Abstrakt
Agata Drwięga analizuje, w jaki sposób zwierzęta są obecne we współczesnych dramatach dla dzieci oraz na scenach polskich teatrów lalek. Autorka wspomina sztuki (Malwinka w Ptasim Królestwie A. Wiktorowskiej-Chmielewskiej i Marvin M. Guśniowskiej), które cechuje przedmiotowe podejście do zwierząt. Swoją uwagę koncentruje przede wszystkim na tekstach eksponujących wybrane aspekty zwierzęcej natury, jednak nieuciekających od antropomorfizacji bohaterów (Dziób w dziób M. Prześlugi, Wąż M. Guśniowskiej i Tylko jeden dzień M. Baltscheita). Ostatnim przedmiotem analizy jest spektakl Baltic. Pies na krze R. Wiczy-Pokojskiego, gdzie opowiedziano historię zwierzęcia, zachowując odrębność jego natury, jednocześnie stawiając je na równi z człowiekiem. Podejście realizatorów do kwestii zwierzęcej objawia się zarówno przez wygląd lalek, jak ich rolę w spektaklu. Animanty zwierząt niepopularnych (takich jak gołąb, wąż czy jętka) rzadziej niż lalki ssaków (kot, pies) wykazują podobieństwo do swoich, występujących w naturze, pierwowzorów. Jednocześnie lalki bohaterów nie-ludzkich niemal zawsze upodabnia się do ludzi lub infantylizuje.
Bibliografia
Baltscheit Martin, 2012, Tylko jeden dzień, Mrowińska-Lissewska L. (przeł.), „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, z. 34, Poznań.
Eco Umberto, 1993 Jak mówić o zwierzętach, w: Zapiski na pudełku od zapałek, Szymanowski A. (przeł.), Poznań, s. 66–71.
Falkiewicz Andrzej, 1968, Kilka myśli o teatrze dla najmłodszych, „Dialog” nr 11, s. 101–105.
Golachowski Mikołaj, 2016, Czochrałem antarktycznego słonia i inne opowieści o zwierzołkach, Warszawa.
Gould Stephen Jay, 1999, Biolog w hołdzie Myszce Miki, w: Niewczesny pogrzeb Darwina. Wybór esejów, Kancewicz-Hoffman N. (przeł.), Warszawa, s. 256–267.
Guśniowska Marta, 2012, Wąż, „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, z. 33, Poznań.
Guśniowska Marta, 2016, Marvin, „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, z. 40, Poznań.
Herbert Zbigniew, 1993, Piekło owadów, w: Martwa natura z wędzidłem, Wrocław.
Jans Nick, 2016, Wilk zwany Romeo, Pluszka A. (przeł.), Warszawa.
Jaremowa Zofia, 1952, Widz w teatrze lalek, „Teatr Lalek”, nr 9, s. 16–23.
Mikołuszko Wojciech, 2016, Zwierzęta drugiego sortu. Na ratunek brzydalom, „Gazeta Wyborcza” 21.06.
Prześluga Malina, 2009, Najmniejszy bal świata, „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, z. 29, Poznań.
Prześluga Malina, 2010, Bleee…, „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, z. 29, Poznań.
Prześluga Malina, 2013, Dziób w dziób, „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, z. 35, Poznań.
Pucek Robert, 2014, Pająki Pana Roberta, Wołowiec.
Simberloff Daniel, 1998, Flagships, Umbrellas, and Keystones: Is Single-Species Menagement Passé in the Landscape Era?, „Biological Conservation” vol. 83, s. 247–257.
Wajrak Adam, 2015, Wilki, Warszawa.
Wiktorowska-Chmielewska Agnieszka, 2012, Malwinka w Ptasim Królestwie, „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży”, z. 33, Poznań.