Abstract
The article shows the manner of presenting the Holocaust in Ludwik Hering's stories. It focuses on the construction of the narrator and the protagonist, analyzing their attitude to the situation of Jews.In the context of the anti-Semitism mentioned in the texts, the protagonists not only distance themselves from it, but they try to help the Jews. However, they are also aware of the limited nature of this help for Jews and reveal its realities. A helping Pole, who is socially excluded himself, is aware of the power of social rules which destroy the help itself.
References
Czapski Józef, Hering Ludwik, 2017, Listy 1939-1982, t. II, Gdańsk.
Hering Ludwik, 2011, Ślady, Warszawa.
Karolak Sylwia, 2014, Doświadczenie Zagłady w literaturze polskiej 1947-1991. Kanon, który nie powstał, Poznań.
Keff Bożena, 2020, Strażnicy fatum. Literatura dekad powojennych o Zagładzie, Polakach i Żydach. Dyskurs publiczny wobec antysemityzmu, Warszawa.
Kofta Mirosław, Bilewicz Michał, 2011, Wprowadzenie. Zagrożenie psychologiczne a stosunki międzygrupowe: nowe idee, w: Kofta M., Bilewicz M. (red.), Wobec obcych. Zagrożenia psychologiczne a stosunki międzygrupowe, Warszawa.
Krawczyńska Dorota, 2004, Empatia? Substytucja? Identyfikacja? Jak czytać teksty o Zagładzie? „Teksty Drugie”, nr 5.
Lipszyc Adam, 2018, Ludwik Hering: racja milczenia, w: Czerwone listy. Eseje frankistowskie o literaturze polskiej, Kraków.
Światło w ciemności świeci. Rozmowa z Jackiem Leociakiem, 2018, „Krytyka Polityczna”, nr 46.
Tokarska-Bakir Joanna, 2004, Kontekst ocalenia. O empatii i żałobie w historii, literaturoznawstwie i gdzie indziej, „Teksty Drugie”, nr 5.