Słowa kluczowe
koncepcja czynności konwencjonalnych w prawie
forma prawnych czynności konwencjonalnych
treść prawnych czynności konwencjonalnych
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 204
Liczba pobrań: 110
Abstrakt
Celem artykułu jest próba określenia miejsca oraz roli pewnych czynności myślowych dotyczących formy oraz treści w procesie identyfikacji prawnych czynności konwencjonalnych. Realizacja celu badawczego wymaga wykorzystania metod oraz dorobku prawoznawstwa, w tym ogólnej teorii prawa, a także filozofii języka oraz pragmalingwistyki. Przedstawiona w artykule analiza pozwoliła na zaproponowanie takiego sposobu pojmowania formy oraz treści, przy którym możliwe jest uznanie tych elementów za konstytutywne dla prawnych czynności konwencjonalnych in genere. Ponadto szczegółowa analiza problematyki rozpoznawania formy oraz treści w procesie identyfikacji prawnych czynności konwencjonalnych ujawniła istotną metodologiczną złożoność tego procesu. Wyniki badań prezentowane w artykule mają służyć rozwojowi ogólnoteoretycznej koncepcji czynności konwencjonalnych w prawie oraz wzmocnieniu jej potencjału teoretycznego i metodologicznego w obszarze badań teoretycznoprawnych i dogmatycznoprawnych.
Bibliografia
Awdiejew, A., i Habrajska, G. (2004). Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej (tom 1). Lexem.
Awdiejew, A., i Habrajska, G. (2006). Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej (tom 2). Lexem.
Awdiejew, A., i Habrajska, G. (2010). Komponowanie sensu w procesie odbioru komunikatów. Primum Verbum.
Brożek, B. (2018). Umysł prawniczy. Copernicus Center Press.
Choduń, A. (2018). Aspekty językowe derywacyjnej koncepcji wykładni prawa. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
Choduń, A. (2019). Regarding intentio operis in the texts of legal acts. Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 81(4), 17–25. DOI: https://doi.org/10.14746/rpeis.2019.81.4.2
Czepita, S. (1996). Reguły konstytutywne a zagadnienia prawoznawstwa. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
Gmerek, K. (2021a). Procedural acts as double-conventionalized acts: Considerations on conventional acts performed in a courtroom discourse. International Journal for the Semiotics of Law – Revue internationale de Sémiotique juridique, 34, 473–495. DOI: https://doi.org/10.1007/s11196-020-09681-1
Gmerek, K. (2021b). Identyfikowanie czynności konwencjonalnych w prawie jako proces rozpoznawania ich sensu – wstęp do problematyki. Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej, 3(28), 54–68. DOI: https://doi.org/10.36280/AFPiFS.2021.3.54
Gmerek, K. (2022a). Z problematyki formy czynności konwencjonalnych w prawie. Krytyka Prawa, 14(2), 27–46. DOI: https://doi.org/10.7206/kp.2080-1084.521
Gmerek, K. (2022b). Z problematyki treści czynności konwencjonalnych w prawie. Krytyka Prawa, 14(1), 92–110. DOI: https://doi.org/10.7206/kp.2080-1084.510
Janusz-Pohl, B. (2017). Formalizacja i konwencjonalizacja jako instrumenty analizy czynności karnoprocesowych w prawie polskim. Wydawnictwo Naukowe UAM.
Jaszczołt, K. (2006). Pomiędzy semantyką a pragmatyką. W: P. Stelmaszczyk (red.), Metodologie językoznawstwa: podstawy teoretyczne (s. 131–154). Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
mjz/kg. (2024, 9 września). Profesor Zoll: kontrasygnata była niepotrzebna. TVN24. https://tvn24.pl/polska/donald-tusk-podjalem-decyzje-o-uchyleniu-kontrasygnaty-profesor-andrzej-zoll-komentuje-st8078802
Mularski, K. (2011). Czynności podobne do czynności prawnych. Wolters Kluwer Polska.
Nowak, L. (1973). Interpretacja prawnicza. Studium z metodologii prawoznawstwa. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Nowak, L., Wronkowska, S., Zieliński, M., i Ziembiński, Z. (1972). Czynności konwencjonalne w prawie. Studia Prawnicze, 33, 73–99. DOI: https://doi.org/10.37232/sp.1972.33.3
Pietrzykowski, T. (2012). Intuicja prawnicza. W stronę zewnętrznej integracji teorii prawa. Difin.
Radwański, Z. (2008). Treść czynności prawnej. W: Z. Radwański (red.), System prawa prywatnego: Tom 2. Prawo cywilne – część ogólna (s. 223–283). C. H. Beck.
Radwański, Z., i Mularski, K. (2019). Wykładnia oświadczeń woli. W: Z. Radwański i A. Olejniczak (red.), System prawa prywatnego: Tom 2. Prawo cywilne – część ogólna (s. 63–167). C. H. Beck.
Searle, J. R. (1969). Speech acts: An essay in the philosophy of language. Cambridge University Press. DOI: https://doi.org/10.1017/CBO9781139173438
Witek, M. (2016). Akty mowy. W: J. Odrowąż-Sypniewska (red.), Przewodnik po filozofii języka (s. 367–412). Wydawnictwo WAM.
Woźniewski, K. (2010). Prawidłowość czynności procesowych w polskim procesie karnym. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
Wróblewski, J. (1988). Sądowe stosowanie prawa. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Zieliński, M. (1979). Poznanie sądowe a poznanie naukowe. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza.
Zieliński, M. (2017). Wykładania prawa. Zasady – reguły – wskazówki (wyd. 7). Wolters Kluwer Polska.
Ziembiński, Z., i Zieliński, M. (1992). Dyrektywy i sposób ich wypowiadania. Zakład Semiotyki Logicznej Uniwersytetu Warszawskiego.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 WPiA UAM
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.