Słowa kluczowe
adaptacja filmowa
natura
fikcja
nowoczesność
Jak cytować
Abstrakt
Powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, a także jej dwie filmowe adaptacje (pierwsza – Michała Waszyńskiego z 1937 roku, a druga z 1981 roku w reż. Jerzego Hoffmana) są tekstami kultury popularnej, dlatego intrygujące poznawczo jest wydobycie nieoczywistych, bez wątpienia nie tylko uwarunkowanych estetycznie, relacji między środowiskiem naturalnym i człowiekiem. Autor artykułu analizuje i interpretuje film w reżyserii Michała Waszyńskiego. Podejście ekokrytyczne pozwala w ciekawym kontekście ujrzeć napięcie między fikcją filmową oraz rzeczywistością, a także między tzw. Polską nowoczesną i tradycyjną.
Bibliografia
Barcz, Anna. Realizm ekologiczny. Od ekokrytyki do zookrytyki w literaturze polskiej. Katowice: Wydawnictwo Naukowe Śląsk, 2016.
Barthes, Roland. Mitologie. Przetłumaczone przez Adam Dziadek. Wstęp Krzysztof Kłosiński. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia, 2008.
Dołęga-Mostowicz, Tadeusz. Dr. Murek zredukowany, https://crispa.uw.edu.pl/object/files/102741/display/Default (dostęp: 23.01.2021).
Dołęga-Mostowicz, Tadeusz. Znachor. Warszawa: Wydawnictwo Labos, 1990.
Faulstich, Werner, Strobel, Ricarda. „Uksiążkowienie jako problem estetyczno-medialny. Obcy – ósmy pasażer Nostromo – studium przypadku. Przetłumaczone przez Marek Kasprzyk. Tłumaczenie przejrzał Krzysztof Kozłowski. Przestrzenie Teorii, nr 21 (2014): 231–259.
Fiedorczuk, Julia. Cyborg w ogrodzie. Wprowadzenie do ekokrytyki. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2015.
Howarth, William. „Some Principles of Ecocriticism”. W The Ecocriticism Reader. Landmarks in Literary Ecology. Zredagowane przez Cheryll Glotfelty, Harold Fromm. (Athens: University Of Georgia Press, 1996, 69–92.
Ivakhiv, Adrian J. „The Anthrobiogeomorphic Machine: Stalking the Zone of Cinema”. Film-Philosophy 15.1 (2011): 118–139.
Ivakhiv, Adrian J. Ecologies of The Moving Image: Cinema, Affect, Nature. Waterloo, Ontario: Wilfrid Laurier University Press, 2013, VII–X.
Kääpä, Pietari. Ecology and Contemporary Nordic Cinemas. From Nation-building to Ecocosmopolitanism. London: Bloomsbury Publishing, 2014.
Kochanowski, Marek. Melodramatyzm i powieść (Żeromski, Mniszkówna, Strug). Od rytuału do sensacji. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2015.
Kwak, Sabina. „Problem płci w literaturze popularnej okresu międzywojennego: samiec i impotent w prozie Tadeusza Dołęgi-Mostowicza”. Pamiętnik Literacki, z. 4 (2012): 69–81.
Madej, Alina. Mitologie i konwencje. O polskim kinie fabularnym dwudziestolecia międzywojennego. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1994.
Podraza-Kwiatkowska, Maria. „Schopenhauer i chuć”. Teksty 2(14) (1974): 25–35.
Podsiadło, Magdalena. „Ekokrytyczny trójgłos w kinie polskich reżyserek filmowych”. Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu, nr 3 (2019), https://akademiapolskiegofilmu.pl/pl/historia-polskiego-filmu/pleograf/polskie-kino-kobiet/18/ekokrytyczny-trojglos-w-kinie-polskich-rezyserek-filmowych/691 (dostęp: 20.11.2020).
Poniatowska, Izabela. „Płcią opętani, gębą spętani: tabu w powieści popularnej na przykładzie powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza (Bracia Dalcz i S-ka) i Witolda Gombrowicza (Opętani). Napis, nr 18 (2012): 191–205.
Szubert, Mateusz. „Dyskurs maladyczny – perspektywy badawcze”. W Fragmenty dyskursu maladycznego. Zredagowane przez Maciej Ganczar, Ireneusz Gielata i Monika Ładoń. Gdańsk: Fundacja Terytoria Książki, 2019, 17–36.
Śliwiński, Piotr. Tadeusz Dołęga-Mostowicz. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 1996.
Tramer, Anna. „Popularność literatury czy literatura popularna. Kilka uwag na marginesie Przewodnika po beletrystyce Czesława Lechickiego”. W Literatura popularna, t. 1: Dyskursy wielorakie. Zredagowane przez Ewa Bartos, Marta Tomczok. Katowice: Uniwersytet Śląski, 2013, 31–39.
„Wieczór Warszawski” nr 1, 1 stycznia 1936, https://crispa.uw.edu.pl/object/files/102741/display/Default (dostęp: 23.01.2021).
https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=118265. (dostęp: 4.06.2021).
Licencja
Za prawa cytowania fragmentów innych publikacji (tekstów, tabel, rycin oraz ilustracji) odpowiedzialni są autorzy artykułu.