G-8 czy G-8,5? Uwagi na temat uczestnictwa Unii Europejskiej w grupie ośmiu

Article Sidebar

PDF
Opublikowane: gru 15, 2013
DOI: https://doi.org/10.14746/rie.2013.7.6

Main Article Content

MAREK REWIZORSKI
Koszalin

Abstrakt

W niniejszym artykule zanalizowano zagadnienie reprezentacji UE w G-8 i rolę jaką odgrywa w tym kontekście Komisja Europejska. Zostały w nim postawione dwie hipotezy. Pierwsza z nich stanowi, że zarówno UE, formalnie traktowana w G-8 jak państwo, jak również Komisja - wyemancypowany, ponadnarodowy agent państw członkowskich, to samodzielni i do pewnego stopnia równorzędni pod względem politycznym i prawnym uczestnicy G-8. Zgodnie z drugą z hipotez G-8, ze względu na samodzielną rolę pełnioną przez Komisję, de facto stanowi G-8,5, a opcjonalnie, w niedalekiej przyszłości, wraz z podziałem ról między Komisję a przewodniczącego Rady Europejskiej - może zostać uznana za G-9. Zwiększona penetracja G 8 przez Komisję i Radę Europejską w dalszej perspektywie może nie tylko peryferyzować państwo sprawujące prezydencję rotacyjną w Radzie, ale także niepotrzebnie wzmacniać i tak już silną europejską reprezentację w grupie ośmiu. W perspektywie kilku lat proces ten może doprowadzić do podważenia misji G-8 lub, w najlepszym wypadku, do sprowadzenia tego forum do roli „COREPER-u G-20”, swego rodzaju ciała pomocniczego, w którym rozpatruje się mało istotne kwestie, nie budzące sprzeciwu ze strony państw BRICS i pozostałych nie zachodnich członków G-20. Rozważania na temat reprezentacji UE w G-8 i wzrostu znaczenia Komisji zostaną przeprowadzone przy zastosowaniu teorii pryncypał-agent i teorii delegacji. Wskazany zostanie także post-lizboński porządek reprezentacji, w którym Komisja dotychczas nie zagrożona w G-8 przez prezydencję, zyskuje nowego rywala w postaci Rady Europejskiej.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Jak cytować
REWIZORSKI, M. (2013). G-8 czy G-8,5? Uwagi na temat uczestnictwa Unii Europejskiej w grupie ośmiu. Rocznik Integracji Europejskiej, (7), 75-96. https://doi.org/10.14746/rie.2013.7.6
Numer
Nr 7 (2013)
Dział
ROZPRAWY I ARTYKUŁY

Teksty opublikowane na łamach czasopisma "Rocznik Integracji Europejskiej" i udostępniane w formacie PDF objęte są licencją CC BY 4.0 (Creative Commons - Uznanie autorstwa). Kopiowanie i rozpowszechnianie dozwolone jest pod warunkiem uznania autorstwa.

