Abstrakt
Artykuł zawiera interpretacje trzech różnych tekstów, których głównym tematem pozostają wilki. Wiersz Jarosława Iwaszkiewicza Wilk, Wilki Zbigniewa Herberta i autobiograficzny reportaż Adama Wajraka Wilki łączy specyficzny literacki obraz tych zwierząt – niebezpiecznych, ale wolnych i niezależnych. Portrety wilków używanych jako podstawa budowania metafor, porównań i paralelizmów zmieniały się w ostatnich dekadach wraz z przemianami świadomości zbiorowej. Animal studies jako metodologia badań stanowi zbiór użytecznych narzędzi analitycznych przydatnych w śledzeniu tradycyjnych kulturowych wzorców oraz tropów nowych idei.
Bibliografia
Abramowska Janina, 2010, Pisarze w zwierzyńcu, Poznań.
Barcz Anna, 2016, Realizm ekologiczny. Od ekokrytyki do zoo krytyki w literaturze polskiej, Katowice.
Domańska Ewa, 2013, Humanistyka ekologiczna, „Teksty Drugie”, nr 1/2, s. 13-32.
Herbert Zbigniew, 1992, Rovigo, Wrocław.
Iwaszkiewicz Jarosław, 1967, Krągły rok, Warszawa.
Jarzyna Anita, 2012, Wolność powie: krew, w: Tabu w oku szeroko otwartym, Długosz N. (red.), Poznań.
Nawarecki Aleksander, 2015, Zoofilologia pod auspicjami augurów, w: Zwierzęta i ich ludzie. Zmierzch antropocentrycznego paradygmatu, Barcz A., Łagodzka D. (red.), Warszawa, s. 149-169.
Wajrak Adam, 2015, Wilki, Warszawa.
Wolski Paweł, 2010, Wilk człowiekowi człowiekiem, „Czas Kultury”, nr 6.