Wprowadzenie. Dwa nurty polityki edukacyjnej?

Abstrakt

Tekst jest komentarzem do czterech artykułów zamieszczonych w niniejszym numerze: Cristiny Allemann-Ghiondy o reformach szkolnictwa wyższego w Niemczech, Heleny Anny Jędrzejczak o kształceniu młodego pokolenia polskich humanistów, Anny Klimczak o „ukrytym uniwersytecie” oraz Bartłomieja Błesznowskiego i Michała Bujalskiego o polityce edukacyjnej w społeczeństwie nowoczesnym. Autor analizuje wpływ Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz Unii Europejskiej na politykę edukacyjną tworzoną w Polsce, a także w innych państwach członkowskich (m.in. w jakim stopniu schemat wypracowany w OECD, oparty na definiowaniu i pomiarze kompetencji, wpływa na politykę edukacyjną). Schemat ów z jednej strony zakłada racjonalizację systemu kształcenia (celem polityki staje się lepsza wydajność systemu kształcenia w „produkcji kompetencji i kapitału ludzkiego”), z drugiej - koncepcja kompetencji przyjmuje, że powinny one umożliwić samorealizację jednostki.