Słowa kluczowe
patient
family
carer
binary relation
ternary relation
Jak cytować
Abstrakt
The article points out that the problem of the main binary relation in speech-language therapist (therapist-patient) and the interrelated relationship (speech-language therapist-patient-family/carer) should be addressed with respect to dialogue personalization, respecting the autonomy of each participant in speech-language therapy as well as the specificity of the primary group (family) and secondary (organizational, contractual). The sequence of appropriate interactions, that is, the interactions of the main actors of the diagnostic and therapeutic process, can transform into a lasting relationship and thereby influence the progress in speech-language therapy and the quality of the patient's life, if personal contacts and language announcements are reciprocated with kindness, respect and willingness partner collaboration.
Bibliografia
Arystoteles, Etyka nikomachejska, tłum. D. Gromska, PWN, Warszawa 1982.
A. Banaszkiewicz, A. Walencik-Topiłko, Model współpracy logopedy z otoczeniem pacjenta – założenia teoretyczne i rozwiązania praktyczne, [w:] Terapia logopedyczna, red. D. Baczała i J. Błeszyński, Wyd. Nauk. UMK, Toruń 2014, s. 85-96.
J. Barański, Interakcja lekarz-pacjent, [w:] Zdrowie i choroba. Wybrane problemy socjologii medycyny, red. J. Barański, W. Piątkowski, Oficyna Wyd. Atut, Wrocław 2002, s. 158-161.
J.M. Bocheński, Co to jest autorytet?, [w:] J.M. Bocheński, Logika i filozofia. Wybór pism, tłum. i opr. J. Parys, Wyd. Nauk PWN, Warszawa 1993, s. 187-324.
W. Chudy, Pedagogia godności. Elementy etyki pedagogicznej, Wyd. KUL, Lublin 2009, s. 209-213.
G. Filipiak, Funkcja wsparcia społecznego w rodzinie, „Roczniki Socjologii Rodziny” 1999, R. XI, s. 131-144.
T. Gadacz, Historia filozofii XX wieku. Nurty, t. 2 Neokantyzm, filozofia egzystencji, filozofia dialogu, Wyd. Znak, Kraków 2009.
M. Gogacz, Człowiek i jego relacje (materiały do filozofii człowieka), Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1985.
S. Grabias, Teoria zaburzeń mowy. Perspektywy badań, typologie zaburzeń, procedury postępowania logopedycznego, [w:] Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, red. S. Grabias, M. Kurkowski, Wyd. UMCS, Lublin 20147, s. 15-71.
G. Jastrzębowska, O. Pęc-Pękala, Metodyka ogólna diagnozy i terapii logopedycznej, [w:] Logopedia. Pytania i odpowiedzi, red. G. Jastrzębowska i T. Gałkowski, Wyd. UO, Opole 2003, s. 309-345.
M. Kaźmierczak, Dialogiczna relacja logopedy i pacjenta, [w:] Problemy badawcze i diagnostyczne w logopedii, red. I. Jaros, R. Gliwa, Wydawnictwo UŁ, Łódź 2016, s. 9-17.
B. Kiereś, Współczesna pedagogika a problem godności człowieka, [w:] Personalistyczny wymiar filozofii wychowania, red. A. Szudra i K. Uzar, Wyd. KUL, Lublin 2009, s. 183-188.
K. Kmiecik-Baran, Skala wsparcia społecznego. Teoria i właściwości psychometryczne, „Przegląd Psychologiczny” 1995, t. 38, nr 1, s. 201-214.
Kowalska i in., Etyczne aspekty komunikacji pacjent – lekarz, „Medycyna Ogólna” 2010, nr 16, s. 427-435.
S. Michalik, Transdyscyplinarność logopedii – między metodologiczną koniecznością a teoretyczną utopią, [w:] Metodologia badań logopedycznych z perspektywy teorii i praktyki, red. S. Milewski, E. Czaplewska, Harmonia Universalis, Gdańsk 2015, s. 32-46.
M. Plopa, Więzi w małżeństwie i rodzinie. Metody badań, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005, s. 235-238.
P. Sznajder, Logos wyłaniający się z rozmowy. Inny a prawda w dialogu w filozofii Hansa-Georga Gadamera „Estetyka i Krytyka” 2012, nr 2, s. 183-199.
M. Sochoń, E. Krajewska-Kułak, J. Śmigielska-Kuzia, Oczekiwania rodziców dzieci w wieku przedszkolnym wobec logopedy, „Pielęgniarstwo i Zdrowie Publiczne” 2016, nr 2, s. 105–117.
K. Węsierska, Profilaktyka logopedyczna w praktyce edukacyjnej, t. 1, red. K. Węsierska, Wyd. UŚ, Katowice 2012.