Słowa kluczowe
rym męski
oksytoniczna klauzula
rym oksytoniczny
elegia
rym jednozgłoskowy
Jak cytować
Abstrakt
Próby naśladowania starożytnego wiersza metrycznego w literaturze polskiej wiązały się z koniecznością zastosowania akcentu oksytonicznego w klauzuli. Wokół tego zjawiska w XVIII wieku wybuchł spór. Polemiści dyskutowali o możliwościach przeniesienia do polskiego wiersza struktury podawczej elegii oraz o funkcjonowaniu rymu męskiego, powiązanego z tym właśnie gatunkiem. Rym męski, postrzegany jako frywolny i lekki, w odczuciu oświeconych nie pasował do liryki nastrojowej i melancholijnej.
Bibliografia
Brodziński, Kazimierz. „Dumka”. Pamiętnik Warszawski, b.d.
Brodziński, Kazimierz. „Złe i dobre”. Pamiętnik Warszawski, 1816.
Krasicki, Ignacy. „Lwica i maciora”. W Bajki, 9. Wrocław, 1989.
Królikowski, Józef Franciszek. „Uwagi nad iednozgłoskowym rymem”. Pamiętnik Warszawski, 1817.
Okraszewski, Stanisław. „Panegiryk nowych a szczęśliwie wynalezionych rymów”. Pamiętnik Warszawski, 1816.
Okraszewski, Stanisław. „Wspomnienia okolic Rzymu”. Pamietnik Warszawski, 1818
Licencja
Za prawa cytowania fragmentów innych publikacji (tekstów, tabel, rycin oraz ilustracji) odpowiedzialni są autorzy artykułu.