Autonomia i rozliczalność uczelni w zakresie nieruchomości – przypadek Polski
Nr 2(48) (2016), Artykuły
Nr 2(48) (2016)

Autonomia i rozliczalność uczelni w zakresie nieruchomości – przypadek Polski

Artykuły
https://doi.org/10.14746/nisw.2016.2.6
Opublikowane 2016-12-15
Małgorzata Rymarzak
Małgorzata Rymarzak – od 2009 r. zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katedrze Inwestycji i Nieruchomości Uniwersytetu Gdańskiego. W 2013 r. odbyła dwutygodniowy staż naukowy w Vienna University of Economics and Business (w Austrii), zaś w 2014 r. czterotygodniowy w University College London (w Wielkiej Brytanii). W 2008 r. obroniła pracę doktorską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Swoją wiedzę na temat gospodarki nieruchomościami pogłębiała na licznych studiach podyplomowych, w tym w zakresie wyceny nieruchomości na Politechnice Warszawskiej, a także zarządzania nieruchomościami czy rachunkowości i finansów na Uniwersytecie Gdańskim. W 2011 r. stała się członkiem Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Zarządców Nieruchomości (funkcjonującej przy Ministerstwie Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej). Od 2010 r. pełni funkcję kierownika studiów podyplomowych Zarządzanie nieruchomościami i projektami deweloperskimi.
Poland
PDF

Słowa kluczowe

autonomia finansowa
nieruchomości uczelni publicznych
zarządzanie majątkiem publicznym

Jak cytować

Rymarzak, M. (2016). Autonomia i rozliczalność uczelni w zakresie nieruchomości – przypadek Polski. Nauka I Szkolnictwo Wyższe, 48(2(48), 119–138. https://doi.org/10.14746/nisw.2016.2.6
ACM ACS APA ABNT Chicago Harvard IEEE MLA Turabian Vancouver

Pobierz cytowania

Endnote/Zotero/Mendeley (RIS) BibTeX

Abstrakt

W artykule przedstawiono wyniki badań nad autonomią i rozliczalnością polskich uczelni publicznych w zakresie nieruchomości. Starano się w nim odpowiedzieć na pytanie: Czy w ostatnich latach uczelnie podlegały społecznej i administracyjnej kontroli poziomu wykorzystania posiadanych kampusów, a podejmowane przez nie decyzje o znacznej ich rozbudowie były ekonomicznie uzasadnione? Pytanie to ma szczególne znaczenie w dobie pogłębiającego się niżu demograficznego i zmniejszania stopnia finansowania szkolnictwa wyższego ze środków publicznych oraz rosnących kosztów utrzymania budynków. Analiza danych empirycznych pokazuje, że w okresie rozdzielania znacznych krajowych i europejskich środków publicznych na rozbudowę czy modernizację infrastruktury akademickiej uczelnie w Polsce nie były zobligowane do wykazywania, jak gospodarują powierzonym im majątkiem. W konsekwencji mogło przyczynić się to do istotnego (nie zawsze jednak uzasadnionego) wzrostu powierzchni uczelnianych zasobów, który może w kolejnych latach skutkować problemami finansowymi poszczególnych jednostek, a także determinować przyszłość całego systemu szkolnictwa wyższego.

https://doi.org/10.14746/nisw.2016.2.6
PDF

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Akademiska Hus (2015). Financial information. http://akademiskahus.se/en/about-us/financial-information [20.10.2016].

AMA (2010). Guidance on the Effective Management of Space for Scotland’s colleges. https://www.webarchive.org.uk/wayback/archive/20110411223721/ http://www.sfc.ac.uk/web/FILES/ReportsandPublications/Guidance_on_the_Effective_Management_of_Space_for_Scotland%c3%a2%e2%82%ac%e2%84%a2s_colleges.pdf [20.10.2016].

Antonowicz, D., Gorlewski, B. (2011). Demograficzne tsunami. Raport Instytutu Sokratesa na temat wpływu zmian demograficznych na szkolnictwo wyższe do 2020 roku. Warszawa: Instytut Sokratesa.

APPA (2015). The APPA Facilities Performance Indicators Report. http://appa.org/research/fpi [20.10.2016].

Bladh, A. (2007). Institutional Autonomy with Increasing Dependency on Outside Actors. Higher Education Policy. 20(3): 243-259.

Bloom, D.E., Hartley, M., Rosovsky, H. (2007). Beyond Private Gain: The Public Benefits of Higher Education. W: J.J.F. Forest, P.G. Altbach (red.). International Handbook of Higher Education (293-308). Dordrecht: Springer.

Clark, B.R. (1998). Creating Entrepreneurial Universities: Organizational Pathways of Transformation. Oxford: Pergamon Press – Elsevier.

Deem, R., Hillyard, S., Reed, M. (2007). Knowledge, Higher Education, and the New Managerialism. The Changing Management of UK Universities. Oxford: Oxford University Press.

Estermann, T., Nokkala, T. (2009). University Autonomy in Europe I. Exploratory study. Brussels: European University Association.

Estermann, T., Nokkala, T., Steinel, M. (2011). University Autonomy in Europe II. The Scorecard. Brussels: European University Association.

