Słowa kluczowe
język polski
frazeologia
Jak cytować
Abstrakt
Przedmiotem badań był problem rozumienia serbskiej i polskiej frazeologii odnoszącej się do tej samej rzeczywistości pozajęzykowej przez użytkowników języka polskiego i serbskiego. Relacje między językiem polskim i serbskim, jako należącymi do jednej grupy języków słowiańskich, są liczne i widoczne także na płaszczyźnie utartych połączeń leksykalnych. Frazeologia stanowi niezwykle bogaty zespół nieregularnych semantycznie związków wyrazowych, które odzwierciedlają specyficzne dla danego narodu wydarzenia, cechy ludzkie, stereotypy, zjawiska przyrody. Ta sama rzeczywistość pozajęzykowa może być w różnych językach różnie opisywana. Istotą rozważań jest to, w jaki sposób użytkownicy danego języka rozumieją jednostki nieobecne w ich kodzie językowym, czy są w stanie na podstawie znaczenia strukturalnego oraz charakterystycznej dla danego narodu wiedzy pozajęzykowej odkryć idiomatyczny sens spetryfikowanych połączeń leksykalnych.
Bibliografia
Basaj M., 1982, Ekwiwalencja tłumaczeń frazeologizmów (na przykładzie języka czeskiego i polskiego), w: Z problemów frazeologii polskiej i słowiańskiej, t.1, Wrocław, s. 157–165.
Bąba S., 1989, Innowacje frazeologiczne współczesnej polszczyzny, Poznań.
Ignatowicz-Skowrońska J., 2003, Obraz frazeologiczny jako ośrodek zabiegów innowacyjnych, w: Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny, t. 2, Szczecin, s. 99–112.
Jaracz M., 2003, Stereotyp onimiczny w przysłowiach polskich, w: Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny, t. 2, Szczecin, s. 113–123.
Kopaliński W., 2006, Słownik symboli, Warszawa.
Kostkiewiczowa T., 1988, Etymologia ludowa, w: Słownik terminów literackich, red. J. Sławiński, Wrocław, s. 132.
Lewicki A.M., 2003, Studia z teorii frazeologii, Łask.
Lewicki A.M., Pajdzińska A., 2001, Frazeologia, w: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin s. 315–333.
Müld – Müldner-Nieckowski P., 2004, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego, Warszawa.
OS – Ostašević Đ., 2012, Frazeološki rečnik srpskog jezika, Nowy Sad.
Pajdzińska A., 1993, Frazeologizmy jako tworzywo współczesnej poezji, Lublin.
Rytel D., 1982, Relacje semantyczne między jednostkami frazeologicznymi, w: Z problemów frazeologii polskiej i słowiańskiej, t. 1, Wrocław, s.71–79.
Skorupka S., 1967, Słownik frazeologiczny języka polskiego, t. 1, Warszawa.
SGMP b.r. – Gruchmanowa M., Walczak B. (red.), Słownik gwary miejskiej Poznania, http://www.poznan.pl/mim/slownik [dostęp: 10.01.2016].
TL – Bąba S., Liberek J., 2010, Popularny słownik frazeologiczny, Warszawa [CD].
Vuk b.r. – Vukajlija. Rečnik slenga, http://vukajlija.com [dostęp:10.01.2016].
WSFzP – Kłosińska A., Sobol E., Stankiewicz A. (oprac.), 2005, Wielki słownik frazeologiczny PWN z przysłowiami, Warszawa.
WSJP int b.r. – Żmigrodzki P. (red.), Wielki słownik języka polskiego PAN, http://www.wsjp.pl [dostęp:10.01.2016].
Zambrzycka M., 2012, Stereotypowe wizerunki Cyganów-Romów w kulturze i języku polskim, „Kultura i Historia”, nr 22, http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/archives/4211 [dostęp: 10.01.2016].
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie Poznańskie Spotkania Językoznawcze udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2015 r. w Poznańskich Spotkaniach Językoznawczych pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).