Piśmiennictwo religijne Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego jako oryginalne źródło do badań polszczyzny północnokresowej
Main Article Content
Abstrakt
Downloads
Article Details
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Referencje
- KK – Kitab z Kazania (transliteracja w: Galina Miškinienė, Sieniausi lietuvos totorių rankraščiai. Grafika. Transliteracija. Vertimas. Tekstų struktūra ir turinys, VU leidykla, Vilnius 2001).
- ChL – Chamaił lipski (transliteracja w: Galina Miškinienė, Sieniausi lietuvos totorių rankraščiai. Grafika. Transliteracija. Vertimas. Tekstų struktūra ir turinys, VU leidykla, Vilnius 2001).
- KŁ – Kitab Łuckiewicza (transliteracja wybranych fragmentów w: Jan Stankievič, Přispěvky k dějinám běloruského jazyka na zăkladě rukopisu ‘Al-Kitab’, „Slavia” 12, 1933–1934, s. 357–390 oraz transliteracja w: Galina Miškinienė, Ivano Luckevičiaus kitabas – Lietuvos totorių kultūros paminklas, Vilnius 2009).
- KM – Kitab Milkamanowicza (transliteracja wybranych fragmentów w: Czesław Łapicz, Kitab Tatarów litewsko-polskich. (Paleografia. Grafia. Język), Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 1986 oraz w rękopisie – Czesław Łapicz).
- TAL – Tefsir z 1723 roku (autorska transliteracja oparta na systemie przyjętym w ramach prac nad projektem „Tefsir”)
- Tefsir z 1686 roku (autorska transliteracja oparta na systemie przyjętym w ramach prac nad projektem „Tefsir”)
- Tefsir z 1725 roku (transliteracja wybranych fragmentów – głównie sur I, II w: Alexander Nadson, The Byelorussian Tartars and Their Writings, „The Journal of Byelorussian Studies” 2, 1970, nr 2, s. 141–176; Paul Suter, Alfurkan Tatarski. Der litauisch-tatarische Koran-Tefsir, Bohlau-Verlag GmbH, Köln 2004, s. 374–446).
- Tefsir z 1788 roku (transliteracja wybranych fragmentów w rękopisie – Czesław Łapicz).
- SPolXVI – Słownik polszczyzny XVI wieku, red. Renata Mayenowa, t. 1–36, Wrocław 1966–2014.
- SL – Słownik języka polskiego Samuela Bogumiła Lindego, t. 1–6, Lwów 1854–1860.
- SWil – Słownik języka polskiego, t. 1–2, Wilno 1861.
- Срезневский И. И. (1989), Словарь древнерусского языка (репринт), t. 1–3, Москва.
- Cybulski Marek (1996), Staropolskie przekłady psałterza, „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN” 41, z. 2.
- Cychun Genadij (2016), Сляды беларускамоўнага субстрату ў тэфсірах, створаных на трыторы ібылога ВКЛ, w: Święte ksiegi judaizmu, chrześcijaństwa i islamu w słowiańskim kręgu kulturowym, t. 1: Księgi wyznawców islamu. Kitabistyka, red. Monika Krajewska, Joanna Kulwicka-Kamińska, Arleta Szulc, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń, s. 161–168.
- Dufala Krystyna (2008–2009), Legenda o św. Grzegorzu w kitabie Tatarów – muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego, w: Chrestomatia teolingwistyki, red. Aleksander Gadomski, Czesław Łapicz, Universum, Symferopol, s. 205–220.
- Gadomski Aleksander, Łapicz Czesław, red. (2008–2009), Teolingwistyka: historia, stan współczesny, perspektywy..., w: Chrestomatia teolingwistyki, red. Aleksander Gadomski, Czesław Łapicz, Universum, Symferopol, s. 33–58.
- Grek-Pabisowa Iryda, Maryniakowa Irena (1997), Język polski na Kresach północno-wschodnich dawniej i dziś, w: Historia i współczesność języka polskiego na Kresach Wschodnich, red. Iryda Grek-Pabisowa, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Warszawa, s. 27–109.
- Jankowski Henryk, Łapicz Czesław (2000), Klucz do raju. Księga Tatarów litewsko-polskich z XVIII wieku, przeł., oprac. Henryk Jankowski, Czesław Łapicz, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa.
- Kulwicka-Kamińska Joanna (2013), Przekład terminologii religijnej islamu w polskich tłumaczeniach Koranu na tle biblijnej tradycji translatorycznej, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń.
- Kurzowa Zofia (1993), Język polski Wileńszczyzny i kresów północno-wschodnich XVI–XX w., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Kraków.
