Abstrakt
Artykuł stanowi relację z przeprowadzonych zajęć z doktorantami literaturoznawstwa poświęconych zagadnieniu świętej przestrzeni w Prawdzie starowieku Stanisława Vincenza w odniesieniu do terminów religioznawczych: homo religiosus, sacrum, profanum, religia kosmiczna, którymi posługiwał się Mircea Eliade. Autorka podjęła się próby odczytania tekstu literackiego za pomocą terminologii filozofii religii. Konfrontacja ta odsłoniła nowe możliwości interpretacyjne prozy Vincenza, a także ujawniła potencjał tkwiący w interdyscyplinarnym podejściu do czytania literatury.
Bibliografia
Eliade Mircea, 1974, Sacrum, mit, historia, Tatarkiewicz A. (przeł.), Warszawa.
Kłoczowski Jan Andrzej, 2004, Między samotnością a wspólnotą. Wstęp do filozofii religii, Tarnów.
Kostera Monika, Rosiak Agnieszka, 2008, Nauczyciel akademicki, Gdańsk.
Kwiatkowska-Ratajczak Maria, 2002, Metodyka konkretu, Poznań.
Nowaczyński Piotr, 2003, Mądrość Vincenza, Lublin.
Vincenz Stanisław, 2002, Prawda starowieku, Sejny.
Vincenz Stanisław, 1993, Outopos. Zapiski z lat 1938 – 1944, Wrocław.
Vincenz Stanisław, 1983, Po stronie dialogu 1, Warszawa.