Goedegebuure, L., Kaiser, F., Maassen, P., Meek, L., Vught, F. van, Weert, E. de (1993). International Perspectives on Trends and Issues in Higher Education Policy. W: L. Goedegebuure, F. Kaiser, P. Maassen, L. Meek, F. van Vught, E. de Weert (red.). Higher Education Policy. An International Comparative Perspective (315-348). Oxford: Pergamon Press.

GUS (2015). Szkoły wyższe i ich finanse. http://stat.gov.pl/obszary-tematyczne/edukacja/edukacja/szkoly-wyzsze-i-ichfinanse-w-2014-r-,2,11.html [20.10.2016].

Hancock, S., Hughes, G., Walsh, E. (2012). Universities and the Informal Knowledge Economy. W: P. Temple (red.). Universities in Knowledge Economy. Higher Education Organisation and Global Change (118-135). London – New York: Routledge.

Harris, J.M., Roach, B. (2013). Environmental and Natural Resource Economics. A contemporary Approach. New York: Routledge.

HEFCE (2010). Performance in higher education estates. http://www.hefce.ac.uk/media/hefce1/pubs/hefce/2011/1117/11_17.pdf [20.10.2016].

HESA (2016). Estates management record. Coverage of the record. http://hesa.ac.uk [20.10.2016].

Joroff, M., Louargand, M., Lambert, S., Becker, F. (1993). Strategic Management of the Fifth Resource: Corporate Real Estate. Norcross: Industrial Development Research Foundation.

Kaipeng, G., Juan, L. (2011). Higher Education: Public Good or Private Good? W: L. Zhang, C. Zhang, (red.). Engineering Education and Management (581-585). Berlin: Springer.

Kwiek, M. (2010). Finansowanie szkolnictwa wyższego w Polsce a transformacje finansowania publicznego szkolnictwa wyższego w Europie. CPP RPS. 16: 1-54.

Kwiek, M. (2015). Uniwersytet w dobie przemian. Instytucje i kadra akademicka w warunkach rosnącej konkurencji. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.

Levin, H.M. (1987). Education as a Public and a Private Good. Journal of Policy and Management. 6(4): 628-641.

Marginson, S. (2011). Imagining the global. W: R. King, S. Marginson, R. Naidoo (red.). Handbook on Globalization and Higher Education (10-39). Cheltenham: Edward Elgar Publishing.

Neave, G. (2012). The Evaluative State, Institutional Autonomy and Reengineering Higher Education in Western Europe. Hampshire: Palgrave Macmillan.

Pinheiro, R., Benneworth, P., Jones, G.A. (2012). Understanding Regions and the Institutionalization of Universities, W: R. Pinheiro, P. Benneworth, G.A. Jones (red.). Universities and Regional Development. A Critical Assessment of Tensions and Contradictions (11-32). London: Routledge.

Ranking Web of Universities (2016). Countries arranged by Number of Universities in Top Ranks. www.webometrics.info [20.10.2016].

Rogers, P.P., Jalal, K.F., Boyd, A. (2008). An Introduction to Sustainable Development. London: Earthscan.

Rybkowski, R. (2015). Autonomia a rozliczalność – polskie wyzwania. Nauka i Szkolnictwo Wyższe. 1(45): 95-115.

Rymarzak, M. (2014). University space management exemplified by selected European entities. Real Estate Management and Valuation. 22(2): 22-29.

Salmi, J. (2007). Autonomy from the State vs Responsiveness to Markets. Higher Education Policy. 20: 223-242.

Samuelson, P.A. (1954). The Pure Theory of Public Expenditure. Review of Economics and Statistics. 36(4): 387-389.

SCUP (2015). SCUP’s Campus Facilities Inventory. http://scup.org/page/resources/cfi [20.10.2016].

SMG (2006). Managing space: A review of English further education and HE overseas. http://www.smg.ac.uk/documents/FEandoverseas.pdf [20.10.2016].

Szadkowski, K. (2015). Uniwersytet jako dobro wspólne. Podstawy krytycznych badań nad szkolnictwem wyższym. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.

TEFMA (2009). Space Planning Guidelines, Edition 3. http://www.tefma.com/uploads/content/26TEFMA-SPACE-PLANNING-GUIDELINES-FINAL-ED3-28-AUGUST-09. pdf [20.10.2016].

Thorens, J. (1998). Academic freedom and university autonomy. Prospects. 28(3): 401-407.

Trow, M. (2007). Reflections on the Transition from Elite to Mass to Universal Access: Forms and Phases of Higher Education in Modern Societies since WWII. W: J.J.F. Forest, P.G. Altbach (red.), International Handbook of Higher Education. Dordrecht: Springer.

UNESCO (2016). Teachers in tertiary education programmes. www.data.uis.unesco.org [20.10.2016].

Verhoest, K., Peters, B.G., Bouckaert, G., Verschuere, B. (2004). The Study of Organisational Autonomy: A Conceptual Review. Public Administration and Development. 24(2): 101-118.

Wheelahan, L. (2012). Accessing knowledge in the university of the future. W: R. Barnett (red.). The Future University. Ideas and Possibilities (39-49). London – New York: Routledge.

Wojewnik-Filipkowska, A., Rymarzak, M., Lausberg, C. (2015), Current managerial topics in public real estate asset management. Świat Nieruchomości. 94: 5-10.