- Łapicz Czesław (1986), Kitab Tatarów litewsko-polskich. Paleografia. Grafia. Język, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń.
- Łapicz Czesław (1989), Z problematyki badawczej piśmiennictwa Tatarów białostockich, w: Studia językowe z Białostocczyzny. Onomastyka i historia języka, red. Elżbieta Smułkowa, Irena Maryniakowa, PWN, Warszawa, s. 161–171.
- Łapicz Czesław (1994), Polsko-białoruskie związki językowe w piśmiennictwie muzułmanów litewskich (na przykładzie form: barzdo, borzdo ̒bardzo̓, ̒prędko̓), „Studia nad Polszczyzną Kresową”, t. 7, s. 171–178.
- Łapicz Czesław (2008), Glosy, komentarze, objaśnienia etc., czyli o pozakoranicznych dopiskach w rękopiśmiennych tefsirach muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego, w: Orientas Lietuvos Didžiosios Kunigaikštijos Visuomenės Tradicijoje: Totoriai ir Karaimai, red. Tamara Bairašauskaitė, Halina Kobeckaitė, Galina Miškinienė, VU leidykla, Vilnius, s. 69–80.
- Mika Tomasz, Twardzik Wacław (2011), Jak zagadkowe cztery tytuły rozdziałów w Rozmyślaniu przemyskim pozwalają wyobrażać sobie jego zagubiony autograf, „Język Polski”, z. 5, s. 321–334.
- Miškinienė Galina (2001), Sieniausi lietuvos totorių rankraščiai. Grafika. Transliteracija. Vertimas. Tekstų struktūra ir turinys, VU leidykla, Vilnius.
- Pepłowski Franciszek (1974), Odczasownikowe nazwy wykonawców czynności w polszczyźnie XVI w., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1974.
- Pihan-Kijasowa Alicja (2009), Akty cechów wileńskich z lat 1495–1759. Komentarz językowy, w: W kręgu języka, red. Mirosław Skarżyński, Monika Szpiczakowska, Księgarnia Akademicka, Kraków.
- Pihan-Kijasowa Alicja (2011), Nazwiska mieszczan wileńskich (XVI–XVIII wiek). Zarys problematyki, „Poznańskie Spotkania Językoznawcze”, t. 22: Studia onomastyczne i dialektologiczne, s. 83–94.
- Radziszewska Iwona (2010), Chamaiły jako typ piśmiennictwa religijnego muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego (na podstawie słowiańskiej warstwy językowej), Toruń (komputeropis).
- Smułkowa Elżbieta (1988), Zagadnienia polsko-białorusko-litewskiej interferencji językowej na ziemiach północno-wschodnich Polski, w: Z polskich studiów slawistycznych, seria VII, s. 395–405.
- Suter Paul (2004), Alfurkan Tatarski. Der litauisch-tatarische Koran-Tefsir, Bohlau-Verlag GmbH, Köln.
- Synkowa Iryna (2015), Тэфсір татараў Вялікага княства Літоўскага: бібліяграфічны агляд і крыніцазнаўчыя праблемы, http://www.tefsir.umk.pl/pliki/Tefsir_Tatarow_WKL.pdf [dostęp: 2 czerwca 2017].
- Tarełka Michaił (2015), Рукапісы татараў Беларусі XVIII – пачатку XXI стагоддзя з дзяржаўных і грамадскіх кнігазбораў краіны. Каталог, Мінск.
- Tarełka Michaił (2016), Pэлігійна-палемічны тэкст з лейпцыгскага канвалюта, w: Święte ksiegi judaizmu, chrześcijaństwa i islamu w słowiańskim kręgu kulturowym, t. 1: Księgi wyznawców islamu. Kitabistyka, red. Monika Krajewska, Joanna Kulwicka-Kamińska, Arleta Szulc, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń, s. 121–149.
- Tarełka Michaił, Kożynowa Ałła (2004), Teksty polskie muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego z końca XVIII–początku XIX wieku jako źródło do badań nad polszczyzną kresową, „Studia nad Polszczyzną Kresową”, t. 11, s. 279–296.
- Tarełka Michał, Synkowa Iryna (2009), Адкуль пайшлі ідалы, Мiнск.
- Wydra Wiesław (2008), Wokół fenomenu Kazań świętokrzyskich, w: Kazania świętokrzyskie. Nowa edycja. Nowe propozycje badawcze, red. Paweł Stępień et al., Biblioteka Narodowa, Warszawa, s. 46–47.