Abstract
The main topic of the paper is political consulting and the significance of politicalconsultants in political organizations. For obvious reasons the paper also addresses the issues of academic knowledge being implemented in practice. The author undertakes to analyze how the notion of political consulting is nderstood by indicating its relation to such notions as social engineering, communication consulting, personal consulting, thematic consulting and election campaigns.
References
Adamek W. (1984), Przewidywanie w naukach społecznych (Analiza metodologiczna), „Studia Socjologiczne”, nr 1(92).
Afeltowicz Ł., Pietrowicz K. (2008), Maszyny społeczne. Inżynieria społeczna w nowej perspektywie, „Kultura i Edukacja”, nr 2(66).
Afeltowicz Ł., Pietrowicz K. (2012), Socjotechnika Adama Podgóreckiego w perspektywie porównawczej, „Rocznik Historii Socjologii”, vol. II.
Bauman Z. (1965), Wizje ludzkiego świata. Studia nad społeczną genezą i funkcją socjologii, Warszawa.
Biskup B. (2013), Doradca polityczny. Skuteczny komunikator czy hochsztapler?, w: Kryzys marketingu politycznego. XXV lat Wydziału Nauk Społecznych UWr, XX lat Wydziału Zarządzania i Administracji UJK w Kielcach, red. A. Kasinska-Metryka, R. Wiszniowski.
Biskup B. (2011a), Models of political consulting in Poland, 1989–2009, in a comparative perspective, „Central European Journal of Communication”, vol. 4, no. 2.
Biskup B. (2011b), Rozwój doradztwa politycznego w Polsce, w: Profesjonalizacja i mediatyzacja kampanii politycznych w Polsce, red. K. Churska-Nowak, S. Drobczyński.
Brzeziński Z. (1969), Społeczeństwo technotroniczne, „International Herald Tribune”, z. 1.
Cabaj N., Charycka B., Czerniawska D., Sawicka M. (2015), Od profesjonalistów do ekspertów: przemiany zawodów specjalistycznych, „Studia Socjologiczne”, nr 1(216).
Churska K. (2006), Klasyczny paradygmat socjotechniki, w: Dwa oblicza socjotechniki, red. P. Pawełczyk, Poznań.
Depczyńska J. (1974), Wpływ uwarunkowań socjotechnicznych na rolę społeczną ekspertów i funkcję ekspertyz, „Prakseologia”, nr 1(49).
Dobek-Ostrowska B. (2007), Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa.
Dobek-Ostrowska B. (2005), Profesjonalizacja kampanii wyborczych we współczesnym świecie i jej konsekwencje, w: Kampania wyborcza: marketingowe aspekty komunikowania politycznego, red. B. Dobek-Ostrowska, Wrocław.
Dobek-Ostrowska B. (2006), Rola konsultantów politycznych w kampaniach wyborczych, w: Władza. Media. Polityka, red. M. Gierula, Katowice.
Dylus A. (2014), Polityczne zaangażowanie uczonych. Perspektywa szkoły lwowskowarszawskiej, w: Odmiany współczesnej nauki o polityce, t. 1, red. P. Borowiec,R. Kłosowicz, P. Ścigaj, Kraków.
Esser F., Reinemann C., Fan D. (2000), Spin Doctoring in British and German Election Campaigns How the Press is Being Confronted with a New Quality of Political PR, „European Journal of Communication”, vol. 15, no. 2.
Esser F., Reinemann C., Fan D. (2001), Spin Doctors in the United States, Great Britain, and Germany. Metacommunication about Media Manipulation, „The Harvard International Journal of Press/Politics”, no. 6(1).
Faliński A. M. (1991), Polityka i władza, w: Interpretacje polityki, red. M. Szyszkowska, Warszawa.
Farrell D. M., Kolodny R., Medvic S. (2001), Parties and Campaign Professionals in a Digital Age Political Consultants in the United States and Their Counterparts Overseas, „The Harvard International Journal of Press/Politics”, vol. 6, no. 4.