Licencja Creative Commons

Referencje

  1. Bayne N. (2005), Staying together: The G8 Summit Confronts the 21st Century, Ashgate, Aldershot.
  2. BonviciniG., Wessels W. (1984), The European Community and the seven, w: Economic Summits and Western Decision-Making, (red.) C. Merlini, Croom Helm, London.
  3. CBC News, Broad Consensus as G20 supplants G8, http://www.cbc.ca/world/story/2009/09/25/g20-pittsburgh-economy314.html, 24.09.2013.
  4. Chan S. (2010), G-20 Split on the Need fo r a Global Tax on Banks, „The New York Times”, 23.04.2010.
  5. Coombes D. (1970), Politics and Bureaucracy in the European Community. A Portrait of the Commission of the E.E.C., George Allen and Unwin, London.
  6. Conclusions of the Meeting of the G8 Foreign Ministers (1999), Meeting in Berlin, December 16 and 17, 1999.
  7. Cooper A. F. (2009), Competing Gs?: G20, G8 and Crisis Management, Paper Prepared for the 2009 Pre-G8 Summit Conference on „Global Financial Crises: national Economic Solutions, Geopolitical Impacts, Rome, 30/6/2009, http://www.g8.utoronto.ca/conferences/2009/unicredit-cooper.pdf, 10.09.2013.
  8. Cooper A. F., Thakur R. (2013), The Group o f Twenty (G20), Routledge, New York.
  9. Debare P., Orbie J. (2012), The European Union the Gx system, w: Routledge handbook on the European Union and international institutions:performance, policy, power, (red.) K. E. Jorgensen, K. V. Laatikainen, Routledge, London.
  10. Dür A., Elsig M. (2011), Principals, Agents, and European Union’s Foreign Economic Policies, „Journal of European Public Policy”, vol. 18, nr 3.
  11. Egan M. (1998), Regulatory strategies, delegation and European market integration, „Journal of European Public Policy”, vol. 5, nr 3.
  12. Eichener, V. (1993), Social dumping or innovative regulation?, EUI Working Paper No. 92/28, European University Institute, Florence.
  13. Epstein D., O’Halloran S. (1999), Delegating Powers, Cambridge University Press, Cambridge.
  14. G8 Communiqué Cologne (1999), June 20, 1999, par. 39-40.
  15. G8 Research Group (2006), Issue Assessment Report: 2006 St. Petersburg Summit, Toronto, www.g8.utoronto.ca/evaluations/2006stpetersburg/2006-issue-assessment.pdf, 8.10.2013.
  16. G8 Research Group (2007), G8 Country Analysis part II: Assessment Reports, Toronto, www.g8.utoronto. ca/evaluations/2007heiligendamm/2007/countries-perf.pdf, 8.10.2013.
  17. G8 Research Group (2013), More Like G8 Plus One: The European Union at Lough Erne, http://www.g7.utoronto.ca/evaluations/2013lougherne/kishibe.html, 8.10.2013.
  18. Garthon Ash T., I f Obama Really Wants to Lead Us to a Free World, He Should Abolish the G8, „The Guardian”, 26.05.2011.
  19. Gstohl S. (2008), ‘Patchwork Europe’? The EU’s Representation in International Institutions, BRIGG Working Paper nr 2.
  20. Hainsworth S. (1990), Coming o f Age: The European Community and Economic Summit, Country Study No. 7, G7 Research Group, www.g8.toronto.ca/scholar/hainworth/index.html, 2.09.2013.
  21. Hajnal P. I. (2007), Summitry from G5 to L20: A Review o f Reform Initiatives, CIGI Working Paper nr 20.
  22. Hall P. A., Taylor R. C. R. (1996), Political science and the three new institutionalisms, „Political Studies”, vol. 44, nr 5.
  23. Huigens J., Niemann A. (2009), The EU within the G8: A Case o f Ambiguous and Contested Actorness, EU Diplomacy Papers, nr 5, College of Europe, Brugge.
  24. Huigens J., Niemann A. (2011), The G8 1/2: The EU’s Contested and Ambiguous Actorness in G8, „Cambridge Review of International Affairs”, vol. 24, nr 3.
  25. Huigens J., Niemann A. (2012), The Representation o f the European Union in the G8, w: The European Union in the G8. Promoting Consensus and Concerted Actions fo r Global Public Goods, (red.) M. Larionova, Ashgate, Farnham-Burlington.
