura – Komunikacja Społeczna”, nr 9, ss. 23–37.
Olszanecka-Marmola A., Marmola M., Darmoń K., Maślak A. (2024), TikTok jako narzędzie budowania wizerunku politycznego: studium empiryczne oddziaływania przekazów na TikToku na odbiór polskich polityków, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”, nr 31(2), ss. 74–87. DOI: https://doi.org/10.17951/k.2024.31.2.73-87
Ott B. L. (2017), The age of Twitter: Donald J. Trump and the politics of debasement, “Critical Studies in Media Communication”, 34(1), ss. 59–68. DOI: https://doi.org/10.1080/15295036.2016.1266686
Papacharissi Z. (2015), Affective Publics: Sentiment, Technology, and Politics, Oxford University Press. DOI: https://doi.org/10.1093/acprof:oso/9780199999736.001.0001
Papathanassopoulos S., Giannouli I. (2025), Political Communication in the Age of Platforms, “Encyclopedia”, 5(2), s. 77. DOI: https://doi.org/10.3390/encyclopedia5020077
Pindur S., Pyka B., Gruszka G., Duda A., Gielata D., Szuba J. (2021), Oddziaływanie przekazów w mediach społecznościowych na zmianę postrzegania liderów politycznych wśród młodych ludzi – studium przypadku Roberta Biedronia i Janusza Korwin-Mikkego, w: Wybory parlamentarne i prezydenckie 2019–2020 w państwach europejskich: nacjonalizmy – echo przeszłości czy nieuchronna przyszłość?, red. Z. Sielska, A. Robak, K. Kaczmarczyk, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
Piontek D., Ossowski S. (red.) (2017), Komunikowanie społeczne w dobie nowych technologii, Polskie Towarzystwo Komunikacji Społecznej, Poznań.
Piontek D. (2011), Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
Serrano J. C. M., Papakyriakopoulos O., Hegelich S. (2020), Dancing to the Partisan Beat: A First Analysis of Political Communication on TikTok, conference paper from 12th ACM Conference on Web Science, July 7–10 2020, Southampton.
Stępińska A. (red.) (2020), Populist Political Communication across Europe: Context and Contents, Peter Lang, Berlin. DOI: https://doi.org/10.3726/b17824
Stępińska A., Piontek D., Jakubowski J. (2020), Międzynarodowe badania empiryczne nad populistycznym komunikowaniem politycznym – wyzwania metodologiczne i organizacyjne, w: Badania nad dyskursem populistycznym: wybrane podejścia, red. A. Stępińska, A. Lipiński, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarswa UAM, Poznań, ss. 131–143.
Strömbäck J. (2008), Four Phases of Mediatization: An Analysis of the Mediatization of Politics, “The International Journal of Press/Politics”, 13(3), ss. 228–246. DOI: https://doi.org/10.1177/1940161208319097
Tereszkiewicz A. (2022), TikTok – przegląd badań naukowych, „Media i Społeczeństwo”, nr 16, ss. 211–231. DOI: https://doi.org/10.53052/MiS.2022.16.13
Theocharis Y., Barberá P., Fazekas Z., Popa S. A. (2020), The Dynamics of Political Incivility on Twitter, Sage Open, 10(2). DOI: https://doi.org/10.1177/2158244020919447
Wełna Ż. (2024), Serwisy społecznościowe w strategiach komunikacyjnych sztabów wyborczych. Kampanie prezydenckie w Polsce w latach 2010, 2015 i 2020, Petrus, Kraków. DOI: https://doi.org/10.15633/9788383700670
Zamora-Medina R., Suminas A., Fahmy S. S. (2023), Securing the Youth Vote: A Comparative Analysis of Digital Pesuasion on TikTok Among Political Actors, “Media and Communication”, vol. 11, nr 2, ss. 218–231. DOI: https://doi.org/10.17645/mac.v11i2.6348
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Paweł Łokić
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.