Nazwy w dyskursie – w kontekście koncepcji wtórnej oralności

Article Sidebar

PDF
Opublikowane: sie 10, 2017
DOI: https://doi.org/10.14746/pspsj.2017.24.1.9
Słowa kluczowe:
proper names, residual orality, discourse, political rhetoric

Main Article Content

Mariusz Rutkowski
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Abstrakt

In the paper, the chosen cases of using the proper names revealing the residual orality in the term of Walter Ong are presented. What is characteristic, proper names are used in the extensive, aggregative formulas, in their full-forms rather than in potential abbreviated forms (e.g. name of Polish political party Prawo i Sprawiedliwość instead its abbreviation PiS). Another feature is formulas with the stable collocations, used for strengthen the persuasive value of the utterances. Another residual orality features are: agonistically toned and homeostatic – proper names in those utterances may assist in the political rhetoric, or ever strengthen the creation of the new political myths.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Jak cytować
Rutkowski, M. (2017). Nazwy w dyskursie – w kontekście koncepcji wtórnej oralności. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 24(1), 145-158. https://doi.org/10.14746/pspsj.2017.24.1.9
Numer
Tom 24 Nr 1 (2017)
Dział
Studia nad polszczyzną współczesną i historyczną

Autorzy

Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.

Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).

Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.

Użytkownicy

Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:

  • uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
  • bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w  oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.

Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.

Inne

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).

Biogram autora

Mariusz Rutkowski, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

dr hab. Mariusz Rutkowski, prof. nadzw. UWM – Instytut Polonistyki i Logopedii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie; zainteresowania naukowe: współczesna onomastyka synchroniczna, badanie dyskursu publicznego i instytucjonalnego oraz języka mediów.

Referencje

  1. Janicki Mariusz, Władyka Wiesław (2015), 10 win Tuska, „Polityka”, wersja online: http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/1639689,1,czym-zawinil-donald-tusk.read [dostęp: 20 kwietnia 2016].
  2. Lord Albert (1975), O formule, przeł. Wiesław Krajka, „Literatura Ludowa”, t. 4/5, s. 62–75.
  3. Maffesoli Michel (2008), Czas plemion. Schyłek indywidualizmu w społeczeństwach ponowoczesnych, przeł. Marta Bucholc, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  4. McLuhan Marshall (1962), Gutenberg Galaxy, University of Toronto Press, Toronto.
  5. Ong Walter J. (1992), Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, przeł. Józef Lapola, Wydawnictwo KUL, Lublin.
  6. Paradowska Janina (2001), Ruch dwóch, „Polityka”, 21 lipca, s. 20–23.
  7. Reeves Byron, Nass Clifford (2000), Media i ludzie, przeł. Hanna Szczerkowska, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
  8. Rogozińska Anna (2007), Oralność, piśmienność, elektoralność. Dyskusje wokół koncepcji Waltera Onga, w: Almanach antropologiczny. Oralność / piśmienność, red. Andrzej Mencwel, Grzegorz Godlewski i in., Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 191–203
  9. Rutkowski Mariusz (2011), Hipertekst a styl, w: Odmiany stylowe polszczyzny dawniej i dziś, red. Urszula Sokólska, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok, s. 265–276.
  10. Rutkowski Mariusz (2013), Nazwa w systemie – nazwa w tekście, w: Niejedno ma imię… Prace onomastyczne i dialektologiczne dedykowane Profesor Ewie Wolnicz-Pawłowskiej, red. Ewa Dzięgiel, Teresa Korpysz, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa, s. 323–329.
  11. Skowronek Katarzyna (2006), O roli deskrypcji jednostkowej w tekście. Od teorii logicznej do pragmatyki języka, w: Manuscula linguistica in honorem Alexandrae Cieślikowa oblata, red. Kazimierz Rymut, Katarzyna Skowronek i in., Instytut Języka Polskiego PAN, Kraków, s. 437–456.
  12. Skowronek Katarzyna, Galasiński Dariusz (2000), Krytyczna analiza nazw własnych polskim dyskursie politycznym, w: Onomastyka polska a nowe kierunki językoznawcze, red. Magdalena Czachorowska, Łucja M. Szewczyk, WSP, Bydgoszcz, s. 75–95.
  13. Tannen Deborah (1999), Ty nic nie rozumiesz! Kobieta i mężczyzna w rozmowie, przeł. Agnieszka Sylwanowicz, Zysk, Poznań.
  14. Wodak Ruth (2011), Wstęp: badania nad dyskursem – ważne pojęcia i terminy, w: Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych, red. Ruth Wodak, Michał Krzyżanowski, przeł. Danuta Przepiórkowska, Oficyna Wydawnicza Łośgraf, Warszawa, s. 9–48.