Frysztacki K. (1996), Rozwój, właściwości i znaczenie socjologii stosowanej, w: Z zagadnień socjologii stosowanej, red. K. Frysztacki, Kraków.
Goćkowski J. (1966), Dzieło literackie jako źródło dyrektyw socjotechnicznych, „Studia Socjologiczne”, nr 4(23).
Goćkowski J. (1973), Normy i oceny moralne a dyrektywy i metody socjotechniki, „Etyka”, nr 12.
Goćkowski J. (1974), Typy ekspertyz socjotechnicznych i formy współpracy decydentów i ekspertów w sprawach socjotechniki, „Prakseologia”, nr 1(49).
Hess A. (2013), Polskie think tanki jako społeczni uczestnicy dyskursu politycznego, „Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne”, vol. 37.
Johnson D. W. (2009), American Political Consulting, w: Political Management, red. D. W. Johnson, New York.
Klementewicz T. (1991), Spór o model metodologiczny nauki o polityce, Warszawa.
Kojder A. (2009), Inspiracje petrażycjańskie w twórczości Adama Podgóreckiego, w: Idee naukowe Adama Podgóreckiego, red. J. Kwaśniewski, J. Winczorek, Warszawa.
Kolczyński M. (2014), Newralgiczne obszary doradztwa politycznego, „Rocznik Nauk Społecznych”, t. 6(42), nr 1.
Kolodny R. (2000), Electoral Partnerships Political Consultants and Political Parties, w: Campaign Warriors. The Role of Political Consultants in Elections, red. J. A. Thurber, C. J. Nelson, Washington D.C.
Kolodny R., Dulio D. A. (2003), Political Party Adaptation in Us Congressional Campaign. Why Political Parties Use Coordinated Expenditures to Hire Political Consultants, „Party Politics”, vol. 9, no. 6.
Kolodny R., Logan A. (1998), Political Consultants and the Extension of Party Goals, „Political Science & Politics”, vol. 31, no. 2.
Kołodziejczak M. (2003), Podmiotowość polityczna w warunkach demokracji masowej, „Przegląd Politologiczny”, nr 2.
Kubin J. (2000), Wstęp, w: Socjotechnika. Kontrowersje, rozwój, perspektywy, Warszawa.
Kurczewski J. (1974), Kilka uwag o badaniach i teoriach socjotechnicznych, „Prakseologia”, nr 1(49).
Kwaśniewski J. (2012), Rozwój socjotechniki w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego, „Prace Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji”, nr 20.
Łoś M. (1974), Ekspertyza społeczna, „Prakseologia”, nr 1(49).
Marody M. (1987), Technologie intelektu. Językowe determinanty wiedzy potocznej i ludzkiego działania, Warszawa.
Mazur M. (2007), Marketing polityczny. Studium porównawcze prezydenckich kampanii wyborczych w USA i w Polsce, Warszawa.
Mierzwa M. (2011), Think tanki, „Infos. Biuro Analiz Sejmowych”, nr 12(104).
Mlicki M. K. (1986), Socjotechnika. Zagadnienia etyczne i prakseologiczne, Wrocław–Warszawa–Gdańsk–Łódź.
Muszyński J. (2001), Leksykon marketingu politycznego, Wrocław.
Newman B. I. (1999), Politics in an Age of Manufactured Images, „Journal of Mental Changes”, no. 2(5).
Norton M. I., Goethals G. R. (2004), Spin (and Pitch) Doctors: Campaign Strategies in Televised Political Debates, „Political Behavior”, vol. 24, no. 3.
Pawełczyk P. (2007), Socjotechniczne aspekty gry politycznej, Poznań.
Pawełczyk P., Piontek D. (1999), Socjotechnika w komunikowaniu politycznym, Poznań.
Peszyński W. (2014), Polskie doradztwo wyborcze na drodze amerykanizacji, „Rocznik Nauk Społecznych”, t. 6(42), nr 1.
Petrażycki L. (2011), Emocjonalne zarażenie, „Studia Socjologiczne”, nr 2(201).
