Słowa kluczowe
doświadczenie edukacyjne
niepewność
myślenie
działanie
mówienie
słuchanie
Jak cytować
Abstrakt
Centralnym pojęciem zaproponowanej tu refleksji jest doświadczenie edukacyjne. Generalna diagnoza systemu edukacji, odzwierciedlona w pojęciu deficytu społecznego, mówi o jego nieprzystawaniu do kształtowania umiejętności radzenia sobie z niepewnością. Dotyka także sprawy powiązań myślenia i działania w uczeniu się. Droga przezwyciężenia przedstawionych słabości opiera się na zrozumieniu, na czym polega relacyjność uczenia się i znaczenia relacji z innymi w rozwoju człowieka. Doświadczenie edukacyjne przybiera postać doświadczenia relacyjnego, zaś tytułowy imperatyw działania staje się praktycznym sposobem generowania sytuacji, w których edukowanie dokonuje się we wzajemnych relacjach między uczestniczącymi w nim osobami. Mówienie powiązane ze słuchaniem nabiera tu dodatkowego znaczenia jako rodzaj działania szczególnie znaczący dla rozwoju człowieka. Zaproponowana siatka pojęciowa jest jednym z możliwych układów odniesienia dla oglądu podstawy programowej, ale też innych aspektów powszechnej edukacji, w tym sposobów wykorzystania przeznaczonego na nią czasu.
Bibliografia
Arendt Hannah, 1994, (1954), Między czasem minionym a przyszły. Osiem ćwiczeń z myśli politycznej, Godyń M., Madej W. (przeł.), Warszawa.
Arendt Hannah, 2000, (1958), Kondycja ludzka, Łagodzka A. (przeł.), Warszawa.
Białek Kinga, Biedrzycki Krzysztof, Dobosz-Leszczyńska Wioletta, Grochowalska Marzena, Kondratek Bartłomiej, Sułowska Agnieszka, Wróbel Iwona, 2015, Diagnoza umiejętności szóstoklasistów DUSZa, Warszawa.
Biedrzycki Krzysztof, Białek Kinga, Czajkowska Monika, 2013, Szkoła samodzielnego myślenia – raport z badań, Warszawa.
Dehaene Stanislas, 2021, (2020), Jak się uczymy? Dlaczego mózgi uczą się lepiej niż komputery… jak dotąd, Rossowski D. (przeł.), Kraków.
Dolata Roman (red.), 2015, Szkolne pytania. Wyniki badań nad efektywnością nauczania w kasach IV-VI, Warszawa.
Eliasz Katarzyna, 2016, Edukacja demokratyczna według Hannah Arendt, „Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczna”, Tom V, nr 1, s. 200-218.
Federowicz Michał, 2021, Relational Good(s) and Technology in Education, w: Hałas E., Manterys A. (red.), Relational Reason, Morals and Sociality, Berlin, s. 169-195.
Hausner Jerzy (red.), 2020, Poza horyzont. Kurs na edukację. Przyszłość systemurozwoju kompetencji w Polsce, Kraków.
Karpiński Marcin, Zambrowska Małgorzata, 2015, Nauczanie matematyki w szkole podstawowej, Warszawa.
Koc Krzysztof, 2020, Obywatelskość w edukacji humanistycznej (w duchu Hannah Arendt), „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka”, 37 (57), s. 41-59.
Kwieciński Zbigniew, 1992, Socjopatologia edukacji, Warszawa.
Ostrowska Barbara, Spalik Krzysztof (red.), 2012, Laboratorium myślenia. Diagnoza umiejętności gimnazjalistów w zakresie przedmiotów przyrodniczych, Warszawa.
Sloterdijk Peter, 2011, (2006), Gniew i czas. Esej polityczno-psychologiczny, Żychliński A. (przeł.), Warszawa.
Sloterdijk Peter, 2014, (2009), Musisz życie swe odmienić. O antropotechnice, Janiszewski J. (przeł.), Warszawa.
Sprawozdanie z seminarium i panelu dyskusyjnego, 2021, Sieradzki M., Bakunowicz G., Białek K. (oprac.), „Polonistyka. Innowacje”, nr 13, s. 203-210.
Szpotowicz Magdalena, 2015, Efekty nauczania języka angielskiego na III etapie edukacyjnym, Warszawa.
Wood David, 2006, Jak dzieci uczą się i myślą?, Kraków.
Wojciuk Anna, 2018, Empires of Knowledge In International Relations: Education science as sources of power for the state, Routledge, London and New York.