  26. Kassim H. (2000), Conclusion, w: The National Co-ordination o f EU Policy: The Domestic Level, (red.) H. Kassim, B. G. Peters, V. Wright, Oxford University Press, Oxford.
  27. Kirton J., Guebert J., Kulik J. (2013), G8 Performance at the 2013 Lough Erne Summit: Economy, G8 Research Group, http://www.g7.utoronto.ca/evaluations/2013lougherne/kirtonperformance-2013economy.html.
  28. Kirton J. (2004), Cooperation between the EU and the G8 in conflict prevention, w: V. Kronenberger, J. Wouters, The European Union and Conflict Prevention. Policy and Legal Aspects, Asser Press, Hague.
  29. Kirton J. (1995), The Diplomacy o f Concert: Canada, the G-7 and the Halifax Summit, „Canadian Foreign Policy Journal”, vol. 3, nr 1.
  30. Kirton J., Stefanova R. N. (2004), Introduction: the G8’s Role in Global Conflict Prevention, w: The G8, the United Nations, and Conflict Prevention, (red.) J. Kirton, R. Stefanova, Ashgate, Farnham.
  31. Lamy P. (2010), The Committee to Save the World? The G20 and the Future o f Global Economic Governance, http://www.gmfus.org/brusselsforum/2010/docs/transcript-G20.doc, 21.09.2013.
  32. Larionova M., Rakhmangulov M. (2009), The EU as a Global Actor. Priorities, Functions, Values,
  33. Moscow State University WP/EUinG8.
  34. Matera R. (2009), Problemy krajów rozwijających się na szczytach G7/8, „Przegląd Zachodni”, nr 1.
  35. Milgrom P., Roberts J. (1992), Economics, Organization and Management, Prentice Hall, New York.
  36. Moe T. M. (1984), The new economics o f organization, „American Journal of Political Science”, vol. 28, nr 4.
  37. Moravcsik A. (1993), Preferences and power in the European Community: a liberal intergovernmentalist approach, „Journal of Common Market Studies”, vol. 31, nr 4.
  38. Pollack M. A. (1997), Delegation, agency and agenda setting in the European Community, „International Organization”, vol. 51, nr 1.
  39. Przybylska-Maszner B. (2012), Przewodniczący Rady Europejskiej - między strategią polityczną a rutyną pracy urzędnika, „Rocznik Integracji Europejskiej”, nr 6.
  40. Putnam R., BayneN. (1987), Hanging Together: The Seven-Power Summits, Sage Publications, London.
  41. Rewizorski M., Przybylska-Maszner B. (2012), System instytucjonalny Unii Europejskiej po traktacie z Lizbony. Aspekty polityczne i prawne, Difin, Warszawa.
  42. Rewizorski M. (2012), Od G8 do L20. Ewolucja systemu global governance, „Przegląd Zachodni”, nr 4.
  43. Rosenau J. (1992), Governance, Order and Change in World Politics, w: Governance without Government: Order and Change in World Politics, (red.) J. Rosenau, E. O. Czempiel, Cambridge.
  44. Schmucker C., Gnath K. (2010), From the G8 to the G20: reforming the global economic governance system, GARNET Working Paper No 73/09, Brussels.
  45. Smaghi B. L. (2006), Powerless Europe: Why is the Euro Area Still a Political Dwarf?, „International Finance”, vol. 9, nr 2.
  46. Thakur R. (2004), How to Build a Better Brains Trust, „Globe and Mail” (Toronto), 3.06.2004.
  47. The Stanley Foundation (2009), Courier. Waiting to Join the Club, No. 63, Summer 2009.
  48. Ullrich H. K., DonellyA. (1998), The Group o f Eight and the European Union: The Evolving Partnership, No. 5, November, www.g8.utoronto.co/governance/gov5, 12.10.2013.
  49. US National Intelligence Council (2008), Global Trends 2025: A Transformed World, US Government Printing Office, Washington DC.
  50. WeingastB. R., Marshall W. J. (1988), The Industrial Organization o f Congress; or, Why Legislatures, Like Firms, are Not Organized as Markets, „The Journal of Political Economy”, vol. 96, nr 1.
  51. Van Rompuy and Barroso to both represent EU at G20, EUobserver.com, March 19, 2009.
  52. Yamashita H. (2012), Peacekeeping Capacity-building Assistance: The Role of the Group of Eight (G8), Boei Kenkyusyo Kiyo (NIDS Journal of Defense and Security).