Petrażycki L. (1974), O różnych gatunkach przewidywań i o znaczeniu praktycznym teorii, „Prakseologia”, nr 1(49).
Piontek D. (2011), Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce, Poznań.
Plasser F. (2009), Political Consulting Worldwide, w: Political Management, red. D. W. Johnson, New York.
Płudowski T. (2008), Komunikacja polityczna w amerykańskich kampaniach wyborczych, Warszawa.
Podgórecki A. (1962), Charakterystyka nauk praktycznych, Warszawa.
Podgórecki A. (1966), Zasady socjotechniki, Warszawa.
Ponczek E. (2009), Wyzwania polityki polskiej: opcja aksjologiczna czy socjotechniczna, w: Socjotechnika w polityce – wczoraj i dziś, t. 1, red. A. Kasińska-Metryka, K. Kasowska-Pedrycz, Kielce.
Popper K. R. (2006), Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie, t. 1 i 2, Warszawa.
Rudniański J. (1983), Elementy prakseologicznej teorii walki. Z zagadnień kooperacji negatywnej, Warszawa.
Scheffs Ł. (2013), Teoria i praktyka lobbingu na przykładzie działalności Powiatowych Rad Gospodarczych subregionu konińskiego, w: Subregionalny Katalog Zmian Gospodarczych i Mechanizmów Zaradczych. Region północnowschodniej Wielkopolski, red. P. Antkowiak, Poznań.
Sempach M. (2012), Wyspecjalizowane agencje marketingowe w działalności rynkowej krajowych organizacji politycznych, „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, nr 2.
Sroka J. (2002), Lobbing jako strategia promocji interesów grupowych, w Marketing polityczny w teorii i praktyce, red. A. W. Jabłoński, L. Sobkowiak, Wrocław.
Sroka J. (2002), Podmioty lobbingu w Unii Europejskiej na przykładzie UNICE, w: Marketing polityczny w poszukiwaniu strategii wyborczego sukcesu, red. M. Jeziński, Toruń.
Stonert H. (1972), Wykorzystanie nauki w działaniu. Studium metodologiczno-prakseologiczne, „Prakseologia”, nr 42.
Szalkiewicz W. K. (2005), Marketing polityczny. Barwy walki, Olsztyn.
Szulczewski M. (1971), Propaganda polityczna. Pojęcia, funkcje, problemy, Warszawa.
Ulicka G. (1996), Wpływ marketingu politycznego na zmiany w życiu publicznym państw demokratycznych, „Studia Politologiczne”, vol. 1.
Wilden A. (1972), System and Structure: Essays in Communication and Exchange, London.
Wiszniowski R. (2000), Marketing wyborczy. Studium kampanii wyborczych w systemach prezydenckich i semiprezydenckich (Finlandia, Francja, Polska, Stany Zjednoczone), Warszawa–Wrocław.
Włodowski S. J. (1981), Metodologiczna analiza pojęć informacji i sterowania, „Acta Universitatis Nicolai Copernici”, z. 120.
Wojewódzki T. (1976), O naukach praktycznych, „Studia Socjologiczne”, nr 1(60).
Zaborski M. (2010), Politolog – komentator. Dylematy etyczne, „Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne”, vol. 26.
Zaręba A. M. (2014a), Badania opinii publicznej oraz doradztwo polityczne: teoria i praktyka, „Preferencje Polityczne”, nr 8.
Zaręba A. M. (2014b), Rynek doradztwa politycznego w III RP, „Rocznik Nauk Społecznych”, t. 6(42), nr 1.
Ziętara W. (2009), Istota think tanks, „Annales Universitatis Marie Curie-Skłodowska Lublin-Polonia”, vol. 16, nr 1.
Ziółkowski M. (1978), O myśleniu potocznym, „Studia Socjologiczne”, nr 4(71).
Żurawicki S. (1973), Modelowanie a sterowanie zjawiskami politycznymi, „Studia Nauk Politycznych”, nr 1(11).
License