Większościowy system wyborczy do Senatu RP – postulat i analiza konsekwencji wprowadzenia wymogu większości bezwzględnej

Abstrakt

System wyborczy do Senatu RP był modyfikowany w ostatnich 33 latach już trzykrotnie. Wszystkie dotychczas obowiązujące ordynacje opierały się na założeniu formuły większościowej. Obowiązujący od 2011 roku Kodeks Wyborczy wprowadził jednak element zupełnie nowy – jednomandatowe okręgi wyborcze, które w połączeniu z formułą większości względnej implikują niebezpieczeństwo pomijania głosów części społeczeństwa oraz zagrożenie obejmowania mandatów przez kandydatów niecieszących się poparciem większości wyborców okręgu. Formułowany postulat wprowadzenia zasady bezwzględnej większości głosów z ewentualnością przeprowadzania drugiej tury głosowania wydaje się być rozwiązaniem sprzyjającym reprezentatywności przedstawicielskiego organu kolegialnego oraz akceptowanym w doktrynie. Autor analizuje ostatnie trzy elekcje pod kątem wpływu wymaganej większości na wyniki wyborów. Wnioski płynące z badania stanowią potwierdzenie zasadności formułowanego postulatu oraz wskazują potrzebę całościowej reformy systemu wyborczego do Senatu RP.