PRAWO ALIMENTACYJNE JAKO PRZYKŁAD REGULACJI PRAWNEJ SOLIDARNOŚCI MIĘDZYPOKOLENIOWEJ

Abstrakt

Decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 940/2011/UE z 14 września 2011 r. ustanowiono rok 2012 Rokiem Aktywności Osób Starszych i Solidarności Międzypokoleniowej. Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie polskiego prawa alimentacyjnego stanowiącego wyraz prawnej regulacji solidarności międzypokoleniowej w zakresie zaspokajania potrzeb członków rodziny. Solidarność ta przejawia się z pewnością w odpowiednim uregulowaniu sposobu dostarczania środków utrzymania i wychowania pomiędzy rodzicami i dziećmi, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji dziecka małoletniego, jako istoty słabszej. Należy jednak zwrócić uwagę, że stosunek alimentacyjny istnieje w ogóle między krewnymi w linii prostej, łączy zatem także na przykład dziadków z wnukami. Celem opracowania jest ukazanie poszczególnych relacji międzypokoleniowych, z których wynika stosunek alimentacyjny, oraz przyjrzenie się przesłankom uzasadniającym możliwość dochodzenia świadczeń alimentacyjnych. Przedmiotem analizy była zatem, po pierwsze, sytuacja dziecka uprawnionego do otrzymywania środków utrzymania, zarówno w okresie małoletności, jak i po osiągnięciu przez nie pełnoletności. Po drugie, omówiono także uprawnienia rodziców (dziadków) do dochodzenia alimentów od swoich samodzielnych dzieci (wnuków). Podkreślić należy, że ten drugi aspekt, na który zdecydowanie rzadziej w doktrynie zwraca się uwagę, ma szczególne znaczenie w kontekście obecnych problemów demograficznych, sytuacji osób starszych oraz solidarności międzypokoleniowej.