Legal design jako narzędzie umożliwiające osiągnięcie komunikatywności tekstu prawnego
PDF

Słowa kluczowe

legal design
legal text
legal communication
communicativeness
plain language

Jak cytować

Bieniek, A., & Lorent, R. (2021). Legal design jako narzędzie umożliwiające osiągnięcie komunikatywności tekstu prawnego. Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 28(1), 11–22. https://doi.org/10.14746/pspsj.2021.28.1.1

Abstrakt

The article discusses the idea of legal design as an approach to legal communication that takes into account the needs of the readers of a normalised legal text and combines linguistic and non-linguistics techniques. It includes examples of legal regulations that refer to the intelligibility and clarity, also discussing the communication challenges that authors of legal texts are faced with. The aim of the article is to explain the term ‘legal design’ whose role as a tool for ensuring communicativeness is becoming more widely recognised by the specialists in the practice and theory of law and linguistics.

https://doi.org/10.14746/pspsj.2021.28.1.1
PDF

Bibliografia

Choduń Agnieszka, Zieliński Maciej (2012), Język urzędowy a język urzędników. Precyzja, adekwatność, komunikatywność [referat wygłoszony podczas I Kongresu Języka Urzędowego, 30–31 października 2012 roku, „Język urzędowy przyjazny obywatelom”].

Doroszewski Witold, red. (1958–1969), Słownik języka polskiego, t. 1–11, Warszawa, https://tinyurl.com/jadyv7tw [dostęp: 23 kwietnia 2021].

How Plain English Works for Business. Twelve Case Studies (1984), t. 1, Office of Consumer Affairs, U. S. Department of Commerce, https://tinyurl.com/yy8o734l [dostęp: 20 stycznia 2021].

Jadacka Hanna (2006), Poradnik językowy dla prawników, Warszawa.

Matczak Marcin (2010), Dwupoziomowość języka prawnego w derywacyjnej koncepcji wykładni i jej znaczenie dla współczesnych sporów w anglosaskiej teorii interpretacji prawniczej, w: W poszukiwaniu dobra wspólnego. Księga jubileuszowa Profesora Macieja Zielińskiego, red. Stanisław Czepita, Agnieszka Choduń, Szczecin.

Perelman Chaïm (2002), Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja, przeł. Mieczysław Chomicz, Warszawa.

Piekot Tomasz, Zarzeczny Grzegorz, Moroń Ewelina (2019), Standard „plain language” w polskiej sferze publicznej, w: Lingwistyka kryminalistyczna. Teoria i praktyka, red. Monika Zaśko-Zielińska, Krzysztof Kredens, Wrocław, s. 197–214.

Poprawa Marcin (2012), Kancelaryjna rutyna czy niezamierzona propaganda? Rozmywanie się wzorców gatunkowych i stylistycznych we współczesnej komunikacji administracyjnej, w: Akty i gatunki mowy w perspektywie kulturowej, red. Anna Burzyńska-Kamieniecka, Wrocław (Język a Kultura, t. 23), s. 223–241.

Siwek Kacper (2016), Komunikatywność tekstu prawnego a derywacyjna koncepcja wykładni prawa (aspekt rozumienia normy sankcjonowanej), „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, t. 78, nr 4, s. 69–79.

Stelmach Jerzy, Brożek Bartosz (2006), Metody prawnicze. Logika, analiza, argumentacja, hermeneutyka, Kraków.

Wronkowska Sławomira (2005), Podstawowe pojęcia prawa i prawoznawstwa, Poznań.

Wydick Richard C. (1978), Plain Language for Lawyers, [b.m].

Zieliński Maciej (2012), Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa.