Patrzenie obrazu. Obrazowanie jako strategia komunikacyjna w przepowiadaniu
PDF

Słowa kluczowe

teologia homiletyczna
obrazowanie
kaznodziejstwo
mass media

Jak cytować

Szczepaniak, M. (2015). Patrzenie obrazu. Obrazowanie jako strategia komunikacyjna w przepowiadaniu. Teologia Praktyczna, (16), 111–122. https://doi.org/10.14746/tp.2015.16.07

Abstrakt

Dyrektorium Homiletyczne (2014), odwołując się do adhortacji apostolskiej papieża Franciszka Evangelii Gaudium o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie, przypomina współczesnym kaznodziejom znaczenie obrazów w głoszeniu słowa Bożego. Jedną z najistotniejszych spraw jest uczenie się korzystania z obrazów w przepowiadaniu, sposobów w jakie można odwołać się do wyobraźni. Ta potrzeba jest tym bardziej paląca, gdyż żyjemy w kulturze wizualnej, a współczesny człowiek jest zasypywany obrazami i często zmęczony słuchaniem  Artykuł porusza kwestię wpływu obrazów na zbawcze pośrednictwo Kościoła na gruncie teologii przepowiadania i teologii mediów. Autor opiera swoją argumentację na kilku awatarach, które funkcjonują z powodzeniem w dzisiejszym świecie komunikacji elektronicznej. Opisuje proces odwoływania się do wyobraźni na przykładzie wizerunku okna, wazonu, emotikonu, gramofonu i znikania.

https://doi.org/10.14746/tp.2015.16.07
PDF

Bibliografia

Antas J.: Co mówią ręce. Wprowadzenie do komunikacji niewerbalnej. W: Retoryka dziś. Teoria i praktyka. Pod redakcją R. Przybylskiej, W. Przyczyny. Kraków 2001 s. 437–60.

Draguła A.: Eucharystia zmediatyzowana. Teologiczno-pastoralna interpretacja transmisji Mszy Świętej w radiu i telewizji. Zielona Góra 2009.

Franciszek: Adhortacja apostolska Evangelii gaudium o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie. 2013.

Garpiel R.: Obrazowość w kaznodziejskim komunikowaniu perswazyjnym. W: Sztuka perswazji. Socjologiczne, psychologiczne i lingwistyczne aspekty komunikowania perswazyjnego. Pod redakcją R. Garpiela, K. Leszczyńskiej. Kraków 2004 s. 101–113.

Grzegorski Z.: Monolog czy dialog? Między pięknem a skutecznością – ujęcie kontekstualne. „Poznańskie Studia Teologiczne”. T. 14: 2003 s. 121–133.

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: Dyrektorium homiletyczne. Tłum. pl. Poznań 2015.

Kosiński W.: Kazanie obrazowe. „Przegląd Homiletyczny”. R. 3: 1925 s. 175–182, 241–248.

Miodek J.: Co słyszy językoznawca we współczesnych polskich kazaniach?. W: Fenomen kazania. Pod redakcją W. Przyczyny. Kraków 1994 s. 157–161.

Mitchell W.J.T.: Czego chcą obrazy. Pragnienia przedstawień, życie i miłości obrazów. Warszawa 2015.

Panuś K.: Historia kaznodziejstwa. Kraków 2007.

Papieska Komisja ds. Środków Społecznego Przekazu: Instrukcja duszpasterska o środkach społecznego przekazu Communio et progressio. 1971.

Paweł VI: Adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi o ewangelizacji w świecie współczesnym. 1975.

Pikor W.: Przypowieści Jezusa. Narracyjny klucz lektury. Kielce 2011.

Pilch Z.: Wykład zasad kościelnej wymowy. Poznań 1950.Pleszczyński J.: Dwa atomy komunikacji. W: Rozmowy o komunikacji. Pod redakcją G. Habrajskiej. Łask 2010 s. 17–35.

Siwek G.: Blaski i cienie współczesnego przepowiadania. Kraków 2007.

Sławiński H.: Rola wyobraźni w przepowiadaniu słowa Bożego. „Studia Włocławskie”. T. 8: 2005 s. 224–237.