Jak cytować
Abstrakt
Rozważając problem reformowania szkolnictwa wyższego autor stawia tezę, iż z jednej strony podlega ono stałemu procesowi przeobrażeń, z dmgiej zaś - mimo niejednokrotnie gwałtownych zmian formacji społecznych, kryzysów politycznych oraz nowych oczekiwań formułowanych wobec kształcenia - niektóre elementy rzeczywistości szkolnictwa wyższego cechuje trwałość, powodująca, że wykazuje ono daleko mniejszą podatność na zmiany niż otaczający je świat. Analizując różnorodne elementy funkcjonowania uczelni i ich znaczenie dla powodzenia kształcenia i wychowania autor przypisuje decydującą rolę stosunkowi, który zachodzi między nauczycielem i uczniem. Podkreśla znaczenie „autonomii kompetencji” (polegającej na tym, że nauczyciela obowiązuje ponad wszystko lojalność wobec metody naukowej, logiki i poprawności rozumowej, wobec treści badań i sprawdzonych niezawodnie tez) oraz „autonomii dydaktyki” (lojalność wobec metod skutecznego działania dydaktycznego). Ów zakres rzeczywistości uczelni najtrudniej ulega przekształceniom. Jeśli w tej sferze reforma osiągnie sukces, można się spodziewać trwałych i istotnych zmian.