Etymologiczne zabawy Juliana Tuwima

Article Sidebar

PDF
Opublikowane: sty 1, 2015
DOI: https://doi.org/10.14746/pspsj.2015.22.1.15
Słowa kluczowe:
puns, neologism, archaization, etymologization, ambiguity

Main Article Content

Urszula Sokólska
Uniwersytet w Białymstoku

Abstrakt

The article concentrates on the etymological and quasi-etymological considerations of Julian Tuwim, his fascination with Slavism and the future of language and word-formative experiments. Of course, there is no mention here about a program manifesto forming a logically ordered lecture in an academic sense. The linguistic knowledge of the poet “can be recognized” in his opinions appearing in Pegazie dęba or in funny poetical puns and metalinguistic utterances.
It must be emphasized that in the writer’s opinion, language is not only a substance used for creation of the literary vision of the world. The artist makes efforts to comprehend the secrets of a language system and even draws conclusions of theoretical nature, turning language into a kind of a “protagonist” of his own poetic texts, journalistic texts or texts on the theory of literature.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Jak cytować
Sokólska, U. (2015). Etymologiczne zabawy Juliana Tuwima. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 22(1), 235-252. https://doi.org/10.14746/pspsj.2015.22.1.15
Numer
Tom 22 Nr 1 (2015)
Dział
Studia nad polszczyzną współczesną i historyczną

Autorzy

Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.

Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).

Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.

Użytkownicy

Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:

  • uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
  • bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w  oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.

Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.

Inne

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).

Biogram autora

Urszula Sokólska, Uniwersytet w Białymstoku

dr hab. Urszula Sokólska – Uniwersytet w Białymstoku; zainteresowania naukowe: historia polszczyzny doby średnio- i nowopolskiej, ze szczególnym uwzględnieniem języka artystycznego oraz polszczyzny kresowej, dawnej i nowszej.

Referencje

  1. Boryś Wiesław (2005), Słownik etymologiczny języka polskiego, Wiedza Powszechna, Kraków. (Skrót: SEBor).
  2. Brückner Aleksander (1970), Słownik etymologiczny języka polskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa. (Skrót: SEBr).
  3. Cnapius Grzegorz (1621), Thesaurus Polono-Latino-Graecus, Kraków.
  4. Długosz-Kurczabowa Krystyna (2005), Słownik etymologiczny języka polskiego, PWN, Warszawa. (Skrót: SEK).
  5. Doroszewski Witold, red. (1958–1969), Słownik języka polskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa. (Skrót: SJPD)
  6. Dubisz Stanisław, red. (2003), Uniwersalny słownik języka polskiego, PWN, Warszawa. (Skrót: USJP)
  7. Karłowicz Jan Kryński Adam, Niedźwiedzki Władysław (1900–1927), Słownik języka polskiego, t. I–VIII, E. Lubowski i S-ka, Warszawa. (Skrót: SW).
  8. Klemensiewicz Zenon, Lehr-Spławiński Tadeusz, Urbańczyk Stanisław (1981), Gramatyka historyczna języka polskiego, PWN, Warszawa.
  9. Linde Samuel Bogumił (1994), Słownik języka polskiego, t. I–VI, Ossolineum, Warszawa. (Skrót: SL)
  10. Mayenowa Maria Renata, red. (1966 i nn.), Słownik polszczyzny XVI wieku, Ossolineum, Wydawnictwo PAN, Wrocław. (Skrót: SłXVI)
  11. Orgelbrand Maurycy, red. (1861), Słownik języka polskiego, t. I–II, Wilno. (Skrót: SWil)
  12. Sawicka Jadwiga (1986), Julian Tuwim, Wiedza Powszechna, Warszawa.
  13. Sławski Franciszek (1952 i nn.), Słownik etymologiczny języka polskiego, Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, Kraków. (Skrót: SES).
  14. Tuwim Julian (1950), Pegaz dęba, Czytelnik, Kraków. (Skrót: PD)
  15. Tuwim Julian (1999), Utwory nieznane, ze zbiorów Tomasza Niewodniczańskiego w Pitburgu, oprac. Tadeusz Januszewski, Wydawnictwo Wojciech Grochowalski, Łódź.