Słowa kluczowe
Muzeum Powstania Warszawskiego
wojenna historia zwierząt
Jak cytować
Abstrakt
Prezentowana od 2004 roku (nieprzerwanie od 2005 roku) wystawa stała w Muzeum Powstania Warszawskiego jest tekstem kultury – konstruktem niewolnym od władzy i polityki. Polityczność Muzeum nie przesądza jednak o jego wartości, a jedynie stanowi diagnozę rzeczywistości społecznej,
w której kultura jest obszarem konfrontacji ideologicznej. Teza, że Muzeum jest uwikłane politycznie pod względem organizacyjnym i ideologicznym, nie jest deprecjonujące ani nobilitujące dla instytucji kultury. Wymaga jednak od Muzeum rezygnacji z roszczeń do neutralności, w sytuacji w której, decyzją swoich twórców, zajmuje ono w dyskursie określoną pozycję, czego przykładem jest pominięcie na ekspozycji historii zwierząt – ofiar wojny. Tymczasem nowa humanistyka oferuje nowemu muzeum (ale i tradycyjnemu) nurty, które demaskują twórcę narracji i demistyfikują jej obiektywny charakter. Pozwalają one zobaczyć i wyjaśnić powody pominięcia wojennej historii zwierząt w MPW, ale i wskazać, jak można i dlaczego powinno się inaczej o tych kwestiach myśleć, mówić i je pokazywać.
Bibliografia
Abriszewski K. (2010), Splatając na nowo ANT. Wstęp do «Splatając na nowo to, co społeczne», in: Latour B., Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci, Kraków.
Arendt H. (1998), O przemocy. Nieposłuszeństwo obywatelskie, translated by A. Łagocka, Warszawa.
Bakke M. (2011), Studia nad zwierzętami: od aktywizmu do akademii i z powrotem?, “Teksty Drugie”, no. 3.
Baratay É. (2012), Zwierzęcy punkt widzenia. Inna wersja historii, Gdańsk.
Derrida J. (2006), Zwierzę, którym więc jestem (…), http://www.academia.edu/3316323/Jacques_Derrida_-_Zwierz%C4%99_kt%C3%B3rym_wi%C4%99c_jestem_dalej_id%C4%85c_%C5%9Bladem_, 12.04.2016.
Folga-Januszewska D. (2008), Muzea w Polsce. 1989–2008. Stan, zachodzące zmiany i kierunki rozwoju muzeów w Europie oraz rekomendacje dla muzeów polskich. Raport opracowany na zlecenie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, jako jeden z Raportów o Stanie Kultury, Warszawa.
Foucault M. (1998), Nadzorować i karać, translated by T. Komendant, Kraków.
Heller A. (2005), O pojęciu polityczności raz jeszcze, translated by M. Szuster, “Przegląd Polityczny”, no. 69.
Katalog Muzeum Powstania Warszawskiego (2011), Warszawa.
Kowla P. (2016), Jak budowaliśmy Muzeum?, in: Muzeum Powstania Warszawskiego. Przewodnik, Warszawa.
Kowalski A. P. (2008), Kulturoznawcza genealogia kategorii materialności rzeczy, in: Rzeczy i ludzie. Humanistyka wobec materialności, eds. J. Kowalewski, W. Piasek, M. Śliwa, Olsztyn.
Król M. (2008), Filozofia polityczna, Kraków.
Kultura w 2015 roku. Raport Głównego Urzędu Statystycznego (2016), Warszawa.
Latour B. (2010), Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci, translated by A. Derra, K. Abriszewski, Kraków.
Ołdakowski J. (2013), Potęga narracji w epoce cyfrowej, “Nowe Media”, no. 5 (3).
Ołdakowski J., Mazur M. (2014), Muzeum. Miejsce, które zwróciło Warszawie duszę, Warszawa.
Schmitt C. (2000), Teologia polityczna, translated by M. Cichocki, Kraków.
Szczepański J. (2009), Polityczna władza sądzenia, Kraków.
Statute of the Warsaw Uprising Museum, forming an Annex to the Resolution no. XXXVI/886/2012 of the Council of the capital city of Warsaw of 17 May 2012, amending the resolution on the establishment and granting a statute to the Warsaw Uprising Museum.
Resolution no. XXVI/492/2004 of the Council of the capital city of Warsaw of 11 March 2004 on the establishment and granting a statute to the Warsaw Uprising Museum (Official Journal of the Mazowieckie Province, no. 75, item 1893 and no. 309, item 9576 and of 2005 no. 251, item 8205).
Weber M. (1998), Polityka jako zawód i powołanie, translated by A. Kopacki, Kraków.