Słowa kluczowe
legal text
legal communication
communicativeness
plain language
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 949
Liczba pobrań: 498
Abstrakt
The article discusses the idea of legal design as an approach to legal communication that takes into account the needs of the readers of a normalised legal text and combines linguistic and non-linguistics techniques. It includes examples of legal regulations that refer to the intelligibility and clarity, also discussing the communication challenges that authors of legal texts are faced with. The aim of the article is to explain the term ‘legal design’ whose role as a tool for ensuring communicativeness is becoming more widely recognised by the specialists in the practice and theory of law and linguistics.
Bibliografia
Choduń Agnieszka, Zieliński Maciej (2012), Język urzędowy a język urzędników. Precyzja, adekwatność, komunikatywność [referat wygłoszony podczas I Kongresu Języka Urzędowego, 30–31 października 2012 roku, „Język urzędowy przyjazny obywatelom”].
Doroszewski Witold, red. (1958–1969), Słownik języka polskiego, t. 1–11, Warszawa, https://tinyurl.com/jadyv7tw [dostęp: 23 kwietnia 2021].
How Plain English Works for Business. Twelve Case Studies (1984), t. 1, Office of Consumer Affairs, U. S. Department of Commerce, https://tinyurl.com/yy8o734l [dostęp: 20 stycznia 2021].
Jadacka Hanna (2006), Poradnik językowy dla prawników, Warszawa.
Matczak Marcin (2010), Dwupoziomowość języka prawnego w derywacyjnej koncepcji wykładni i jej znaczenie dla współczesnych sporów w anglosaskiej teorii interpretacji prawniczej, w: W poszukiwaniu dobra wspólnego. Księga jubileuszowa Profesora Macieja Zielińskiego, red. Stanisław Czepita, Agnieszka Choduń, Szczecin.
Perelman Chaïm (2002), Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja, przeł. Mieczysław Chomicz, Warszawa.
Piekot Tomasz, Zarzeczny Grzegorz, Moroń Ewelina (2019), Standard „plain language” w polskiej sferze publicznej, w: Lingwistyka kryminalistyczna. Teoria i praktyka, red. Monika Zaśko-Zielińska, Krzysztof Kredens, Wrocław, s. 197–214.
Poprawa Marcin (2012), Kancelaryjna rutyna czy niezamierzona propaganda? Rozmywanie się wzorców gatunkowych i stylistycznych we współczesnej komunikacji administracyjnej, w: Akty i gatunki mowy w perspektywie kulturowej, red. Anna Burzyńska-Kamieniecka, Wrocław (Język a Kultura, t. 23), s. 223–241.
Siwek Kacper (2016), Komunikatywność tekstu prawnego a derywacyjna koncepcja wykładni prawa (aspekt rozumienia normy sankcjonowanej), „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, t. 78, nr 4, s. 69–79.
Stelmach Jerzy, Brożek Bartosz (2006), Metody prawnicze. Logika, analiza, argumentacja, hermeneutyka, Kraków.
Wronkowska Sławomira (2005), Podstawowe pojęcia prawa i prawoznawstwa, Poznań.
Wydick Richard C. (1978), Plain Language for Lawyers, [b.m].
Zieliński Maciej (2012), Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).