Odwołanie do fonologii w procesie dzielenia na sylaby wyrazów ortograficznych języka polskiego
PDF

Jak cytować

Śledziński, D. (2018). Odwołanie do fonologii w procesie dzielenia na sylaby wyrazów ortograficznych języka polskiego. Investigationes Linguisticae, 37, 59–72. https://doi.org/10.14746/il.2017.37.5.

Abstrakt

W artykule omówiono wybrane zagadnienia związane z procesem automatycznego dzielenia na sylaby tekstów ortograficznych w języku polskim. Przy projektowaniu systemu sylabifikującego uwzględniono kilka istotnych czynników: zasady fonologiczne,odczucia subiektywne, strukturęmorfologiczna wyrazów. Zasady fonologiczne – przede wszystkim zasada sonorności – odnosi się do fonetycznej definicji sylaby. W niniejszej publikacji skoncentrowano się na aspektach działania systemu związanych z odwoływaniem się do zasad fonologicznych. Te zasady odnoszą się do wewnątrzwyrazowych grup spółgłoskowych, które są wyznaczane na podstawie informacji o lokalizacji liter odpowiadających ośrodkom sylab. To zadanie jest nieco utrudnione faktem, że w języku polskim niektóre litery, które zazwyczaj oznaczają samogłoski, w określonym kontekście oznaczają spółgłoski. W artykule omówiono również metodę przesłaniania podziału wynikającego z fonologii. Można stosować reguły które odnoszą się do odczucia subiektywnego i podział z niego wynikający różni się od podziału wynikającego z fonologii.
https://doi.org/10.14746/il.2017.37.5.
PDF

Bibliografia

Dobrogowska K. 1984. Śródgłosowe grupy spółgłosek w polskich tekstach popularnonaukowych. Polonica, X, s. 15-34.

Dobrogowska K. 1990. Word internal consonant clusters in Polish artistic prose, Studia Phonetica Posnaniensia, II. s. 43-67.

Dunaj B. 1985. Grupy spółgłoskowe współczesnej polszczyzny mówionej (w języku mieszkańców Krakowa). W: Prace Językoznawcze, DCCCIII.. Nakł. Uniwersytetu Jagiellońskiego, PWN. Kraków, Warszawa. s. 46-79.

Dunaj B.2006. Zasady poprawnej wymowy polskiej. Język Polski 86, 3. s. 161–172.

Jassem W., Łobacz P. 1974. Fonotaktyczna analiza mówionego tekstu polskiego. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, XXXII. s. 179-197.

Kuryłowicz J. 1952. Uwagi o polskich grupach spółgłoskowych. BPTJ 11. s. 54–69.

Ostaszewska D., Tambor J. 2002. Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa. s. 47-83.

Polański K. red. 1999. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo. Wrocław. s. 644.

Szpyra-Kozłowska J. 1998. The sonority scale and phonetic syllabification in Polish. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, LIV. s. 63-82.

Szpyra-Kozłowska J. 2002. Wprowadzenie do współczesnej fonologii. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Lublin. s. 150-152.

Steffen-Batogowa M. 1975. Automatyzacja transkrypcji fonematycznej tekstów polskich. PWN. Warszawa. s. 78-90.

Śledziński D. 2013. Podział korpusu tekstów na sylaby – analiza polskich grup spółgłoskowych. Kwartalnik Językoznawczy, XV. s. 48-100.

Trask R. L. 1996. A dictionary of phonetics and phonology. Routlege. New York, s. 345.

Wierzchowska B. 1971. Wymowa Polska. Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, wyd. II. Warszawa. s. 214.