Słowa kluczowe
kompetencje spowiednika
młodzież
Jak cytować
Abstrakt
Sakrament pokuty i pojednania to wielki dar dla Kościoła. W nim człowiek otrzymuje pojednanie z Bogiem i z Kościołem, w nim doznaje oczyszczenia i formuje swoją osobowość chrześcijanina, doskonaląc rozwój swoich nadprzyrodzonych cnót i życia duchowego. Pomocą dla niego na tej drodze jest spowiednik. W duchu swojego powołania pełni on posługę Dobrego Pasterza na wzór Chrystusa, o czym uczy nas Katechizm Kościoła katolickiego (KKK 1465). Zadaniem, jakie spoczywa na spowiedniku, jest troska o lud mu powierzony i postawa sługi, który pochyla się nad nędzą drugiego człowieka. Posługa miłosierdzia, jaką podejmuje spowiednik, zawsze powinna mieć na celu dobro bliźniego. Dlatego wszystkie wskazówki udzielane penitentowi powinny być tak dostosowane, aby w jak największym stopniu odpowiadały jego wiekowi i stanowi. W niniejszym artykule omówiono obowiązki i kompetencje kapłana, a także wymagania co do sakramentu pokuty. Następnie ukazano znaczenie tychże kompetencji w realizacji posługi sakramentalnej pośród ludzi młodych z uwzględnieniem ich oczekiwań i problemów.
Bibliografia
Augustyn J. (red.) (2012): Sztuka spowiadania. Poradnik. Kraków.
Benedykt XVI (2007): Przemówienie do spowiedników papieskich bazylik i członków Penitencjarii Apostolskiej. „L’Osservatore Romano” 5: 2007 nr 43.
Ciccola G., Targoński F. (2003): Poradnik spowiednika. Kraków.
Ciereszko H. (2012): Ksiądz Michał Sopoćko wzorem spowiednika. W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 335-345. Kraków.
Długosz A. (2012): Doniosłość, trud i piękno sakramentu pojednania. W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 161-170. Kraków.
Dziewiecki M. (2012): Kompetencje spowiednika w rozumieniu penitenta. W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 299-305. Kraków.
Franciszek (2013): Adhortacja Evangelii gaudium. Częstochowa.
Jan Paweł II (2012): Posługa kapłańska w sakramencie pojednania. W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 247-251. Kraków.
Jan Paweł II (2004): Sakrament przebaczenia uzdrawia i uświęca. Przemówienie do uczestników kursu zorganizowanego przez Penitencjarię Apostolską w dniu 27 marca 2004 r. „L’Osservatore Romano” 6: 2004 s. 27-28.
Katechizm Kościoła katolickiego [KKK]. (2009). Poznań.
Kodeks prawa kanonicznego. (2008). Poznań.
Kongregacja ds. Duchowieństwa (2012): Posługa pokuty i pojednania w perspektywie świętości chrześcijańskiej. W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 143-160. Kraków.
Kongregacja ds. Kultu Bożego (1973): Ordo Penitentiae.
Kroplewski Z. (2012): Kultura dialogowania w konfesjonale. W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 263-270. Kraków.
Miralles A. (2009): Teologia Liturgica dei sacramenti. 4. Penitenza, 89-157. http://www.liturgiaetsacramenta.info/texts/tl_penitenza.pdf.
Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (Biblia Tysiąclecia). (2002). Poznań.
Płatek J.S. (1996): Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania. Częstochowa.
Płatek J.S. (2001): Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania. Częstochowa.
Sabik W. (2013): Podstawowe wyzwania dla spowiedników w Polsce. http://sfd.kuria.lublin.pl/index.phpOption=com_content&view=article&id=967:podstawowe-wyzwania-dla-spowiednikw-w-polsce-ks-w-sabik&catid=36:formacjakapaska&Itemid=65.html.
Smoleń J. (2012): Jak dzisiaj spowiadać ludzi młodych? W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 385-391. Kraków.
Sobolewski Z. (2007): Vademecum dobrej spowiedzi. Warszawa.
Sobór Watykański II (1967): Dekret o posłudze i życiu kapłanów Presbyteriorum ordinis. W: Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje s. 754-812. Poznań.
Szentmartoni M. (1995): Psychologia pastoralna. Kraków.
Witek S. (1979): Sakrament pojednania. Podręcznik dla duszpasterzy. Poznań–Warszawa.
Wons K. (2012): Jak spotykać się z penitentem? Od przyjęcia prawdy o grzechu do przyjęcia przebaczenia i pokoju. W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 271-288. Kraków.
Zagrodzki W. (2012): Spowiednik u źródeł kryzysu spowiedzi? W: J. Augustyn (red.), Sztuka spowiadania. Poradnik s. 171-181. Kraków.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Teologia Praktyczna są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Teologia Praktyczna udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 roku w Teologii Praktycznej pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).