Metody oceny ekonomicznej efektywności kształcenia a możliwości ich wykorzystania. Na marginesie artykułu Piotra Bieleckiego

Abstrakt

Przy obecnym stanie wiedzy o metodach oceny ekonomicznej efektywności kształcenia wydaje się, iż rozsądne i wyważone jest stwierdzenie, że niedoskonałość rynków (pracy i edukacji) wprawdzie sama z siebie nie stanowi nieprzekraczalnej bariery, uniemożliwiającej podejmowanie prób szacowania ekonomicznej wartości wykształcenia, jednak z punktu widzenia praktycznej użyteczności przeprowadzania takiej analizy - zarówno na użytek indywidualnych potrzeb edukacyjnych, jak i decydentów działających w sferze polityki edukacyjnej - propozycja przedstawiona przez Piotra Bieleckiego: użycia trzech czy czterech grup metod analizy efektywności kształcenia stosowanych w krajach o długoletnich doświadczeniach i strukturach wygenerowanych przez mechanizmy gospodarki rynkowej jest jedynie wstępnym, teoretycznym etapem budowy narzędzi, których ewentualnym celem byłoby użytkowanie tych metod w procesie sprawnego podejmowania decyzji, Metody te zastosowane wprost mogą i zapewne będą w sposób niezbyt wierny odzwierciedlać realia społeczno-gospodarcze występujące w Polsce.