Abstract
W systemach autorytarnych (niedemokratycznych) władza pod wpływem nacisków oddolnych niezależnych ruchów ekologicznych może zweryfikować swoje stanowisko traktując postulaty ochrony środowiska jako quasi polityczne, a nie stricte polityczne. Systemy autorytarne respektują interesy ekologiczne pod wpływem nacisków oddolnych, a nieautorytarne w wyniku polaryzacji opinii społecznej, która przekształciła się w formę nacisku demokratycznego. Istotną cechą autorytaryzmu jest jego złożoność, syndromatyczność. Określone przekonania i tendencje nie występują w sposób wyizolowany.Większość badań wskazuje na silną korelację między poszczególnymi elementami autorytarnego syndromu u osób żyjących w różnych kulturach, aczkolwiek można zaobserwować pewną zmienność w zakresie najbardziej charakterystycznych jego rysów w różnych społeczeństwach. Jednym z istotnych rysów autorytaryzmu jest silne przekonanie o respektowaniu władzy i połączona z nim potrzeba podporządkowania się władzy. Autorytaryzm pozostaje w związku z poglądami i postawami dotyczącymi określonego systemu politycznego i nie jest z nim tożsamy (1). Stosunek państwo–obywatel to jedna z podstawowych kategorii w teoriach społeczeństwa obywatelskiego. W państwach autorytarnych, czy totalitarnych społeczeństwo walczy z państwem o swoje prawa
License
Articles published in "Central European Political Studies" are distributed under the Creative Commons Attribution 4.0. License (CC BY 4.0). They may be copied, redistributed and shared only if appropriate credit is given.