Uwagi o reformowaniu szkolnictwa wyższego

Article Sidebar

PDF
Opublikowane: sty 20, 2016

Main Article Content

Ireneusz Białecki
Uniwersytet Warszawski

Abstrakt

Do najważniejszych zadań reformatorskich w szkolnictwie wyższym należy (wymieniam bez uporządkowania według ważności):

  1. Zmniejszenie fragmentaryzacji szkół wyższych;
  2. Profesjonalizacja zarządzania uczelnią;
  3. Uelastycznienie struktury wewnętrznej;
  4. Wprowadzenie i stopniowe zinstytucjonalizowanie związków szkoły wyższej z otoczeniem;
  5. Uczynienie ze zbioru uczelni skoordynowanego systemu, złożonego ze współdziałających ze sobą elementów;
  6. Wprowadzenie czesnego (opłaty) za studia wraz z systemem pożyczek oraz ujednolicenie statusu studentów dziennych (nie płacących za studia) i zaocznych (płacących);
  7. Wprowadzenie procedur ewaluacji funkcjonowania szkół wyższych i powołanie ośrodka akredytacji;
  8. Wprowadzenie nowych zasad tworzenia programu studiów, umożliwiających porównywalność nabywanej wiedzy i kontynuowanie nauki bez straty roku na różnych wydziałach lub w rozmaitych szkołach (tzw. system kredytów); dzięki porównywalności wymiana studentów z zagranicą stanie się znacznie łatwiejsza;
  9. Uporządkowanie zasad nadawania stopni i tytułów naukowych, planowanie kariery naukowej, tak aby m.in. umożliwić we wskazanych wypadkach wymianę kadr między gospodarką i uczelnią;
  10. Poprawa finansowania i racjonalizacja wydatków;
  11. Status wyższych szkół zawodowych.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Jak cytować
Białecki, I. (2016). Uwagi o reformowaniu szkolnictwa wyższego. Nauka I Szkolnictwo Wyższe, (2(6), 110-116. Pobrano z https://pressto.amu.edu.pl/index.php/nsw/article/view/4369
Numer
Nr 2(6) (1995): Środowisko akademickie - nauczyciele i studenci
Dział
Oryginalny artykuł naukowy
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Biogram autora

Ireneusz Białecki, Uniwersytet Warszawski

Doktor habilitowany, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, socjolog edukacji, zajmujący się także problematyką nauki i szkolnictwa wyższego. Był dyrektorem Centrum Badań Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego (1992– 2010), następnie kierownikiem Zakładu Ewaluacji i Studiów nad Edukacją w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW. Kierował kilkoma badaniami, m.in. prowadzonymi pod auspicjami OECD – np. badaniem nad alfabetyzmem funkcjonalnym (IALS, 1996–1997) i polską częścią badania PISA (Programme for Interenational Students Assessment, 2000–2003), kierował także kilkoma projektami Banku Światowego oraz dwoma grantami finansowanymi przez Komitet Badań Naukowych. Napisał dwie książki, pod jego redakcją ukazało się kilka innych po polsku i angielsku. Opublikował ponad 100 artykułów w czasopismach polskich, angielskich i francuskich.