Słowa kluczowe
Bachtin
Norwid
Tajemnica lorda Singelworth
Jak cytować
Abstrakt
The article is an attempt at reading Norwid’s Tajemnica lorda Singelworth (Lord Singelworth’s secret) in the light of Mikhail Bakhtin’s carnival theory. This novella exhibits three constitutive traits of the “seriousness-laughter” literature, which the carnivalesque literature stems from, as well as a number of characteristics of Menippean satire considered by Bakhtin to be the most representative genre of this literary movement. In the article, the author demonstrates that the novella also shows other features of Menippean satire presented in Bakhtin’s theory. This is followed by an analysis of the jester character, Tonin di Bona Grazia, who stands in opposition to the titular character, and by a reflection on Venice – the carnival city – and the city’s significance to deciphering the meanings hidden in the novella. These analyses support the hypothesis that Tajemnica lorda Singelworth exhibits characteristics traits of carnivalesque literature.
Bibliografia
Adamiec Marek (1985–1986), Tajemnica lorda Singelworth albo metafizyka balonu, „Studia Norwidiana”, nr 3–4.
Bachtin Michał (1982), Problemy literatury i estetyki, przeł. Wincenty Grajewski, Czytelnik, Warszawa.
Bachtin Michał (1970), Problemy poetyki Dostojewskiego, przeł. Natalia Modzelewska, PIW, Warszawa.
Chlebowski Piotr (2019), Wenecja…, w: tegoż, Polihymnia CN 2, Wydawnictwo KUL, Lublin.
Dąbrowicz Elżbieta (1985–1986), „Tajemnica lorda Singelworth” Cypriana Norwida: strategia publicznego mówienia, „Studia Norwidana”, nr 3–4.
Dambek-Giallelis Zofia (2017), Tajemnice Tajemnicy lorda Singelworth, „Studia Norwidiana”, nr 35.
Kącka Eliza (2020), Świat wzniosłych uczuć i dobrych manier, czyli Norwidowskie prawo inwersji, „Studia Norwidiana”, nr 38.
Norwid Cyprian (2007), Tajemnica Lorda Singelworth, w: tegoż, Dzieła wszystkie, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin, t. VII: Proza 1.
Owczarek Bogdan (1986), Tajemnica lorda Singelworth, w: Cyprian Norwid. Interpretacje, red. Stanisław Makowski, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Plucińska Dorota (2005), Sentencjonalność Norwida. O „Vade-mecum” i „trylogii włoskiej”, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin.
Pniewski Dariusz (2021), Czystość Lorda Singelworth, „Studia Norwidiana”, nr 39.
Skubaczewska-Pniewska Anna (2000), Teoria karnawalizacji literatury Michała Bachtina, w: Teoria karnawalizacji. Konteksty i interpretacje, red. Andrzej Stoff, Anna Skubaczewska-Pniewska, Wydawnictwo UMK, Toruń.
Rzepczyński Sławomir (1996), O umyśle „zgadobliwym”. „Tajemnica Lorda Singelworth”, „Studia Norwidiana”, nr 14.
Skalińska Ewangelina (2019), Śmiertelnie poważny? O braku i obecności pierwiastka komicznego w twórczości Cypriana Norwida, „Tekstualia”, nr 4 (59).
Szmydtowa Zofia (1969), Nowele weneckie Norwida, „Przegląd Humanistyczny”, nr 1.
Trybuś Krzysztof (1996), Maska lorda Singelwortha, „Studia Norwidiana”, nr 14.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Julia Kuffel
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalają na użycie sublicencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych od 2016 roku w „Poznańskich Studiach Polonistycznych. Serii Literackiej” pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa – obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych – utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2016 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).