Słowa kluczowe
logika
światy możliwe
światy fikcyjne
Jak cytować
Abstrakt
Krytyka genetyczna nie może pomijać ekstensjonalnego wymiaru genezy. Wiele korzyści mogłaby jej przynieść idea świata, bez wątpienia bardziej przydatna niż pojęcie diegesis, ponieważ pozwoliłoby to zrozumieć wielość światów ustanowionych. Przyjmując rozróżnienie światów tekstowych i światów fikcyjnych, możemy się wesprzeć logiką światów możliwych, aby spróbować wyjaśnić status światów, zarazem prawdziwych i wirtualnych, stworzonych w genezie, oraz aby zdefiniować reguły dostępności, które kierują relacjami między tymi światami.
Bibliografia
Becker, Colette. „Cela «s’établira en écrivant» (Zola)”. W Émile Zola, La Fabrique des Rougon‑Macquart. Édition des dossiers préparatoires. Opracowane przez Colette Becker przy współpracy Véronique Lavielle. T. 3, 210212. Paris: Honoré Champion, 2006.
Bergson, Henri. La Pensée et le mouvant. Paris: Alcan, 1934.
Bergson, Henri. Biasi, PierreMarc de. „L’analyse des manuscrits et la genèse de l’œuvre”. W Encyclopaedia Universalis. Vol. Symposium, 466476. Paris: Bordas, 1985.
Bergson, Henri. BelleminNoël, Jean. „Reproduire le manuscrit, présenter les brouillons, établir un avanttexte”. Littérature, nr 28 (1977), 318.
Collière, Christine. „Illustrating the Sylvie and Bruno Books: the Collaboration of Lewis Carroll and Harry Furniss”. Recto Verso, nr 3, www.revuerectoverso.com/spip.php?article90 (dostęp: 30.05.2020).
Doležel, Lubomir. „Extensional and Intensional Narrative Worlds”. Poetics, nr 8 (1979), 193211.
Doležel, Lubomir. Heterocosmica. Fiction and Possible Worlds. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1998.
Eco, Umberto. The Limits of Interpretation. Bloomington: Indiana University Press, 1994.
Eco, Umberto. Lector in Fabula ou la Coopération interprétative dans les textes narratifs. Paris: Grasset, 1985.
Eco, Umberto. Lector in fabula. Współdziałanie w interpretacji tekstów narracyjnych. Przetłumaczone przez Piotr Salwa. Warszawa: PIW, 1979.
Ferrer, Daniel. „L’écriture et l’accident”. W Critique génétique: concepts, méthodes, outils. Zredagowane przez Olga Anokhina i Sabine Pétillon, 519. Paris: IMEC éditeur, 2009; seria „Inventaires”.
Ferrer, Daniel. „Le matériel et le virtuel: du paradigme indiciaire à la logique des mondes possibles”. W Pourquoi la critique génétique? Méthodes, théories. Zredagowane przez Michel Contat i Daniel Ferrer, 1130. Paris: CNRS Éditions, 1998.
Ferrer, Daniel. „La toque de Clementis: rétroaction et rémanence dans les processus génétiques”. Genesis, nr 6 (1994), 93106.
Ferrer, Daniel. „Peuton parler de métalepse génétique?”. W Métalepses: Entorses au pacte de représentation. Zredagowane przez John Pier i JeanMarie Schaeffer, 109119. Paris: Éditions de l’École des Hautes Études en Sciences sociales, 2005.
Genette, Gérard. Figure II. Paris: Éditions du Seuil, 1986.
Genette, Gérard. Figures III. Paris: Éditions du Seuil, 1972.
Genette, Gérard. Palimpsestes. Paris: Éditions du Seuil, 1982.
Genette, Gérard. Les Nouveaux Discours du récit. Paris: Éditions du Seuil, 1983.
Genette, Gérard. „Quelques remarques sur le couple énonciationgenèse”. Texte, nr 27/28 (2000), 823.
Goodman, Nelson. Faits, fictions et predictions. Paris: Éditions de Minuit, 1985.
Goodman, Nelson. Manières de faire des mondes. Przetłumaczone przez MarieDominique Popelard. Nîmes: Éditions Jacqueline Chambon, 1992.
Goodman, Nelson. Of Mind and Other Matters. Cambridge: Harvard University Press, 1984.
Grésillon, Almuth. „Les variantes de manuscrits: critères et degrés de pertinence”. W La Publication de manuscrits inédits. Zredagowane przez Louis Hay i Winfried Woesler, 179189. Berne: Peter Lang Verlag, 1979.
Hay, Louis. La Littérature des écrivains. Questions de critique génétique. Paris: José Corti, 2002.
Hay, Louis. „«Le texte n’existe pas». Réflexions sur la critique génétique”. Poétique, nr 62 (1985), 147158.
Hughes, George Edward, Cresswell, Maxwell John. An Introduction to Modal Logic. London: Methuen, 1972.
Hughes, George Edward, Cresswell, Maxwell John. KerbratOrecchioni, Catherine. „Le texte littéraire: nonréférence, autoréférence ou référence fictionnelle”. Texte (1982), 2749.
Kripke, Saul. La Logique des noms propres (Naming and Necessity). Paris: Éditions de Minuit, 1982.
Kripke, Saul. Lebrave, JeanLouis. „La genèse de «La Chambre claire»”. Genesis, nr 19 (2002), 79107.
Leibniz, Gottfried Wilhelm. Teodycea: o dobroci Boga, wolności człowieka i pochodzeniu zła. Przetłumaczone przez Małgorzata Frankiewicz i Jerzy Kopania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001.
Lewis, David. Counterfactuals. Cambridge: Harvard University Press, 1973.
Pavel, Thomas. Univers de la fiction. Paris: Éditions du Seuil, 1988.
Possible Worlds in Humanities, Arts and Sciences, Proceedings of Nobel Symposium 65. Zredagowane przez Sture Allén. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1989.
Proust, Marcel. À la recherche du temps perdu, III. Paris: Gallimard, coll. „Bibliothèque de la Pléiade”, 1954.
Ronen, Ruth. Possible Worlds in Literary Theory. Cambridge: Cambridge University Press, 1994.
Ronen, Ruth. Ryan, MarieLaure. Possible Worlds, Artificial Intelligence and Narrative Theory. Bloomington: Indiana University Press, 1991.
Souriau, Eugène. „La structure de l’univers filmique et le vocabulaire de la filmologie”. Revue internationale de Filmologie, nr 78 (1951): 231240.
Stendhal. Œuvres romanesques completes. Zredagowane przez Yves Ansel, Philippe Berthier i Xavier Bourdenet. Paris: Gallimard, 2007.
Veyne, Paul Comment on écrit l’histoire, suivi de Foucault révolutionne l’histoire. Paris: Éditions du Seuil, 1979.
Wright, Georg Henrik von. Causality and Determinism. New York: Columbia University Press, 1974.
Licencja
Za prawa cytowania fragmentów innych publikacji (tekstów, tabel, rycin oraz ilustracji) odpowiedzialni są autorzy artykułu.