Abstrakt
W artykule zinterpretowany został wiersz Urszuli Kozioł Tysiąc i jedna noc, pochodzący z debiutanckiego arkusza Gumowe klocki (1957). Interpretacja uwypukla autotematyczny aspekt utworu i akcentuje znaczenie odwołania do baśni (postać Szeherezady). Sztuka tworzenia jest przedstawiona jako sztuka przetrwania, próba porządkowania chaosu i zrozumienia rzeczywistości pomimo świadomości śmierci. W omówieniu wiersza wyeksponowana zostaje właściwa mu ambiwalencja: podkreślenie wagi słowa przy jednoczesnym dystansie wobec jego gloryfikacji. Autorka artykułu porusza problem potrzeby i wszechobecności narracji.
Bibliografia
Kozioł, Urszula. „Tysiąc i jedna noc”. W Stany nieoczywistości. Warszawa, 1999.
Kubiak, Władysław, Jerzy Ficowski, i Tadeusz Lewicki. „Opowieść o królu Szachrijarze i bracie jego, królu Szachzamanie”. W Księga tysiąca i jednej nocy: wybrane opowieści, 16. Wrocław, 1966.
Łebkowska, Anna. „Narracja”. W Kulturowa teoria literatury. Główne pojęcia i problemy, zredagowane przez Ryszard Nycz i Michał Paweł Markowski, 186. Kraków, 2006.
Mikołajczak, Małgorzata. „«Jak wypowiadać…» (teoria języka poetyckiego)”. W Podjąć przerwany dialog: o poezji Urszuli Kozioł, 96. Kraków, 2000.
Mikołajczak, Małgorzata. „Wprowadzenie. Próba rozpoznania idiolektu poetyckiego Urszuli Kozioł”. W Podjąć przerwany dialog: o poezji Urszuli Kozioł, 12. Kraków, 2000
Licencja
Za prawa cytowania fragmentów innych publikacji (tekstów, tabel, rycin oraz ilustracji) odpowiedzialni są autorzy artykułu.