Słowa kluczowe
comedy
persuasion
joke
Jak cytować
Liczba wyświetleń: 543
Liczba pobrań: 559
Abstrakt
The subject of the study is the analysis of a series of Internet memes and linguistic jokes made available in pseudomemic form in connection with the COVID-19 pandemic. Comedy itself feeds on any deviations from the norm observed in social, and especially political, life; it captures all the aberrations, nonsense and inconsistencies. The pandemic emergency is fraught with new situations and rules that constitute such a deviation. A vivid social reaction is especially visible in the multisemiotic comic genres, such as Internet memes, due to their channel of entry (the Internet becomes the main channel of communication outside of family communities during social isolation), plasticity and susceptibility to replication. Comic forms, apart from peculiarly ludic and humorous functions, also perform persuasive functions, activating the social need to differentiate between oneself and the stranger, and consequently isolate or integrate certain social groups. In addition, Internet memes also serve as a commentary on current events, thus prompting the audience to take a position. Persuasion dressed in a comic costume seems to be one of the strongest ways of social influence, because it spreads in its innocent and playful form like a viral and becomes firmly fixed in social consciousness.
Bibliografia
Adamczuk Elżbieta (1993), Komunikowanie się przez humor, Lublin.
Blackmore Susan (2002), Maszyna memowa, Poznań.
Błąd Łukasz (2013), Satyra polityczna w festiwalowych i telewizyjnych programach grup kabaretowych w latach 1989–2007, rozprawa doktorska, https://tinyurl.com/a26ywxcc [dostęp: 20 września 2020].
Brown Rob (2009), Public Relations and the Social Web: How to Use Social Media and Web 2.0 in Communications, Nowy Jork.
Buttler Danuta (1974), Polski dowcip językowy, Warszawa.
Bystroń Jan (1939), Komizm, Lwów–Warszawa.
Chudzik Anna (2018), „Komizm” Jana Stanisława Bystronia w świetle współczesnych teorii humoru, w: Komizm historyczny II, red. Tomasz Korpysz, Anna Krasowska, Warszawa, s. 33−45.
Davison Patric (2012), The Language of Internet Memes, w: The Social Media Reader, red. Joseph Mandiberg, Nowy Jork.
Dziemiok Bohdan (1961), O głównych formach komizmu, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F, Nauki Filozoficzne i Humanistyczne”, t. 16, s. 57−91.
Kamińska Magdalena (2011), Niecne memy. Dwanaście wykładów o kulturze Internetu, Poznań.
Kucharski Adam (2009), Struktura i treść jako wyznaczniki komizmu tekstów humo¬rystycznych, Lublin.
Maćkiewicz Jolanta (2017), Badanie mediów multimodalnych – multimodalne badanie mediów, „Studia Medioznawcze”, s. 33−42.
Marak Katarzyna (2013), Mem internetowy: informacja i transformacja w sieci, w: Netlor. Wiedza cyfrowych tubylców, red. Piotr Grochowski, Toruń, s. 133–165.
Michalewski Kazimierz (2009), Komunikaty mieszane, Łódź.
Niekrewicz Agnieszka Anna (2015), Od schematyzmu do kreacyjności. Język memów internetowych, Gorzów Wielkopolski.
Nowak Jakub (2013), Memy internetowe: teksty (cyfrowej) kultury językiem krytyki społecznej, w: Współczesne media. Język mediów, red. Iwona Hofman, Danuta Kępa-Figura, Lublin, s. 227–238.
Ochwat Paweł (2015), Zjawisko humoru nowoczesne technologie komunikacyjne. Analiza źródeł tworzenia i kanałów przekazu treści humorystycznych, „Kultura. Media. Teologia”, nr 22, s. 33−52.
Tokarz Marek (2006), Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Wykłady z teorii komu¬nikacji, Gdańsk.
Trzynadlowski Jan (1955), Komizm, w: tenże, Studia literackie, Wrocław.
Ziomek Jerzy (1966), Komizm – parodia – trawestacja, w: Prace o literaturze i teatrze ofiarowane Zygmuntowi Szweykowskiemu, red. Stanisław Furmanik, Janusz Macie¬jewski i in., Wrocław, s. 322–339.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Językoznawczej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).